Τα χρήματα είχαν ούτως ή άλλως εγκριθεί ως μελλοντική χρηματοδότηση στην αποκαλούμενη «Εγγύηση για τη Νεολαία», με συνολικό αρχικό προϋπολογισμό, σε πρώτη φάση, 3,2 δις ευρώ. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που προσφέρει σε άνεργους νέους επαγγελματική κατάρτιση ή επανεκπαίδευση ή και μία μικρή, αρχική χρηματοδότηση για να δημιουργήσουν τη δική τους, ατομική επιχείρηση. Ενώ ο αρχικός σχεδιασμός είχε προβλέψει να διατεθούν φέτος μόλις 29 εκ. ευρώ για το πρόγραμμα, η Κομισιόν προτείνει τώρα να πολλαπλασιαστεί το ποσό, ώστε να φανούν άμεσα αποτελέσματα.
Τα σχόλια είναι κατ΄αρχήν θετικά, ιδιαίτερα από τις «χώρες της κρίσης». Όπως λέει η ευρωβουλευτής Μάριαν Χάρκιν από την Ιρλανδία, μία χώρα στην οποία η ανεργία των νέων φτάνει το 22%, «με τις νέες ρυθμίσεις υπολογίζουμε να πάρουμε επιπλέον 68 εκ. ευρώ που θα επιτρέψουν μία καλύτερη προ-χρηματοδότηση. Πρέπει όμως αυτα τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν όχι μόνο για κατάρτιση ή για κάποια σταζ, αλλά για να βοηθήσουμε τους νέους να ιδρύσουν τις δικές τους μικρές επιχειρήσεις. Στο δημόσιο τομέα στην Ιρλανδία δεν δημιουργείται πλέον καμία θέση εργασίας. Είναι σημαντικό λοιπόν τα χρήματα αυτά να πηγαίνουν σε πραγματικές θέσεις εργασίας, όχι μόνο στη θεωρητική κατάρτιση».
«Απασχολησιμότητα» ή «υποαπασχόληση» το πρόβλημα;
Για το πού ακριβώς θα διατεθούν τα χρήματα, δεν υπάρχει ενιαία γραμμή. Η Επίτροπος Τύσεν χαρακτηρίζει «κορυφαία προτεραιότητα» τη μάχη κατά της ανεργίας και θέλει να βελτιώσει την κινητικότητα, αλλά και την «απασχολησιμότητα» των εργαζομένων, ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε διαφορετικά εργασιακά περιβάλλοντα στη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους. Υποστηρίζει μάλιστα ότι με την αύξηση της προχρηματοδότησης, θα στηριχθούν άμεσα 650.000 νέοι σε όλη την Ευρώπη. Πολλοί εκφράζουν επιφυλάξεις, κάποιοι μάλιστα με έντονο τρόπο, όπως η ευρωβουλευτής των Ισπανών Podemos, Τάνια Γκονζάλεζ Πενιάς. «Αυτό το πρόγραμμα δεν ανταποκρίνεται στα πραγματικά προβλήματα των νέων» λέει χαρακτηριστικά η 33χρονη ευρωβουλευτής. «Τα μέτρα δίνουν έμφαση στην απασχολησιμότητα, αλλά το πρόβλημα είναι η υποαπασχόληση. Οι περισσότεροι νέοι δεν βρίσκουν δουλειά αντάξια των προσόντων τους. Δεν είναι ότι δεν έχουν κατάρτιση, το αντίθετο συμβαίνει: έχουν υψηλότερα προσόντα από τις δουλειές που τους προσφέρονται. Κι έτσι είναι καταδικασμένοι στην αβεβαιότητα και στην εξορία. Δεν μπορείτε να το αποκαλείτε κινητικότητα αυτό, οι σωστές λέξεις είναι μετανάστευση και εξορία».
Διαφορετική άποψη εκφράζει ο Βρετανός ευρωβουλευτής του Εργατικού Κόμματος Ρίτσαρντ Χόουιτ. Υποστηρίζει μάλιστα, με έντονη διάθεση αντιπολίτευσης προς τη συντηρητική κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον, ότι η υποβάθμιση της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης στη Βρετανία τα τελευταία χρόνια υπονομεύει συνολικά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. «Δεν καταλαβαίνω γιατί στην εκλογική μου περιφέρεια, στην ανατολική Αγγλία, η κυβέρνηση άφησε να χαθούν 6.000 θέσεις μαθητείας και επαγγελματικής εκπαίδευσης μόνο τον τελευταίο χρόνο» δηλώνει χαρακτηριστικά. «4 στις 10 επιχειρήσεις για τις οποίες η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι διαθέτουν θέσεις μαθητείας, δεν ξέρουν ούτε οι ίδιες ότι προσφέρουν κάτι τέτοιο. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι το χαμηλό επίπεδο κατάρτισης και πρακτικών δεξιοτήτων απειλεί πλέον την ανταγωνιστικότητα της Βρετανίας, που έχει ήδη υψηλότερη νεανική ανεργία από τη Γαλλία ή τη Γερμανία».
«Τα σταζ στον δημόσιο τομέα δεν είναι λύση»
Μόνο στη Δανία και την Αυστρία η ανεργία των νέων δεν έχει ξεπεράσει το 10%. Μπορούν να επωφεληθούν οι χώρες της κρίσης από τα προγράμματα στήριξης της ΕΕ; Ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κύρτσος εκφράζει κάποιες επιφυλάξεις: «Γενικά εγώ δεν πιστεύω σε πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση της ανεργίας, και ιδιαίτερα των νέων, εγώ πιστεύω στη δημιουργία των οικονομικών προϋποθέσεων για να υπάρξει ανάπτυξη και να αρχίσουν οι επιχειρήσεις να αναπτύσσουν τις δραστηριότητές τους και να προσλαμβάνουν νέους», επισημαίνει ο Έλληνας ευρωβουλευτής στην Deutsche Welle.
Ο Γιώργος Κύρτσος διευκρινίζει πάντως ότι οι ενδοιασμοί του δεν αφορούν το πρόγραμμα συνολικά, αλλά περισσότερο την ελληνική εμπειρία, η οποία στο παρελθόν είχε εστιάσει σε επιλογές μη βιώσιμες, αν όχι και λανθασμένες: «Κατά το παρελθόν δισεκατομμύρια έφυγαν από το ΕΣΠΑ για επαγγελματική επανεκπαίδευση, τί έγινε όμως; Κατ΄αρχήν διεύρυναν τον όρο της επαγγελματικής επανεκπαίδευσης και τον πέρασαν από τον ιδιωτικό τομέα, όπου όντως μπορεί να έχει μία παραγωγική διάσταση, στη δημόσια διοίκηση και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Δηλαδή αντί να συμβάλουν στην καταπολέμηση της ανεργίας, συνέβαλαν, άθελά τους οι άνθρωποι, στην υπερχρέωση του ελληνικού Δημοσίου και σε μία έκρηξη ανεργίας, γιατί μόλις πια διαπιστώθηκε η οικονομική αδυναμία του Δημοσίου, δεν μπορούσε να συνεχιστεί η πληρωμή όλων αυτών των ανθρώπων. Δηλαδή κρύβεις το πρόβλημα κάτω από το χαλί και δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις για πολιτικές και κομματικές παρεμβάσεις: ποιοί θα διευκολυνθούν, ποιοί θα επιδοτηθούν και όλα αυτά…»
Πηγή:dw.de
