Της Νεκταρίας Μπίλλη
Παρακολουθώντας την πολιτική επικαιρότητα μέσα από τα γεγονότα και τις εξελίξεις που την καθιστούν εξόχως ανατρεπτική και ιδιάζουσα διαπιστώνει κανείς ότι έχει χαθεί κάθε έννοια της ορθολογικής ερμηνείας και ευθυκρισίας. Κάποτε λέει ο Αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης αγόρευε στους συνδημότες του για τα σοβαρά θέματα της πόλης. Όταν διαπίστωσε ο ρήτορας ότι αυτoί δεν έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον στα λεγόμενα του τότε δια της παρεκβάσεως, για να κεντρίσει και να προκαλέσει την προσοχή τους, άρχισε να τους αφηγείται μια ιστορία μεταξύ ενός αγωγιάτη και ενός οδοιπόρου.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Δημοσθένη κάποτε κάποιος επώνυμος Αβδηρίτης (τα Άβδηρα ήταν Θρακική πόλη) ενοικίασε από κάποιον αγωγιάτη τον γάιδαρο του για να τον μεταφέρει μαζί με τις αποσκευές του μέχρι τα Μέγαρα. Περπατώντας μέσα στον ήλιο σε τοπίο άδεντρο και άνυδρο, θέλησε να ξεκουραστεί το μεσημέρι και κάθισε στην σκιά του ζώου. Ο αγωγιάτης τότε του ζήτησε επιπλέον χρήματα για την παρασχεθείσα επιπλέον σκιά, διότι όπως ισχυρίστηκε ο αγωγιάτης ενοικίασε τον γάιδαρο και όχι την σκιά του, τα οποία όμως χρήματα ο ενοικιαστής αρνήθηκε να καταβάλει. Η διαφορά οδηγήθηκε στα δικαστήρια και μέσα από αλλεπάλληλες δικαστικές διαμάχες η υπόθεση κατέληξε στη Βουλή των Πεντακοσίων. Οι πολίτες τότε, σύμφωνα με την αφήγηση του Δημοσθένη, διασπάστηκαν σε δύο στρατόπεδα: στους σκιερούς και στους ονικούς. Στο σημείο αυτό ο ρήτορας σταμάτησε την αφήγηση του αλλά οι ακροατές που μέχρι πριν λίγο αδιαφορούσαν. έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για την έκβαση της υπόθεσης. Ο Δημοσθένης τότε τους χλεύασε που αντί να ασχολούνται με τα σοβαρά θέματα κάθονται και ασχολούνται με τη σκιά του γαϊδάρου.
Παραθέτουμε λοιπόν την παραπάνω ιστορία διότι το τελευταίο διάστημα και με τα όσα διαδραματίστηκαν τις προηγούμενες μέρες μέσα στο Κοινοβούλιο (τον ναό της Δημοκρατίας) δημιουργήθηκε μια αχλή και μια αμφισημία σχετικά με τις έννοιες σοβαρά και σπουδαία. Είναι γεγονός ότι τα χρόνια της κρίσης έγιναν διάφορα. Υψηλοί τόνοι, οξείες αντιπαραθέσεις, εντάσεις και ορισμένες φορές οι πολιτικοί άνδρες να ξεφεύγουν από τα πολιτικά όρια εντός του Κοινοβουλίου. Αυτά όμως που συμβαίνουν εντός της Βουλής τα τελευταία χρόνια και δη στην τελευταία συνεδρίαση δεν έχουν ξαναγίνει, ευτελίζουν, κλυδωνίζουν και δημιουργούν τριγμούς στον κυρίαρχο θεσμό της Δημοκρατίας, τη Βουλή.
Από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός εγκάλεσε τον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι δεν ασχολείται με τα σοβαρά και τα μείζονα. Δεν είναι σοβαρό και μείζον το πόρισμα της δικαιοσύνης για το Μάτι; Δεν είναι σοβαρά και μείζονα όσα προέκυψαν μέσα από την ερευνητική δημοσιογραφία που διενήργησε ο Αλέξης Παπαχελάς; Το μόνο σίγουρο και δεδομένο είναι ότι η υπόθεση της τραγωδίας στο Μάτι δεν μπορεί να αναφέρεται ως «ξαναζεσταμένη σούπα».
Όπως σπουδαία είναι η προσπάθεια και η διαρκής μάχη που δίνει ο μαχητής της ζωής, ο αγωνιστής Κυμπουρόπουλος ένας άνθρωπος που πάλεψε ηρωικά απέναντι στη φύση του και την νίκησε. Ο Κυμπουρόπουλος εκπροσωπεί όλους εκείνους τους ανάπηρους που παλεύουν και διεκδικούν μια ισότιμη θέση στην κοινωνία. Είναι ύψιστη ύβρις ο χαρακτηρισμός «ότι περιφέρεται ως γλάστρα» ένας επιστήμων με αξιοπρέπεια και μεγάλη βούληση. Σε παλαιότερο άρθρο μας αναφερθήκαμε στις αξίες και αρετές που πρέπει να διακατέχουν τον ηγέτη με προεξάρχουσα την συναισθηματική νοημοσύνη.
Τελευταίο αλλα΄ουκ έλασσον αποτελεί η φράση «είσαι πολύ λίγος για να μου μιλάς έτσι» μια φράση που όμοια της δεν έχει καταγράψει η πολιτική ιστορία να λέγεται εντός Κοινοβουλίου από ανώτατα πολιτειακά πρόσωπα.
Δεν είναι σοβαρά και σπουδαία λοιπόν αυτά που προκαλούν συνειδήσεις και κοινωνικές ευαισθησίες;
ΥΓ. Τέλος στην ιστορία του Δημοσθένη έδωσαν κάποιοι άγνωστοι που θανάτωσαν τον άτυχο γάιδαρο και έτσι μη υπάρχοντος του πειστηρίου η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο.
