Η κατσίκα του γείτονα

Οι ενώσεις ξενοδοχείων και οι ομοσπονδίες τουριστικών καταλυμάτων των Ιονίων Νήσων, έστειλαν επιστολή διαμαρτυρίας προς τους υπουργούς Γιάνη Βαρουφάκη και Γιώργο Σταθάκη , εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά τους για την εφαρμογή μικρού συντελεστή ΦΠΑ σε νησιά του Αιγαίου που αποτελούν καθιερωμένους τουριστικούς προορισμούς όπως η Μύκονος και η Ρόδος, ο οποίος βαίνει σε βάρος όλων των υπολοίπων.
«Δεν έχουμε αντίρρηση να θεσπισθεί χαμηλός συντελεστής ΦΠΑ σε νησιά που έχουν ανάγκη επιβίωσης, που είναι απομακρυσμένα, σε νησιά της αγόνου γραμμής π.χ., αλλά είναι απαράδεκτο να ζητάμε να διατηρηθεί ο χαμηλός συντελεστής για τη Μύκονο, τη Ρόδο… » λένε.
Δεν είναι τωρινή αυτή η άποψη. Κάθε φορά που γινόταν λόγος για τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ στο Αιγαίο, υπήρχε ο αντίλογος στην άλλη πλευρά του Ιονίου.
Θυμάμαι ακόμη τον Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων παραμονές περιφερειακών εκλογών, στην προσπάθειά του να πείσει για την αναγκαιότητα της εναρμόνισης του καθεστώτος μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ που ισχύει σήμερα στο Αιγαίο και για τα Ιόνια νησιά, δεν δίστασε να ισχυρισθεί σε τηλεοπτικό σταθμό που είχε κληθεί πως ή πρέπει να ισχύει για όλους ή για κανέναν!
Στην παρατήρηση δημοσιογράφου για νησιά του Αιγαίου, για πολλά μικρά νησιά με σοβαρά προβλήματα συγκοινωνιακά, απόστασης και κόστους, που δεν έχουν την εύκολη πρόσβαση πιθανόν των Ιονίων με την ηπειρωτική Ελλάδα, το μόνο που είχε να αντιτάξει ήταν το ερώτημα « Μικρό νησί η Ρόδος; Μικρά και με προβλήματα νησιά ή Ρόδος και η Μύκονος;»
‘Ετσι προσπαθούσε να αποκαταστήσει την ισοπολιτεία. Με το φέρνει τους κατοίκους μιας περιοχής απέναντι στους κατοίκους μιας άλλης, προκειμένου να χαϊδέψει αυτιά.
Κατά τα λοιπά έθετε υποψηφιότητα (ως υποψήφιος μιλούσε) για να υπερασπισθεί με τέτοια σοβαρά επιχειρήματα την νησιωτικότητα.
Η κατσίκα του γείτονα κατά το περίφημο ανέκδοτο , γίνεται αντικείμενο πόθου , φθόνου και κοινωνικού διαχωρισμού.
Και το έχουμε δει να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια σε πολλές των περιπτώσεων.
Σύμφωνα με το ανέκδοτο : Ήταν δυο γείτονες σ’ ένα χωριό. Ο ένας απ’ αυτούς λοιπόν όλο παραπονιόταν στον Θεό επειδή ο γείτονας του είχε κατσίκα ενώ αυτός δεν είχε. Και όσο έβλεπε τον γείτονα του να χαίρεται με την κατσίκα του, τόσο και θύμωνε και ζήλευε περισσότερο. Εμφανίζεται λοιπόν κάποια στιγμή ο Θεός και του λέει: – Έλα πες μου τέκνο μου κι εσύ τι θέλεις. Ότι ευχή έχεις θα σου την εκπληρώσω. Θέλεις κατσίκα, θέλεις πρόβατα, θέλεις χωράφια, τι θέλεις; Κι εκείνος απαντά:- Θέλω να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα μου.»
Σε μια κοινωνία που τα πάντα καταρρέουν ραγδαία , οι κατσίκες γίνονται ολοένα και λιγότερες και οι μη έχοντες κατσίκα αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο , οξύνοντας τις κοινωνικές αντιθέσεις.