Τι είναι πολιτισμός; Είναι μόνον τα αρχαία ευρήματα; Είναι και αυτά, σίγουρα όμως όχι μόνον αυτά. Πολιτισμένη είναι μια χώρα, όσο πολιτισμένοι είναι και οι άνθρωποί της.
Τι εννοούμε όμως όταν λέμε ότι ένας άνθρωπος είναι πολιτισμένος; Οτι είναι καλλιεργημένος, ότι είναι μορφωμένος, ότι έχει παιδεία; Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα ανθρώπων που έχουν πτυχία αλλά δεν έχουν “παιδεία”. Ισως λοιπόν, ο “πολιτισμένος” άνθρωπος να προσδιορίζεται από την συμπεριφορά του, τις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους στην οικογένειά του, στην εργασία του, στις παρέες του, στις κοινωνικές του συναναστροφές.
Η χρήση της λέξης και της έννοιας «πολιτισμός» χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να δείξουμε την σύνθεση μιας κοινωνίας, την επιστημονική πρόοδο, την αναβάθμιση των θεσμών, το επίπεδο διαβίωσης και κοινωνικής συμβίωσης καθώς και το σύνολο των ανθρωπίνων επιτευγμάτων.
Στο πλαίσιο αυτό, του πολιτισμού στον μικρόκοσμό μας, είναι αναγκαίο να επαναπροσδιορίσουμε όλοι τον ρόλο μας, σε σχέση με εμάς και τους άλλους, σε σχέση με τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά μας.
Ο πολιτισμός φανερώνεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Κι εδώ είναι το σημείο κλειδί. Να σεβόμαστε την πόλη μας, όπως σεβόμαστε και το σπίτι μας.
Οι υποχρεώσεις της δημοτικής αρχής για την παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες είναι δεδομένες και συγκεκριμένες. Και χωλαίνουν, γεγονός αδιαμφισβήτητο. Τι γίνεται όμως με τις δικές μας υποχρεώσεις απέναντι στους συμπολίτες μας και ουσιαστικά, απέναντι στον εαυτό μας;
Λίγο η αδιαφορία, λίγο οι αυξημένοι ρυθμοί, λίγο ο ωχαδελφισμός, λίγο η πίεση… Πάντα θα υπάρχει μια δικαιολογία για το σκουπίδι που πετάξαμε στο δρόμο, για τα απορρίμματα που αφήσαμε εκτός κάδου, για τη ράμπα αναπήρων «που κλείσαμε για λίγο», για την στάθμευση σε θέση ΑΜΕΑ «επειδή όλες οι άλλες θέσεις ήταν κατειλημμένες», για τα περιττώματα του σκύλου μας που δεν μαζέψαμε στο σακουλάκι γιατί «ελα μωρέ, ποιος τα μαζεύει;», για την γόπα του τσιγάρου που πετάξαμε έξω από το αυτοκίνητο, για εκείνο το χαρτομάντηλο που «πήρε ο αέρας», για εκείνα τα μπάζα που πετάξαμε στο ρέμα, για εκείνες τις παλιές οικοσκευές που εναποθέσαμε σε μια πλαγιά δημιουργώντας ακόμα μια χωματερή, και τόσες άλλες, οικείες, καθημερινές ενέργειές μας, που είναι βέβαιον πως αν γνωρίζαμε ότι κάποιος μας παρακολουθεί ή καραδοκεί να μας επιβάλει πρόστιμο, σίγουρα θα τις αποφεύγαμε.
Η ευθύνη είναι όλη δική μας. Κανένας δήμαρχος, κανένας αστυνομικός, κανένας τροχονόμος, κανένας οδοκαθαριστής, ακόμα κι αν όλοι μαζί στέκονταν πάνω από το κεφάλι μας, δεν θα μπορούσαν να μας συνετίσουν, αν εμείς οι ίδιοι δεν αντιληφθούμε τις δικές μας ευθύνες.
Εμείς οι ίδιοι έχουμε πρωτίστως την υποχρέωση να φροντίζουμε το νησί μας, την πόλη μας, την αυλή μας, το σπίτι μας… Όχι μόνο για τους επισκέπτες που έρχονται κάθε καλοκαίρι για να περάσουν τις διακοπές τους εδώ αλλά πρωτίστως για εμάς τους ίδιους και για τα παιδιά μας. Ο,τι δεν κάνουμε στο σπίτι μας, γιατί να το κάνουμε, λοιπόν, στο «μεγάλο μας σπίτι»; Είναι ευλογία να ζεις σε έναν τόπο όπως η Ρόδος. Ας μην εξακολουθήσουμε να την κακοποιούμε συστηματικά.
Α-τυπος και υπογραμμός: Υπόθεση όλων
