Στην τελική ευθεία έχει τεθεί η συζήτηση στην κυβέρνηση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου ο οποίος αναμένεται να παρουσιαστεί εντός του καλοκαιριού. Η τελική πρόταση της κυβέρνησης για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος δεν έχει ακόμα σχηματοποιηθεί και αναμένεται να ξεκινήσει διάλογος με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις τις επόμενες ημέρες προς αναζήτηση της μέγιστης πολιτικής συναίνεσης.
Η κυβέρνηση κινείται στην προοπτική ενός αναλογικότερου εκλογικού συστήματος που θα δίνει μπόνους στο πρώτο κόμμα ή σε συνασπισμό κομμάτων (με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο δεν πριμοδοτείται ο συνασπισμός κομμάτων ακόμα και αν καταλάβει την πρώτη θέση) εάν ξεπεράσουν το 35-38%. Ετσι κατανέμονται αναλογικά οι 270-280 έδρες και οι 20-30 θα προστίθενται ως μπόνους στην εκλογική δύναμη του πρώτου κόμματος εάν αυτό καταφέρει να αγγίξει το 35-38%, σύμφωνα με την κυβερνητική πρόταση. Παράλληλα, συζητείται το σπάσιμο των εκλογικών περιφερειών κυρίως στην Α’ και Β’ Αθηνών, στην Α’ και Β’ Θεσσαλονίκης.
Κυβερνησιμότητα
Σε κάθε περίπτωση τα κλειδιά του νέου εκλογικού νόμου θα είναι:
– Η ύπαρξη ή μη του μπόνους για το πρώτο κόμμα ή τον συνασπισμό κομμάτων και το ύψος του μπόνους. Από την κατεύθυνση που θα δώσει ο εκλογικός νόμος θα δοθούν δυνατότητες δημιουργίας προεκλογικών συνασπισμών προκειμένου να διεκδικήσουν την… επιχορήγηση εδρών.
– Η κατάτμηση των εκλογικών περιφερειών. Από τον αριθμό των περιφερειών και τον τρόπο ανάδειξης των βουλευτών σε αυτές θα εξαρτηθεί ο χαρακτήρας του εκλογικού συστήματος αλλά και η αναλογικότητα του εκλογικού νόμου. Ο συνδυασμός των δύο «κλειδιών» θα ανοίξει την… πόρτα της κυβερνησιμότητας και της δυνατότητας να έχει η χώρα ισχυρές κυβερνήσεις προκειμένου να αντιμετωπίσει τις οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις μετά από 6 χρόνια κρίσης. Παρατηρώντας τα παραδείγματα κατανομής εδρών, είτε με την πρόταση Κουρουμπλή είτε με τα συστήματα απλής αναλογικής διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχουν εύκολες προσθέσεις που να δίνουν 151 βουλευτές και κυβέρνηση, με δεδομένο ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται πιθανό να συνεργαστούν σε κυβερνητικό επίπεδο. Στο 2ο σενάριο κατανομής εδρών ο ΣΥΡΙΖΑ φέρεται να έχει κατέλθει σε κοινά ψηφοδέλτια με τους ΑΝΕΛ ως συνασπισμός κομμάτων χωρίς όμως να καταφέρουν να αγγίξουν την αυτοδυναμία. Και στην περίπτωση αυτή τα δύο κόμματα της σημερινής κυβέρνησης -με βάση τα αποτελέσματα του περασμένου Σεπτεμβρίου- θα έπρεπε να συνεργαστούν με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ή το Ποτάμι για να σχηματίσουν κυβέρνηση. Οπως αναφέρει στο «Εθνος της Κυριακής» η κ. Μαρία Καρακλιούμη, πολιτική αναλύτρια της εταιρείας RASS A.E., «ο εκλογικός νόμος έχει στόχο τη δημιουργία συνθηκών για να κυβερνηθεί η χώρα. Θα πρέπει ως αρχή του να είναι η δημιουργία κυβέρνησης και όχι η συντήρηση εκλογικών σχηματισμών στο πολιτικό στερέωμα.
Βασικό κεφάλαιο
 |
Η κατάτμηση των εκλογικών περιφερειών αποτελεί ένα από τα βασικότερα κεφάλαια του εκλογικού νόμου. Για την περιοχή της Αττικής η κ. Καρακλιούμη προσεγγίζει την κατάτμηση των περιφερειών στο σχήμα των 8 Αντιπεριφερειών που έχουν προβλεφθεί στην Περιφέρεια Αττικής. «Δε νομίζω ότι θα πρέπει να συρρικνωθεί η Α Αθηνών, καθώς αντιπροσωπεύσει τον Δήμο της πρωτεύουσας της χώρας», αναφέρει η κ. Καρακλιούμη και προσθέτει: «με δυσκολία φαντάζομαι την εκλογή βουλευτών σε περιοχές μικρότερες εκείνων όπου εκλέγονται οι δημοτικοί σύμβουλοι. Οι βουλευτές θα μπορούσαν να εκλέγονται σε μια πιο διευρυμένη περιοχή όπως ο Κεντρικός Τομέας της Αθήνας, που εξασφαλίζει έτσι την εκπροσώπηση των πολιτών του Δήμου Αθηναίων και όμορων δήμων με κοινά χαρακτηριστικά και βοηθά στην αποσυμφόρηση της Β’ Αθηνών». Με αυτό ως γνώμονα η ανομοιογενής εκλογική περιφέρεια Αττικής μπορεί να διαιρεθεί, σύμφωνα με την πολιτική αναλύτρια, σε Δυτική και Ανατολική που έχουν μεγαλύτερη ομοιομορφία. «Στον Πειραιά η περιοχή των νήσων μπορεί να αποτελέσει ξεχωριστή οντότητα και οι δήμοι που απομένουν να σχηματίσουν την ευρεία περιφέρεια Πειραιά. Τέλος η Β’ Αθηνών, αν κατατμηθεί σε Βόρεια, Νότια και Δυτική Αθήνα, θα εκπροσωπεί πιο αντιπροσωπευτικά τους πολίτες», υπογραμμίζει.
Νίκος Β. Τσίτσας
nbtsitsas@pegasus.gr
ΟΙ ΛΕΠΤΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ
Με δεδομένο ότι απαιτείται συνήθως απόλυτη πλειοψηφία για το νομοθετικό έργο, ο νομοθέτης θα πρέπει να έχει κατά νου ότι ένα κατακερματισμένο Κοινοβούλιο δυσκολεύεται να παίρνει αποφάσεις. Η νοοτροπία ενός λαού και η κουλτούρα του (η τάση μας να συγκλίνουμε ή να αποκλίνουμε) θα πρέπει να αποτυπώνονται στον νόμο και όχι να εκβιάζονται ή να επιβάλλονται από αυτόν», σημειώνει η κ. Μαρία Καρακλιούμη, πολιτική αναλύτρια της εταιρείας RASS.
ΕΘΝΟΣ
