Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με απόφασή του ορίζει ως χρόνο εργασίας τον χρόνο που δαπανάται από τους εργαζόμενους, χωρίς σταθερό γραφείο, για τη μετακίνησή τους προς το πρώτο ραντεβού και επιστρέφοντας στο σπίτι τους από το τελευταίο ραντεβού της δουλειάς τους.
Η απόφαση αφορά εργαζόμενος όπως αντιπροσώπους πωλήσεων, υδραυλικούς, διακοσμητές και εν γένει τους τεχνικούς που εργάζονται με σχέση εξαρτημένης εργασίας εκτός του χώρου που εδρεύει η επιχείρηση, αλλά ενδεχομένως να καλύπτει και τους απασχολουμένους σε γραφείο με σταθερό ωράριο.
Με βάση αυτή την απόφασην οι επιχειρήσεις θα πρέπει να υπολογίζουν στα ωράρια εργασίας και τις μετακινήσεις των εργαζομένων τους. «Χιλιάδες εργοδότες μπορούν πλέον να είναι δυνητικά παραβάτες του καθορισμένου ωραρίου εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο», δήλωσε δικηγόρος στο BBC, σχολιάζοντας την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου.
Η βρετανική εφημερίδα Telegraph, σύμφωνα με το Βήμα, γράφει πως ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον – που ήδη προσπαθεί να παρακάμψει ντιρεκτίβα της ΕΕ που απαγορεύει την εργασία πάνω από 48 ώρες την εβδομάδα – αναζητεί ήδη τρόπους εξαίρεσης της χώρας του από την υποχρέωση που δημιουργεί η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου.
Η οδηγία αποσκοπεί στην προστασία των εργαζομένων από την εκμετάλλευση από τους εργοδότες και θεσπίζει κανόνες για θέματα, όπως το πώς λειτουργεί ο χρόνος των εργαζομένων, πόσα διαλείμματα θα έχουν και ποιες είναι οι διακοπές που δικαιούνται. Ένας από τους κύριους στόχους της, είναι να διασφαλιστεί ότι κανένας υπάλληλος στην ΕΕ δεν είναι υποχρεωμένος να εργάζεται περισσότερο από, κατά μέσο όρο, 48 ώρες την εβδομάδα.
Η απόφαση ελήφθη με αφορμή την υπόθεση μιας ισπανικής εταιρείας, της Tyco, η οποία έκλεισε τα περιφερειακά γραφεία της, το 2011, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να ταξιδεύουν διαφορετικές αποστάσεις, πριν φτάσουν στο πρώτο ραντεβού τους.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
