Αυτό το διάστημα συγκεκριμένα τους θερινούς μήνες του 2021, ζούμε ένα απίστευτο παραλογισμό να διαβάζουμε σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση για μία γυναικοκτονία στη χώρα μας ή και αλλού. Μεγαλώσαμε με τα όνειρα μιας άλλης εποχής και τον ρομαντισμό των ανθρώπων που ονειρεύτηκαν τη ζωή και τη δημιουργία.
Είχαμε όμως διδαχθεί απ’ τα παιδικά μας χρόνια τους Κάϊν και Άβελ από την Παλαιά Διαθήκη, τον αδελφοκτόνο Κάϊν που σκότωσε τον μικρό του αδελφό Άβελ. Και πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής μας ακούσαμε για γυναικοκτόνους ή όπως αλλιώς του έλεγαν να βασανίζουν αθώες και ανύποπτες γυναίκες.
Η τελευταία ενδεχομένως πρόσφατη ταινία πριν το ξέσπασμα της Πανδημίας Covid – 19 που με κάποιο τρόπο απεικόνιζε την πραγματικότητα που ζούμε σήμερα ήταν ένας σύγχρονος Κάιν, ο Τζόκερ στην ταινία του Todd Fillips το 2019.
Θέλω να πιστεύω πως δεν ήταν θέμα προφητείας ή κάποιο άλλο ζήτημα που έχει να κάνει με την έξαρση της εγκληματικότητας αλλά απλές συμπτώσεις. Συμπτώσεις όμως που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένα υπαρκτό πρόβλημα στην κοινωνία μας και θύματα πάντα τις ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες ή τις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού και κυρίως τις γυναίκες.
Θύματα γυναίκες και παιδιά υπήρχαν πάντα. Στους πολέμους, στους διωγμούς, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι γυναίκες ήταν πάντα σε μειονεκτική θέση που ενδεχομένως να στηρίζεται στη βιολογική υπόστασή τους. Κι αυτό είναι όμως χιλιοειπωμένο…
Αυτό που μας προβληματίζει είναι μήπως υπήρχαν πάντα γυναικοκτόνοι με τον ένα ή άλλο τρόπο και η κοινωνία μας ήταν τόσο τυφλωμένη από τα στερεότυπα του καθωσπρεπισμού που δεν επέτρεπε να αποκαλυφθούν τέτοιου είδους εγκλήματα. Άλλωστε και με το θέμα της Ελένης εδώ στη Ρόδο δεν ακούστηκαν αρνητικά σχόλια μόνο για τους ίδιους τους θύτες αλλά και για το θύμα ακόμα και ολόκληρο το νησί στοχοποιήθηκε και για πάρα πολύ καιρό.
Τα δεδομένα μας μιλάνε από μόνα τους και η εποχή του Covid- 19 δεν είναι μόνο μια εποχή που έγινε ο κόσμος άνω κάτω με την καραντίνα και τις θεωρίες συνομωσίας αλλά συνάμα μια εποχή που η κακοποίηση των γυναικών πήρε εικόνα και αποκαλύφθηκαν οι δράστες. Η κακοποίηση και η γυναικοκτονία έχουν αποκτήσει ένα περίγραμμα αφήγησης που μέχρι τώρα φαινόταν τυχαία. Υπάρχει αυτή η δημοσιοποίηση του εγκλήματος και απομυθοποιείται η ενοχή των γυναικών που αρνούνται να συμμετάσχουν στην κακοποίηση. Αυτές οι γυναίκες όπως ο Άβελ της Παλαιάς Διαθήκης γνώρισαν τον τρόμο και τον θάνατο από τον ίδιο τους τον άνθρωπο αυτόν που θεώρησαν αδερφό τους, αυτόν που εμπιστεύτηκαν. Κι ενώ στην αφήγηση για τους Κάϊν και Άβελ δόθηκε έμφαση στο συναίσθημα της αδερφοκτονίας στην ταινία του Τζόκερ παρουσιάσθηκε το συναίσθημα του θύτη ως μία κατάσταση ευφορίας του θύτη.
Η Πολιτεία ενδεχομένως πρέπει να λάβει τα μέτρα της όχι μόνο στην αναδιαμόρφωση των δίκαιων ποινών αλλά και στα θέματα παιδείας και διαπαιδαγώγησης. Με ενίσχυση των δομών κακοποιημένων γυναικών αλλά και συμβουλευτικής για ανθρώπους που έχουν ανάγκη να μιλήσουν πριν συμβεί το μοιραίο. Τέλος να μελετηθούν οι αρνητικές συνέπειες στη ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που πέρασαν το στάδιο της καραντίνας και του εγκλεισμού ή ακόμα και της εξάρτησης από τα ψηφιακά μέσα.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Απόφ. Τμ .Μεσογειακών Σπουδών Π.Α. Απόφ. ΕΠΠΑΙΚ & ΠΕΣΥΠ ΑΣΠΑΙΤΕ Ρόδου Αθλήτρια Τριάθλου.
