Οι αόρατοι άνθρωποι

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία σήμερα, των ανθρώπων που αποτελούν περίπου το 10% του πληθυσμού! Ιλιγγιώδες νούμερο, που γεννά την απορία: Πού κρύβεται όλο αυτό το πλήθος; Πώς ζει; Τι κάνει και το σημαντικότερο  τι απολαμβάνει από μία  ισότιμη ζωή;. Η διαπίστωση προβάλλει αποκαρδιωτική. Οι απαντήσεις, πολύ φοβάμαι, είναι αποθαρρυντικές. Διότι το μέγα πλήθος των ανάπηρων αγνοείται, εφόσον παραμένει εγκλωβισμένο στο σπίτι και μάλιστα ακούσια. Μία αδιέξοδη δηλαδή κατάσταση, που αποδεικνύει με κυνισμό πως δεν υπάρχει πρόνοια γι’ αυτούς τους ταξιδιώτες. Αυτό αισθάνομαι πως νιώθουν και οι αόρατοι συμπολίτες μας. Κοιτούν μία απέραντη θάλασσα, αλλά μένουν αταξίδευτοι. Ποθούν τις μεγάλες αποδράσεις, αλλά αναγκάζονται να ζουν σε μία σπιθαμή γης. Επιζητούν τ’ όνειρο, αλλά εγκλωβίζονται στον εφιάλτη της δοκιμασίας τους. Μπορεί κάποτε η ζωή τους «φόρτωσε»  μ’ ένα βαρύ γραμμάτιο, εντούτοις, το γεγονός καθαυτό, δεν είναι ούτε σπάνιο, ούτε ανυπέρβλητο. Αρκεί οι τριγύρω να συνειδητοποιήσουν πως μονάχα ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη μπορούν να υποκαταστήσουν όσα ο χρόνος τους στέρησε.. Κι αυτό κατορθώνεται χάρη σε μία πολύτιμη λέξη: Την πρόσβαση στη φυσιολογική ζωή. Πρόσβαση αρχικά στην απρόσκοπτη μετακίνηση. Πρόσβαση στην εργασία και την ψυχαγωγία. Πρόσβαση στα υλικά και πνευματικά αγαθά. Πρόσβαση, άρα, στην επικοινωνία, τη συντροφικότητα και προφανώς, τον έρωτα. Γι’ αυτό και η κοινότητα των ανάπηρων αγωνίζεται ώστε να κατοχυρωθεί το δικαίωμα της προσβασιμότητας. Ένα πολυπόθητο δώρο, που μοιάζει σαν απαγορευμένος καρπός για την πλειονότητα όσων ζουν στον αφιλόξενο πλανήτη της αναπηρίας. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε έρευνα που εξετάζει κατά πόσο εφαρμόζονται τα εκπαιδευτικά δικαιώματα των παιδιών με αναπηρία στην Ελλάδα. Το πιο ντροπιαστικό στοιχείο της έρευνας είναι ότι μόνο το 15% των παιδιών με αναπηρία στην Ελλάδα, πηγαίνει σχολείο! Μόνο το 15%! Το υπόλοιπο 85%, δηλαδή 170.000 περίπου παιδιά παραμένουν αόρατοι από τις εκπαιδευτικές κοινότητες, περιορίζοντας τις πιθανότητες τους να γίνουν ορατοί στο μέλλον στην κοινωνία μας. Πίσω από το νούμερο των 170.000 παιδιών, δεν βρίσκονται μόνο παιδιά με αναπηρίες που δεν θα τους δοθεί ένα ίσο ξεκίνημα στην ζωή. Βρίσκονται παιδιά με δυνατότητες που θα γίνουν αόρατοι πολίτες, αποκλεισμένοι από τους θεσμούς και τις δομές μιας κοινωνίας που αποδέχεται παθητικά τις διακρίσεις και τα στερεότυπα γύρω από την αναπηρία.