Της Νεκταρίας Μπίλλη
Μεσούσης της καλοκαιρινής περιόδου, η πολιτική επικαιρότητα βρίσκεται στα κόκκινα συμπορευόμενη τον υδράργυρο. Η συγκυρία παραμένει κομβική και κρίσιμη για τη χώρα μας, όπου προσπαθεί να σταθεί όρθια μέσα σε πρωτόγνωρες γι αυτή συνθήκες, να βγει όσο το δυνατόν με τις λιγότερες απώλειες μέσα από αυτήν την πρωτοφανή για την ανθρωπότητα, υγειονομική, κοινωνική, οικονομική κρίση.
Όλοι γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει, ότι ο κίνδυνος ενός πιθανού πισωγυρίσματος είναι υπαρκτός αφού ακόμη δεν υπάρχει στην αγορά το εμβόλιο και για το λόγο αυτό προτάσσεται και είναι επιβεβλημένη η ατομική ευθύνη. Αυτά για να μην χαλαρώνουν οι συνειδήσεις.
Από την άλλη όμως η χώρα χρειάζεται ένα δυνατό αφήγημα, ένα σχέδιο συγκροτημένο, μακριά από δυστοκίες, αγκυλώσεις, από παρωχημένες πράξεις και ατολμίες. Απαιτείται πλέον και επιβάλλεται η ευθύνη συλλήβδην του πολιτικού συστήματος, η μέγιστη δυνατή συναίνεση, η συστράτευση προκειμένου όλα τα παραπάνω τα αποτελέσουν κοινό τόπο με τεκμηριωμένες, εμπεριστατωμένες και ρεαλιστικές προτάσεις.
Δυστυχώς όμως τέτοια δείγματα γραφής δεν έχουμε από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπου αναπολεί «ένδοξες» μέρες του παρελθόντος με τα μαγκάλια και τις λιποθυμίες, επενδύει και προσανατολίζεται στη δημιουργία νέου κύματος αγανακτισμένων σε μια προσπάθεια να αποσυνδεθεί η πανδημία του κορονοϊού από την ύφεση στην Ελλάδα τη στιγμή που η παγκόσμια οικονομία έχει πληγεί στον μέγιστο βαθμό. Ο Πρόεδρος της αξ. Αντιπολίτευσης παρείχε πλήρη κάλυψη στον στενότερο συνεργάτη της κυβέρνησης του για τον οποίο έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου μέσα από επώνυμες καταγγελίες ως προς τις σχέσεις του με επιχειρηματίες και την εμπλοκή του σε μια σειρά από αποκαλύψεις. Είναι χαρακτηριστική η προτροπή προς του βουλευτές και ευρωβουλευτές του κόμματος του να στήσουν ασπίδα στις επιθέσεις του παλαιού πολιτικού συστήματος που στόχο έχουν την ίδια την παράταξη τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Ταύτισε λοιπόν τον κορυφαίο συνεργάτη του με την παράταξη με το ίδιο το κόμμα. Η απόλυτη στήριξη θα έλεγε κάποιος.
Αναντίλεκτα είναι μια μία πάγια και προσφιλής τακτική του κ. Τσίπρα, διότι κάτι αντίστοιχο έπραξε και τον Μάϊο του 2019, όταν η αήθης επίθεση στον Σ.Κυμπουρόπουλο και η γενικότερη στάση που είχε επιδείξει κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οδήγησαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην κατάθεση πρότασης μομφής, ο Αλέξης Τσίπρας τη μετέτρεψε σε πρόταση δυσπιστίας αναγκάζοντας την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει τον αν. Υπουργό. Επίσης προσφιλής και πάγια πρακτική της π. κυβέρνησης που τη βιώσαμε στο πρόσφατο παρελθόν ήταν η παραποίηση, η διαμόρφωση των γεγονότων και η παρουσίαση τους με τέτοιο τρόπο, όπως βόλευε τους τότε κυβερνώντες με το πρόσχημα ότι και καλά εμείς οι «αδαείς» δεν καταλάβαμε. Συνεχίζεται εν προκειμένων με δηλώσεις στελεχών του προσπαθώντας να πολιτικοποιήσουν μια υπόθεση με κυρίως ποινική αύρα με το να διαρρέουν ότι ο Μητσοτάκης στήνει «νέο 89» λες και τότε δεν συμμετείχε ο Συνασπισμός.
Ελλείψει λοιπόν δομημένου αντιπολιτευτικού λόγου και προτάσεων, και μέσα στον κυκεώνα των ανατριχιαστικών αποκαλύψεων ήταν θέμα χρόνου ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει στο πεζοδρόμιο. Το έναυσμα το έδωσε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας την Πέμπτη από το βήμα της Βουλής όπου κάλεσε όλους «παρόντες και παρούσες στον δρόμο, στις κοινωνικές κινητοποιήσεις παντού όπου οι πολίτες αντιστέκονται, διεκδικούν, διαδηλώνουν». Άρχεται λοιπόν το σκληρό ροκ και το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο οι πολίτες αυτής της χώρας είναι διατεθειμένοι να ακούσουν, να επηρεαστούν από προτάσεις και δεσμεύσεις ανεδαφικές και έωλες έχοντας νωπή την μνήμη της περιόδου 2015-2019.
Αλήστου μνήμης
