Ο Κωνσταντίνος Σιμωνίδης γεννήθηκε στη Σύμη πριν δύο αιώνες και πέθανε στην Αλεξάνδρεια. Εξειδικεύτηκε στην παλαιογραφία, δηλαδή στην έρευνα της εξέλιξης της γραφής και των τύπων μέσα στο χρόνο. Οι γνώσεις του ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερες από οποιουδήποτε της εποχής του. Κοιτώντας ένα χειρόγραφο, μπορούσε να καταλάβει ποιο αιώνα γράφτηκε και σε ποιο μέρος του τότε κόσμου και βέβαια αν ήταν αυθεντικό ή όχι, όσο παλιό και αν ήταν. Οι τεράστιες αυτές γνώσεις, που την εποχή του ήταν αναγκαίες σε πολλούς, γιατί τα χειρόγραφα ήταν οι μοναδικές πηγές γνώσης της εποχής του, του άνοιξαν τις πόρτες των Ακαδημιών της Ευρώπης.
Η Σύμη την εποχή αυτή είχε ένα σύστημα μόρφωσης πολύ υψηλό και οι Λόγιοι της εποχής χαρακτήριζαν τη Σύμη ως τη «Μπολόνια» του Ελληνικού χώρου. (Για όσους δεν το γνωρίζουν στη Μπολόνια ιδρύθηκε το πρώτο Πανεπιστήμιο του κόσμου). Οι δάσκαλοι, που ήταν κατά κανόνα Συμαίοι, ήταν πολύ γνωστοί και περιζήτητοι στον Ελληνικό χώρο. Εκεί ξεκίνησε τις σπουδές του ο Σιμωνίδης και στη συνέχεια σπούδασε κοντά στους μεγάλους δασκάλους του γένους. Όμως αυτοί που του έμαθαν την παλαιογραφία αργότερα ήταν οι Συμαίοι δάσκαλοι στο Άγιο Όρος.
Ο Κωνσταντίνος Σιμωνίδης, ήταν ένα έξυπνο άτομο και το περιβάλλον του τον θαύμαζε. Ήδη από νεαρή ηλικία συναναστρέφονταν με τους πιο μεγάλους λόγιους του ελληνικού χώρου και αυτοί έβλεπαν ότι ο Κωνσταντίνος υποσχόντανε πολλά. Τον βοήθησαν να σπουδάσει στην Οδησσό και τον σύστησαν στα «σαλόνια» της διανόησης της Ευρώπης. Ο Σιμωνίδης κινούνταν με άνεση στα πρωθυπουργικά γραφεία της Αθήνας και στους διπλωματικούς κύκλους της Κωνσταντινούπολης, προστατευόμενος από Πατριάρχες και εξέχουσες προσωπικότητες. Στη συνέχεια ασχολήθηκαν μαζί του οι Ακαδημίες της Ρωσίας, Αγγλίας, Γαλλίας και Γερμανίας. Για περισσότερο από δεκαπέντε χρόνια συνδιαλέγονταν με την αφρόκρεμα της γνώσης στην Ευρώπη, μέχρι το θάνατό του. Άλλοι μιλούσαν γι’ αυτόν με κολακευτικά λόγια, άλλοι τον περιέγραφαν σαν μια παράξενη προσωπικότητα και άλλοι θα τον κατηγορούσαν ως τον μεγαλύτερο και τον πιο επικίνδυνο απατεώνα που κυκλοφόρησε ποτέ.
Για τον Σιμωνίδη γράφτηκαν και γράφονται ακόμα σήμερα δεκάδες βιβλία. Πολλοί ερευνητές προσπαθούν να λύσουν τον «γόρδιο δεσμό», όπως τον αποκάλεσε ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της εποχής του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ένα από τα έργα του Σιμωνίδη είναι ο λεγόμενος «Πάπυρος του Αρτεμίδωρου». Αγοράστηκε στις αρχές του 21ου αιώνα έναντι 2.750.000 ευρώ και έχει εκτεθεί από το 2006 ως έργο του Αρτεμίδωρου (2ος αιώνας μ.χ.) στο Αιγυπτιακό μουσείο του Τορίνο, δημιουργώντας στην Ιταλία ένα τεράστιο σκάνδαλο, πολιτιστικό και οικονομικό.
Τα βιβλία που γράφτηκαν για το Σιμωνίδη είναι έρευνες της φαντασίας των συγγραφέων τους, με προεξέχοντα τον Rudiger Schaper (Ρύντιγκερ Σάπερ), που είναι ο αρχισυντάκτης του πολιτιστικού τμήματος Tagespiegel του Βερολίνου, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Η οδύσσεια του πλαστογράφου Κωνσταντίνου Σιμωνίδη». Η προσπάθεια, όπως θα δούμε στο βιβλίο μου, δεν έχει αποδώσει την πραγματικότητα. Όλοι οι συγγραφείς μας προϊδεάζουν ότι ο Σιμωνίδης, που ήταν ένας εξαίρετος πλαστογράφος, ήξερε να κρυφτεί καλά. Ο Σιμωνίδης όμως δεν κρύφτηκε ποτέ και από κανέναν. Ήταν πάντα εδώ και ήταν δυνατή η ανεύρεσή του, φτάνει να γνώριζε κανείς που να τον ψάξει, τα κατατόπια του και τον τρόπο που σκέπτονταν.
Εκτός από τη συναρπαστική ζωή του Σιμωνίδη το βιβλίο περιγράφει και τη Σύμη. Ο Αναγνώστης μπορεί να καταλάβει το επίπεδο της μόρφωσης των Συμιακών και την κοινωνία τους την εποχή που η Σύμη μεγαλουργούσε σε πολιτικό, οικονομικό και μορφωτικό επίπεδο. Δηλαδή τη Σύμη, όπως θα μπορούσε να την φανταστεί κανείς βλέποντας την να απλώνεται γαλήνια πάνω στα απότομα βράχια της.
