Αναρμοδίως επιλαμβάνεται η δημοτική αρχή για την επιβολή διοικητικών κυρώσεων σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος αλλά και σε εμπορικά καταστήματα, που παραβαίνουν τις οικείες διατάξεις εντός του αρχαιολογικού χώρου της Μεσαιωνικής Πόλης αλλά και στον οικισμό της Λίνδου!.
Οι διοικητικές κυρώσεις, που επιβάλλονται από τη δημοτική αρχή ως και οι έλεγχοι, που προηγούνται, είναι παντελώς παράνομοι, πράγμα που είναι σε γνώση της νομικής υπηρεσίας από τον Απρίλιο του 2014, μετά την έκδοση σχετικής απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Το θέμα θεωρείται εξαιρετικά σοβαρό, αν αναλογιστεί κανείς ότι η δημοτική αρχή έχει παρανόμως και καταχρηστικώς αναλάβει το έργο του «ευπρεπισμού» της Μεσαιωνικής Πόλης, παρότι την αποκλειστική αρμοδιότητα προς τούτο έχει μόνο η αρχαιολογική υπηρεσία.
Σημειώνεται ότι όλες οι άδειες υγειονομικού ενδιαφέροντος που έχουν εκδοθεί από το Δήμο Ρόδου, μετά την 28η Μαΐου 2009 στη Μεσαιωνική Πόλη είναι κυριολεκτικά στον «αέρα», ενώ παρανόμως εξακολουθεί να επιλαμβάνεται θεμάτων που αφορούν τη λειτουργία του συνόλου των καταστημάτων των δύο περιοχών, η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής!!
Την 28η Μαΐου 2009, κηρύχθηκε συγκεκριμένα ως αρχαιολογικός χώρος, η Μεσαιωνική Πόλη και από την 7η Σεπτεμβρίου 2009 η 4η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων είχε καταστήσει σαφές ότι «αρμοδιότητα χορήγησης αδειών ίδρυσης και λειτουργίας καθώς και ανάκλησης αυτών εντός της Μεσαιωνικής Πόλης έχει αποκλειστικά και μόνο η Αρχαιολογία».
Από εκεί και πέρα ο οικισμός της Λίνδου έχει κηρυχθεί «ιστορικό διατηρητέο συγκρότημα» από το έτος 1960 (με τη με αριθμό 94262/ 5720/28-12-1959 απόφαση δημοσιευθείσα στο Φ.Ε.Κ. 24Β/22-1-1960).
Το 2003 η ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένου του οικισμού, κηρύχθηκε ως «αρχαιολογικός χώρος» βάσει του άρθρου 14 του Ν.3028/2002 «για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς», η Λίνδος αποτελεί δε «ενεργό οικισμό εντός αρχαιολογικού χώρου», και επομένως, σύμφωνα με το άρθρο 14 §5 του ιδίου νόμου, στους αρχαιολογικούς χώρους απαγορεύονται δραστηριότητες καθώς και χρήσεις κτισμάτων, των ελεύθερων χώρων τους και των κοινόχρηστων χώρων, οι οποίες δεν εναρμονίζονται με το χαρακτήρα και τη δομή των επιμέρους κτισμάτων ή χώρων ή του συνόλου.
Στην παράγραφο δε 8 του ιδίου άρθρου προβλέπεται ότι για τον καθορισμό της χρήσης κτίσματος ή ελεύθερου χώρου ή κοινόχρηστου χώρου ενός αρχαιολογικού οικισμού χορηγείται άδεια με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου.
Επομένως, καθ’ ύλην αρμόδιο για τη χορήγηση αδειών λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος ήδη, από το έτος 2003, μέχρι και σήμερα, είναι το Υπουργείο Πολιτισμού μέσω του συλλογικού οργάνου του, το οποίο, στην περίπτωση της Λίνδου είναι το Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων Δωδεκανήσου.
