Απορρίφθηκε αγωγή της τράπεζας Πειραιώς κατά πρώην διευθυντή της γιατί δεν προηγήθηκε διαμεσολάβηση

Με την υπ’ αριθμ. 271/2021 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (τακτική διαδικασία) απορρίφθηκε η αγωγή που άσκησε η τράπεζα Πειραιώς εις βάρος πρώην υπαλλήλου της, διευθυντή σε κεντρικό υποκατάστημά της στη Ρόδο, που βρέθηκε στο επίκεντρο του σκανδάλου παρατραπεζικής δραστηριότητας, συνεπεία αδικοπρακτικής συμπεριφοράς του, γιατί δεν τηρήθηκε ο προβλεπόμενος τύπος πριν την συζήτησή της και συγκεκριμένα γιατί δεν προηγήθηκε διαμεσολάβηση για την διευθέτηση του θέματος.
Το δικαστήριο μάλιστα επισημαίνει ότι δεν υπάρχει στον φάκελο της υπόθεσης και σχετικό ενημερωτικό έγγραφο ότι προηγήθηκε διαμεσολάβηση.
Οπως εξέθεσε η τράπεζα, με εντολή της διοικήσεως διενεργήθηκε ειδικός έλεγχος από την Διεύθυνση Εσωτερικού Ελέγχου, αναφορικά με τις συναλλαγές του εναγομένου για το διάστημα από 26/3/13 μέχρι 21/7/15.
Τα βασικά συμπεράσματα στα οποία κατέληξε ο ειδικός έλεγχος σχετικά με την πρακτική που ακολουθούσε για τη διάπραξη των υπεξαιρέσεων (modus operandi), όπως αποτυπώνονται στην από 24/10/2016 έκθεση, είναι τα εξής:
– Επιλογή πελατών με σχετική οικονομική επιφάνεια και σε αρκετές περιπτώσεις μεγάλης ηλικίας ή/και ομογενείς, με τους οποίους φρόντιζε να αναπτύσσει και να διατηρεί στενές σχέσεις, να δημιουργεί κλίμα εμπιστοσύνης και να έχει την αποκλειστική εξυπηρέτησή τους.
– Διενέργεια χρεώσεων (αναλήψεις και μεταφορές) σε λογαριασμούς πελατών από τα κεφάλαια που οι πελάτες θεωρούσαν ότι έχουν επενδυμένα σε προθεσμιακή κατάθεση,με παραστατικά που φέρουν υπογραφή πελάτη, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις τείνει να ομοιάσει με το δείγμα υπογραφής τους ή συνοδεύονται από παραποιημένες εντολές που έχουν ληφθεί μέσω τηλεομοιοτυπίας (fax).
– Κατασκευή και παράδοση σε αρκετές περιπτώσεις, στους πελάτες πλαστών αποδείξεων Π/Κ, οι οποίες δεν λογιστικοποιούντο στο σύστημα της τράπεζας και οι οποίες έφεραν επιτόκια και αποδόσεις υψηλότερες από αυτές που ίσχυαν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Τις συγκεκριμένες αποδείξεις παρουσίαζε και παρέδιδε στους πελάτες ως γνήσιες και ενεργές στα συστήματα.
– Κατασκευή και παράδοση στους πελάτες πλαστών κινήσεων των λογαριασμών τους σε σχετικά βιβλιάρια που απεικόνιζαν τα στοιχεία των πλαστών προθεσμιακών καταθέσεων.
– Διενέργεια περιοδικών καταθέσεων ποσών μέσω του ταμείου ή του αυτόματου μηχανήματος καταθέσεων/πληρωμών (APS) του καταστήματος στους λογαριασμούς των προαναφερόμενων πελατών ή εξωτραπεζικά στους πελάτες είτε κατά την λήξη των πλαστών προθεσμιακών καταθέσεων που κατείχαν, με στόχο τη διαμόρφωση των τόκων που αναφέρονται σε αυτές και ανέμενε να εισπράξει ο πελάτης είτε στην περίπτωση που οι πελάτες χρειάζονταν μέρος από το κεφάλαιο που θεωρούσαν ότι είχαν επενδύσει σε Π/Κ.
– Παραλαβή μετρητών σε ευρώ από πελάτες, τα οποία τις περισσότερες φορές είχαν αναλάβει οι ίδιοι από το ταμείο της τράπεζας, προκειμένου να τα επενδύσει σε προϊόν υψηλής απόδοσης βασιζόμενο στη συναλλαγματική διαφορά EURO/USD ή EURO/GBP ανάλογα με το νόμισμα μετατροπής.
– Προς εξασφάλιση των παραπάνω ενεργειών οι πελάτες παρέλαβαν πλαστά σχετικά έγγραφα ή υπεύθυνες δηλώσεις οι οποίες ανέφεραν την συγκεκριμένη δοσοληψία και οι οποίες έφεραν υπογραφή που ομοιάζει με το δείγμα υπογραφής του πρώην διευθυντή και σφραγίδα της Τράπεζας Πειραιώς.
– Σε ορισμένες περιπτώσεις κατασκευή και παράδοση στους πελάτες πλαστών κινήσεων των λογαριασμών τους σε σχετικά βιβλιάρια που απεικόνιζαν τη συγκεκριμένη δοσοληψία.
– Παραλαβή μετρητών σε ευρώ από πελάτες, τα οποία είχαν αναλάβει οι ίδιοι από το ταμείο της τράπεζας, προκειμένου είτε να τα καταθέσει σε λογαριασμό του ιδίου ή τρίτου είτε να τα φυλάξει με ενυπόγραφη σχετική δήλωση επί των παραστατικών και σχετικών δικαιολογητικών ανάληψης και υπογραφή που ομοιάζει με το δείγμα υπογραφής του ή /και παραποιημένα έγγραφα σχετικά με το χαρτοφυλάκιο του πελάτη και παραστατικά κατάθεσης.
Η αγωγή που εξετάστηκε αφορά σε δύο αναλήψεις συνολικού ποσού € 35.000 χωρίς εντολή άλλου πελάτη ή των συνδικαιούχων, υπογράφοντας ο ίδιος τα σχετικά παραστατικά κατ’ απομίμηση της υπογραφής του.
Η τράπεζα ζήτησε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος, να της καταβάλει το ποσό των 134.956 €, ήτοι αναλυτικά το ποσό των 35.000 € ως υλική ζημία και το ποσό των 99.956 € ως ηθική βλάβη.