Αίσθηση έχει προκαλέσει η υπ’ αρίθμ. 5641/2019 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών που έκρινε ότι η παράλειψη έκδοσης Κ.Υ.Α. για τον καθορισμό της διαδικασίας και των κριτηρίων στεγαστικής αποκατάστασης των Ελλήνων Ρομά, αντιβαίνει σε κανόνες δικαίου υπέρτερης τυπικής ισχύος και επεδίκασε χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη λόγω στέρησης της νομής ακινήτου, η οποία συνδέεται αιτιωδώς με την εν λόγω παράλειψη.
Ο γνωστός δικηγόρος της Ρόδου κ. Ακης Δημητριάδης, κινεί τη διαδικασία για την υποβολή όμοιας αγωγής, για βλάβες που έχει υποστεί η οικογένειά του λόγω της αυθαίρετης κατάληψης προνομοιακού ακινήτου ιδιοκτησίας της, στο Κορακόνερο, στο οποίο έχει μεταφερθεί ο καταυλισμός μετά την «εξωση» του από το όμορο ακίνητο ιδιοκτησίας του Δήμου Ρόδου.
Τι έχει κρίνει όμως το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών;
«Ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων ευρισκόμενων εκτός σχεδίου πόλης, στα οποία έχουν εγκατασταθεί αυθαίρετα εδώ και πολλά χρόνια Έλληνες Ρομά, έχοντας ανεγείρει εντός αυτών πρόχειρα παραπήγματα, ζητούν να αναγνωρισθεί η υποχρέωση των Δήμου Χαλανδρίου, Ελληνικού Δημοσίου και Περιφέρειας Αττικής να τους καταβάλουν από κοινού και εις ολόκληρον τα αιτούμενα με την αγωγή ποσά:
1) ως αποζημίωση, σύμφωνα με το άρθρα 105 και 106 του Εισ.Ν.Α.Κ., για τα εισοδήματα που απώλεσαν κατά τα τελευταία πέντε έτη έως την κατάθεση της αγωγής, λόγω στέρησης της νομής των ακινήτων τους (ειδικότερα της εμπορικής εκμετάλλευσης αυτών ως χώρων στάθμευσης ή ως γηπέδων), η οποία οφείλεται σε παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων τους και
2) ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστησαν από την ίδια αιτία.
Θεμελιώνεται ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου, σύμφωνα με το άρθρο 105 του Εισ.Ν.Α.Κ., προς αποζημίωση των εναγόντων για την προσβολή του προστατευόμενου, με διατάξεις υπέρτερης τυπικής ισχύος (άρθρα 17 του Συντάγματος και 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α.), δικαιώματος της ιδιοκτησίας τους, εξαιτίας της παράλειψης έκδοσης της προβλεπόμενης στη διάταξη του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 11 του άρθρου 13 του ν. 3212/2003 Κ.Υ.Α. για τον καθορισμό της διαδικασίας και των κριτηρίων στεγαστικής αποκατάστασης των Ελλήνων Ρομά και της νομοθετικής ρύθμισης του ζητήματος της προσωρινής μετεγκατάστασης των ειδικών κοινωνικών ομάδων, κατά την έννοια της παρ. 11 του άρθρου 13 του ανωτέρω νόμου 3212/2003 και της παρ. 1 του άρθρου 34 του ν. 3448/2006, μεταξύ αυτών και των Ρομά, που διαβιούν σε πρόχειρα ή παράτυπα καταλύματα, με σκοπό τη διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών για τη διαβίωσή τους.
Η παράλειψη νομοθετικής ρύθμισης των ως άνω ζητημάτων αντιβαίνει, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, στην απορρέουσα από τις διατάξεις των άρθρων 14 της Ε.Σ.Δ.Α., στ΄ της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, 2 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 10 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και 2 του Συντάγματος, με τις οποίες τίθενται κανόνες δικαίου υπέρτερης τυπικής ισχύος, υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την καταπολέμηση των υφιστάμενων διακρίσεων σε βάρος των Ρομά και την πραγμάτωση της κοινωνικής ένταξής τους, αναγκαίος όρος για την υλοποίηση της οποίας αποτελεί η στεγαστική αποκατάσταση αυτών, υποχρέωση προς την οποία ανταποκρίθηκε μεταγενέστερα με τη ρύθμιση του άρθρου 159 του ν. 4483/2017.
Απορρίπτει για περιουσιακή βλάβη, δεδομένου ότι τα ένδικα ακίνητα ήταν, κατά το κρίσιμο διάστημα, εκτός σχεδίου πόλης, μη άρτια και μη οικοδομήσιμα, και δεν ήταν δυνατή η εμπορική αξιοποίηση αυτών ούτε με τη μίσθωσή τους ως γηπέδων για την πραγματοποίηση αθλητικών δραστηριοτήτων ή ως χώρων στάθμευσης, δεδομένου ότι δεν ήταν δυνατή η έκδοση σχετικής άδειας.
Δέχεται για ηθική βλάβη, λόγω της παράνομης προσβολής του δικαιώματος της ιδιοκτησίας των εναγόντων, η οποία συνίσταται στο ψυχικό άλγος που βίωσαν εξαιτίας της αβεβαιότητας ως προς την άρση της προσβολής αυτού και ως προς την εμπέδωση της νομιμότητας στην εν λόγω περιοχή, λαμβάνοντας υπόψη τη μακρά διάρκεια της στέρησης της νομής των ιδιοκτησιών τους, καθώς επίσης και το πλήθος των ενεργειών στις οποίες προέβησαν προς το σκοπό της προστασίας της περιουσίας τους. Απορρίπτει για Δήμο Χαλανδρίου και Περιφέρεια Αττικής, δεδομένου ότι δεν προέκυψε παράνομη πράξη ή παράλειψη των οργάνων αυτών, η οποία να συνδέεται αιτιωδώς με την επελθούσα στέρηση της νομής των ακινήτων των εναγόντων».
Πηγή: adjustice.gr
Αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου για την αυθαίρετη εγκατάσταση Ρομά