Όπως δε προκύπτει από εγκύκλιο του Υπουργείου Πολιτισμού με αριθμό ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ /ΑΡΧ/Β1/Φ40/105606/5210/12-12-2005, το Υπουργείο Πολιτισμού (δια της εδρεύουσας στη Ρόδο 4ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων), δικαιούται σε ανάκληση αδειών τις οποίες το ίδιο, υπό το νέο νομοθετικό καθεστώς, χορήγησε σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, εφόσον διαπιστώνουν παράβαση της αρχαιολογικής νομοθεσίας από την κατασκευή αυθαίρετων κτισμάτων ή την αλλαγή της επιτρεπόμενης από την έγκριση χρήσης, ή την παράβαση των τεθέντων όρων λειτουργίας κατά την αρχαιολογική νομοθεσία.
Η ανάκληση δε αυτή σύμφωνα με την ανωτέρω εγκύκλιο, χωρεί ανεξάρτητα από την ισχύ της πολεοδομικής ή άλλης άδειας, δημιουργείται δε υποχρέωση στην Πολεοδομία και τον εκάστοτε Δήμο να ανακαλέσουν και τη χορηγηθείσα από την πλευρά τους άδεια. (βλ. σχετ. ΣτΕ 1317/1976 και ΣτΕ 1495/1980).
Επίσης, το Υπουργείο Πολιτισμού έχει το δικαίωμα να διατάξει τη διακοπή λειτουργίας ενός καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος, εφόσον διαπιστωθεί, έστω και εκ των υστέρων, ότι η λειτουργία του προκαλεί ή δύναται να προκαλέσει άμεση ή έμμεση βλάβη σε μνημείο, αρχαιολογικό χώρο ή ιστορικό τόπο, ή ότι παραβιάστηκε όρος που τέθηκε από την αρχαιολογική υπηρεσία κατά τη χορήγηση της άδειας.
Με Εισαγγελική διάταξη έχει κριθεί ότι οι άδειες λειτουργίας που διαθέτουν τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος στη Λίνδο, που έχουν χορηγηθεί στους ιδιοκτήτες τους κατά το χρονικό διάστημα προγενέστερο του έτους 2003, από τον αρμόδιο τότε Δήμο (ή Κοινότητα παλαιότερα) Λίνδου, δεν χάνουν την ισχύ τους αυτοδίκαια με την κήρυξη της Λίνδου ως ιστορικού αρχαιολογικού χώρου ήδη από το έτος 2003, έκτοτε δε, η αρμόδια πλέον 4η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων είναι εκείνη που νομιμοποιείται σε ελέγχους νομιμότητας της λειτουργίας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που λειτουργούν στον οικισμό Λίνδου, και ειδικότερα σε έλεγχο πολεοδομικών παραβάσεων και παραβίασης ή ουσιώδους τροποποίησης των όρων λειτουργίας τους κατά παράβαση των αρχαιολογικών διατάξεων.
Στην περίπτωση της Μεσαιωνικής Πόλης το καθεστώς είναι ακριβώς το ίδιο.
Με την υπ΄αριθμ. ΥΠΠΟ/ ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Β1/Φ29/ 48764 /2052 απόφαση που δημοσιεύθηκε στο αριθμ. πρωτ. Α.Α.Π. 277/2009 ΦΕΚ είχε εγκριθεί η οριοθέτηση της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου ως αρχαιολογικού χώρου.
Για την έκδοση της ως άνω απόφασης ελήφθησαν υπόψιν οι διατάξεις του ν. 3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς», η υπ’ αριθμ. ΥΑ 94262/5720/ 28.12.1959 (ΦΕΚ 24/Β/ 22.1.1960) υπουργική απόφαση κήρυξης ιστορικών διατηρητέων μνημείων Πόλεως Ρόδου, η εγγραφή της Μεσαιωνικής πόλης της Ρόδου στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO αλλά και η ομόφωνη γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, όπως διατυπώθηκε στην υπ’ αριθμ. 12/7.4.2009 συνεδρία του.
Μετά την έκδοση της ως άνω απόφασης η Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου είναι οριοθετημένος αρχαιολογικός χώρος. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι όλες οι άδειες ίδρυσης και λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος εντός του αρχαιολογικού χώρου της Μεσαιωνικής Πόλης χορηγούνται αποκλειστικά από τον Yπουργό Πολιτισμού, όπως προαναφέρθηκε.
Ολως αναρμοδίως επιλαμβάνεται ο Δήμος Ρόδου υποθέσεως της Μεσαιωνικής Πόλης και της Λίνδου
