Απηλλάγη της κατηγορίας της μη καταβολής χρεών μια κάτοικος της Ρόδου

Mε απόφαση που εξέδωσε το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου απηλλάγη μια κάτοικος της Ρόδου από την κατηγορία της μη καταβολής χρεών στο Δημόσιο κατ’ εξακολούθηση μετά την υποβολή ενστάσεως παραγραφής και αντισυνταγματικότητας του άρθρου του νόμου με το οποίο παραπέμφθηκε σε δίκη.
Η κατηγορούμενη είχε κριθεί πρωτοδίκως ένοχη για μη καταβολή χρεών συνολικού ποσού 120.908 ευρώ στο δημόσιο, στο χρονικό διάστημα από 30 Απριλίου 2007 έως 31 Δεκεμβρίου 2009 και της είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης 12 μηνών με 3ετή αναστολή.
Ο συνήγορος υπεράσπισής της κ. Στέλιος Κιουρτζής κατέθεσε στο δικαστήριο ένσταση παραγραφής των αδικημάτων για τα οποία κατηγορείται υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και τρίτους και δη κατ’ εξακολούθηση, η έναρξη του χρόνου τέλεσης της κάθε επί μέρους πράξης, τοποθετείται στη συμπλήρωση του χρονικού διαστήματος των τεσσάρων μηνών από τότε που έπρεπε να καταβληθεί το χρέος, ανεξάρτητα από τον τρόπο καταβολής των χρεών σε δόσεις ή εφάπαξ.
Εως την έναρξη της κύριας διαδικασίας, ήτοι την αμετάκλητη παραπομπή της εντολέως του στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου) στις 13-11-2013, οπότε και δικάσθηκε για πρώτη φορά, είχε παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των πέντε ετών από το χρόνο τέλεσης των επιμέρους πράξεων του κατ’ εξακολούθηση αδικήματος για το οποίο κατηγορήθηκε.
Επιπλέον προσέβαλε ως αντισυνταγματική την διάταξη του άρθρου 3 του ν. 3943/2011, με την οποία αντικαταστάθηκε η παράγραφος 1 του άρθρου 25 του ν. 1882/1990, δυνάμει της οποίας ορίζεται ότι χρόνος τέλεσης του αδικήματος είναι το χρονικό διάστημα από την παρέλευση των τεσσάρων μηνών μέχρι τη συμπλήρωση χρόνου αντίστοιχου με το 1/3 της κατά περίπτωση προβλεπόμενης προθεσμίας παραγραφής και στην ουσία χαρακτηρίζει διαρκές το αδίκημα μη καταβολής χρεών στο Δημόσιο.
Τόνισε μεταξύ άλλων ότι εφόσον ως χρόνοι τέλεσης του αδικήματος για το οποίο κατηγορήθηκε η εντολέας του φέρονται τα ανωτέρω χρονικά διαστήματα, πριν τη θέσπιση και θέση σε ισχύ του Ν. 3943/2011, δε δύναται να εφαρμοσθεί στην περίπτωσή της ο δυσμενέστερος αυτός νόμος, που ούτως ή άλλως αντισυνταγματικώς επεκτείνει τα όρια της παραγραφής του αδικήματος για το οποίο κατηγορείται, αλλά πρέπει να τύχει εφαρμογής ο προϊσχύσας ευμενέστερος, όπου ορίζονταν απλώς ως χρόνος τέλεσης του αδικήματος, η συμπλήρωση του χρονικού διαστήματος των τεσσάρων μηνών από τότε που έπρεπε να καταβληθεί το χρέος, ανεξάρτητα από τον τρόπο καταβολής των χρεών σε δόσεις ή εφάπαξ.