“Και μετά…τι;”-Αρθρο της Μαρίας Ε. Ζαγοριανού

Μετά την υπερψήφιση επί της αρχής του νομοσχεδίου για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, η ελληνική κοινή γνώμη διχάζεται και αντιπαρατίθεται…. Μια mini  αναβίωση της περιόδου της Εικονομαχίας αρχίζει να λαμβάνει χώρα σε μια χώρα, η οποία καλείται να ακολουθήσει «βίαια» τις επιταγές της ευρωπαϊκής συνύπαρξης, ωστόσο κινδυνεύει να απωλέσει βασικά δομικά της στοιχεία ταυτοποίησης και αναγνωρισιμότητάς της.

Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν μελέτες καθηγητών Παιδοψυχιατρικής, επιστημόνων Εξελικτικής Ψυχολογίας και Ανάπτυξης του ατόμου, αλλά έχοντας εμπειρία στο χώρο της εκπαίδευσης, όπου δραστηριοποιούμαι, καλούμαι εκ των συνθηκών να τοποθετηθώ κριτικά και , ίσως, επικριτικά σε αυτό το «εγχείρημα» μιας κατ’ επίφασιν ευρωπαϊκής πραγματικότητας, σεβόμενη πάντα την ετερότητα και το αναφαίρετο δικαίωμα σεξουαλικής προτίμησης του κάθε ανθρώπου.

Απορώ και εξίσταμαι, λοιπόν, ως ακολούθως:

Α) Πώς μπορούν οι έφηβοι της ηλικίας των 15 ετών, που διάγουν την πιο ασταθή ορμονικά, σωματικά και ψυχολογικά περίοδο της αναπτυξής τους να επιλέγουν το φύλο που θα έχουν, αρνούμενοι σε πολλές περιπτώσεις την ίδια τη φύση τους, με υποβόσκοντα κίνδυνο την παρασυρροή λόγω του άκριτου μιμητισμού, που χαρακτηρίζει αυτές τις ηλικίες;

Β) Για να αποφασίσει κανείς σχετικά με το «κοινωνικό φύλο» του-και όχι το «βιολογικό φύλο»- θα πρέπει να βρίθει εμπειριών, που θα τον προσανατολίσουν στην επιλογή των «θέλω» του. Άρα, παύει να υφίσταται εκ των πραγμάτων η έννοια της παιδικότητας, μιας και ένας 15χρονος έφηβος θα είναι ενεργός σεξουαλικά από πολύ μικρότερη ηλικία.

Γ) Ως απόρροια της δεύτερης τοποθέτησής μου προκύπτει το εξής ερώτημα: Μήπως υποβόσκουν και άλλες επιδιώξειςτης πολιτικής αυτής; Όταν ένας έφηβος καλείται στα 15 του να επιλέξει φυλετικό ρόλο, ενώ για  το δικαίωμα του εκλέγειν είναι ώριμός από 18 και άνω, μπορεί ελεύθερα και νομικώς κατοχυρωμένα να συνευρεθεί με οποιονδήποτε. Άρα μήπως οδεύουμε προς μια επικείμενη αποποινικοποίηση της παιδεραστίας;;;

Μετά από την θέσπιση αυτής της νομοθεσίας, θεωρώ πως βαδίζουμε σε δύσβατες ατραπούς με άμεσο αντίκτυπο την ομαλή εξέλιξη του πιο νευραλγικού και φερέλπιδος κομματιού της κοινωνίας: των νέων μας.. Καλείται η οικογένεια και το σχολείο να νουθετήσουν, να ενημερώσουν και να προσανατολίσουν, χωρίς να εξάρουν τυχόν κρούσματα ρατσισμού και σεξισμού.

Ας είμαστε ρεαλιστές κυρίες και κύριοι! Η επιλογή του κοινωνικού φύλου και του σεξουαλικού ρόλου είναι μια Δαμόκλειος σπάθη για τον ψυχισμό, τη σεξουαλικότητα και συνεπώς την ανάπτυξη ενός εφήβου. Αναμφίβολα θα ήταν μια πρόοδος της κοινωνικής αποδοχής, αν γινόταν σε μεγαλύτερη ηλικία.

Ζούμε στη χώρα που με ακρογωνιαίο λίθο την ελευθερία και την ελεύθερη βούληση, μόρφωσε όλο το μετέπειτα Δυτικό Πολιτισμό. Ας σεβαστούμε αυτή την ελευθερία των διεμφυλικών ατόμων από επιλογή, αλλά ας μην πηγαίνουμε στην αντίπερα όχθη της ελευθεριότητας, όπου το φύλο του ατόμου θα τίθεται υπό αμφισβήτηση…Ας σεβαστούμε τη φύση και ας γαλουχήσουμε τα παιδιά μας με τέτοιες αρχές, ώστε μια ενδεχόμενη αλλαγή της φυλετικής τους ταυτότητας θα είναι αναγκαία κατόπον ώριμης σκέψης και όχι επειδή έγινε «της μόδας».

Μαρία Ε. Ζαγοριανού