Οι Βρυξέλλες δείχνουν συμφωνία «εδώ και τώρα» και διαμηνύουν ότι το κουαρτέτο μπορεί να επιστρέψει στην Αθήνα ακόμη και την Τετάρτη, το Μαξίμου διαρρέει ότι τίποτα δεν έχει κλείσει ακόμη και πυροβολεί Σόιμπλε και Τόμσεν, και ο ΣΥΡΙΖΑ μετρά ξανά τις αντοχές του ανάμεσα στον πολιτικό ρεαλισμό και τις ιδεολογικές του αναστολές.
Εάν δεν είναι απλώς η πολιτική διαχείριση του επικείμενου συμβιβασμού Αθήνας – δανειστών, είναι ίσως η τελική παρτίδα του πόκερ όπου αμφότερες οι πλευρές παίζουν τα «ρέστα» τους και διεκδικούν το μέγιστο δυνατό.
Το αφορολόγητο και η ποσοτική χαλάρωση
Σ’ αυτή την παρτίδα για την ελληνική κυβέρνηση τα κύρια ζητούμενα είναι δύο -αφ’ ενός η διασφάλιση του πάγιου, και στρατηγικού, στόχου για ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ και, αφ΄ετέρου, το χαμήλωμα των απαιτήσεων του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά τη μείωση του αφορολόγητου.
Σύμφωνα, δε, με πηγές κοντά στη διαπραγμάτευση αυτό το χαμήλωμα μπορεί να μεταφράζεται σε μια «βάση συζήτησης» για αφορολόγητο περί τα 7.000 ευρώ και όχι στην κλίμακα των 5.000 με 6.000 ευρώ που αξιώνει το Ταμείο.
«Αυτά που ζητά το ΔΝΤ είναι αντιπαραγωγικά, οικονομικά παράλογα και αναποτελεσματικά», έλεγε χαρακτηριστικά χθες το βράδυ υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος, ενώ ενδεικτική ήταν και η ένταση της επίθεσης του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακλώτου στο Ταμείο κατά την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια ώρα, και παρά τα μηνύματα ευελιξίας από την Φραγκφούρτη, ανοιχτό παραμένει και το θέμα της ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση. Πολιτική δέσμευση επ’ αυτού δεν υπάρχει ακόμη, όπως επιβεβαίωναν χθες κυβερνητικές πηγές -εξ ου και η νέα υπενθύμιση, επίσης από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ότι «η διαπραγμάτευση φθάνει πάντοτε σε ένα σημείο που τίποτε δεν κλείνει έως ότου κλείσουν όλα».
Πιέζουν οι Βρυξέλλες
Ο χρόνος, ωστόσο, δεν είναι απεριόριστος και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση δέχεται ισχυρές πιέσεις από τις Βρυξέλλες να συναινέσει για την άμεση επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων των δανειστών στην Αθήνα.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται και το χθεσινό μήνυμα του αντιπροέδρου της Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόβσκις για άμεσο κλείσιμο της αξιολόγησης, μαζί με την επισήμανση-προειδοποίηση ότι «δεν είναι η ώρα να επιστρέψουμε στην οικονομική αστάθεια».
Ως προς αυτή την ώρα, ωστόσο, και ως προς τα χρονικά όρια της διαπραγμάτευσης, οι εισηγήσεις προς το Μαξίμου έχουν – από αποχρώσσες έως και έντονες – αποκλίσεις.
Οι δύο εισηγήσεις προς Τσίπρα
Οι «ρεαλιστές» συντάσσονται με το δόγμα Χουλιαράκη -«προτιμότερη μια λίγο χειρότερη συμφωνία τώρα, παρά μια λίγο καλύτερη σε πέντε μήνες»- και ζητούν να κλείσει η αξιολόγηση «ακόμη και χθες».
Οι πιο «ριψοκίνδυνοι» επενδύουν στην ρευστότητα στην Ευρώπη, ποντάρουν στην εκλογική ανατροπή στη Γερμανία, στον παράγοντα Σουλτς και στην πίεση Γιούνκερ και θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να εξαντλήσει τα περιθώρια πολιτικής διαπραγμάτευσης με ορίζοντα την – και ιστορική -σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 25 Μαρτίου.
Η «ανείπωτη αλήθεια»
Σε αμφότερα τα στρατόπεδα υπάρχει βάση επιχειρημάτων: Στο μέτωπο των ρεαλιστών, για παράδειγμα, ίσως έχει την δική της αξία η «ανείπωτη αλήθεια» που επισημαίνει στην ανάλυσή του στους Financial Times ο Βόλφγκανγκ Μουνχάου – «η ανείπωτη αλήθεια ότι η Γερμανία δεν θα διαγράψει ποτέ ελληνικό χρέος».
Και, μαζί, η εκτίμησή του, ότι σε έξι μήνες τα πράγματα ίσως είναι χειρότερα. Διότι, όπως γράφει, «στις επόμενες εκλογές το FDP θα εισέλθει στη Βουλή. Την προηγούμενη εβδομάδα η επικεφαλής του Κριστιάν Λίντνερ, δήλωσε ότι η καλύτερη λύση για την Ελλάδα είναι να εγκαταλείψει την ευρωζώνη και μετά να υπάρξει ένας «διακανονισμός» χρέους.
Το ακροδεξιό κόμμα της χώρας θέλει εκτός ευρώ την Ελλάδα αλλά και τη Γερμανία. Αυτά τα δυο κόμματα μαζί θα ελέγχουν το 20-25% της Βουλής. Αν προστεθεί και η μεγάλη ομάδα των ευρωσκεπτικιστών από τους Χριστιανοκοινωνιστές (συμμάχους της Μέρκελ) τότε δεν είναι δύσκολο να δει κανείς γιατί το παράθυρο για ελάφρυνση χρέους κλείνει οριστικά για την Ελλάδα το φθινόπωρο».
Η «έξοδος» Σόιμπλε
Στην άλλη πλευρά, οι σκληρές δηλώσεις Σουλτς και Γκάμπριελ κατά Σόιμπλε και οι δημοσκοπήσεις στη Γερμανία ενισχύουν τις προσδοκίες για αλλαγή κλίματος υπέρ της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Με αρκούντως ενδεικτικό και το δημοσίευμα του Guardian σύμφωνα με το οποίο στο Βερολίνο υπάρχουν φήμες που θέλουν την Ανγκελα Μέρκελ να «αποκαθηλώνει» από την θέση του τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε – τον «πατριάρχη της λιτότητας» όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο- για να τον αντικαταστήσει με κάποιον άλλο, με πιο «γοητευτική προσωπικότητα», που θα μπορούσε να την βοηθήσει να επανεκλεγεί τον Σεπτέμβριο.
Το ερώτημα, ωστόσο, ενώπιον των τελικών επιλογών Τσίπρα, είναι πόσα περιθώρια περαιτέρω αναμονής αφήνει πλέον ο επταετής μνημονιακός κλοιός. Και ποιο θα είναι το – κοινωνικό και πολιτικό – τίμημα ενός ακόμη ρίσκου…
tvxs.gr
