Συνέντευξη στην Πέγκυ Ντόκου
Την πεποίθηση ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, απέδειξε ανικανότητα, εκφράζει σε συνέντευξή του στην «δημοκρατική», ο πρώην υπουργός κ. Κοσμάς Σφυρίου.
Σχολιάζοντας την σημερινή εικόνα που παρουσιάζουν τα κόμματα στην Βουλή, εκτιμά πως εάν εφαρμοστεί αναλογικότερος εκλογικός νόμος τότε θα “σβήσει” οριστικά ο λεγόμενος “δικομματισμός”.
Σχετικά με το «κενό» που έχει δημιουργηθεί από την πτώση των ποσοστών του Πασόκ δηλώνει πως τα επόμενα βήματα πρέπει να γίνουν με διάλογο, μεταξύ των κομμάτων, των πολιτικών κινήσεων και ενεργών πολιτών, του προοδευτικού Κέντρου και της Σοσιαλδημοκρατίας.
Ειδικά για την συνεχή αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, ο κ. Σφυρίου επιρρίπτει ευθύνες στον πρωθυπουργό, υπογραμμίζοντας πως η κυβέρνηση και προσωπικά ο κ. Τσίπρας απέδειξε, επί δεκατρείς μήνες, ότι δεν έχει την απόλυτα αναγκαία διορατικότητα.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Σφυρίου, πώς βλέπετε την πορεία της συγκυβέρνησης Σύριζα – ΑΝΕΛ; Τελικά κατάφεραν κάτι από όσα υποσχέθηκαν στον ελληνικό λαό ως αντιπολίτευση στα προηγούμενα χρόνια και τον Γενάρη του 2015;
Στην σημερινή κατάσταση, που η χώρα μας, η ελληνική κοινωνία “καίγονται” για ανάπτυξη, η πολιτική που εφάρμοσε επί δεκατρείς (13) μήνες η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α – ΑΝ.ΕΛ και η μέχρι τώρα πορεία της, είναι αντιαναπτυξιακή. Όσο συνεχίζεται αυτό, θα σημαίνει αποτυχία (σε συνδυασμό με τις επί μέρους αποτυχίες…) στο να “σηκώσουν κεφάλι” η ελληνική κοινωνία και η Ελλάδα ως χώρα.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α ως αντιπολίτευση και κυρίως ως αξιωματική αντιπολίτευση, μετά τις εκλογές του 2012 αρνήθηκε ν’ αναλάβει – χάριν της χώρας και του ελληνικού λαού – το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογούσε. Συνέχισε (όπως και η Ν.Δ το 2010 & το 2011) την βοερή αντιμνημονιακή ρητορική και υπόσχετο – δημαγωγικά – όσα πίστευε, ότι ηχούν στ’ αυτιά των ταλαιπωρημένων (από το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο) Ελλήνων και Ελληνίδων, σαν “το τραγούδι των σειρήνων”. Έτσι το 4% του 2009, έγινε 36 – 35 % στις εκλογές του 2015.
Όταν ο κ. Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός (αντάμα με τον κ. Καμμένο) “η ελπίδα”, αντί να έλθει (όπως δικήρυσσαν πριν τις εκλογές), θα καταβαραθρώνετο, τον Ιούλιο 2015, στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και στο κλείσιμο των τραπεζών, αν δεν την απέτρεπαν τρία κόμματα της αντιπολίτευσης.
Τώρα ο κ. Τσίπρας εφαρμόζει το τρίτο, το δικό του μνημόνιο και από όσα είχε υποσχεθεί, έχει πραγματοποιήσει (μέχρι τώρα) ελάχιστα: – την τροποποίηση της ρύθμισης των 100 δόσεων, – μόνο 200 εκατομ. ευρώ, για την ανθρωπιστική κρίση, – το άνοιγμα της ΕΡΤ, – την πρόσληψη, στο δημόσιο, κάποιων απολυμένων κ.λπ. Κατά τα άλλα, σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, απέδειξε ανικανότητα.
Ας ελπίσουμε, να εξελιχθούν ομαλά τα πράγματα για την χώρα μας. Και αν διατηρήσει άθραυστη την ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία (153 βουλευτών) να εφαρμόσει κάποιες από τις υποσχέσεις του.
• Ποια είναι εκτίμησή σας για τα δυσβάσταχτα μέτρα και το ασφαλιστικό;
Όσο πιο δυσβάσταχτα είναι τα μέτρα – φορολογικά, ασφαλιστικές εισφορές κ.λ.π, σε πολίτες που αδυνατούν, να τις αντέξουν, τόσο :
* Δεν θα εισπράττονται τα προσδοκώμενα έσοδα και θα αυξάνεται η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή.
* Τόσο θα μειώνεται η ανταγωνιστικότητα των επιτηδευματιών φυσικών προσώπων & επιχειρήσεων και θα φεύγουν (δυστυχέστατα !) σε άλλες χώρες, με μικρότερες επιβαρύνσεις
* Και τόσο θα διογκώνεται η ανεργία!
Φοβούμαι, πως αν εφαρμοστούν και άλλα δυσβάσταχτα μέτρα, (συνέχεια αυτών που επιβλήθηκαν από το 2010 – 2015), θα οδηγήσουν σε νέα αδιέξοδα και σε νέο “φαύλο κύκλο”.
• Σας είδαμε πριν λίγο καιρό στην εκδήλωση με ομιλητή τον κ. Γιάννη Μανιάτη. Ποια είναι τα επόμενα βήματα για την συγκρότηση της Σοσιαλδημοκρατικής Παράταξης;
Τα επόμενα βήματα πρέπει να γίνουν με διάλογο, μεταξύ των κομμάτων, των πολιτικών κινήσεων και ενεργών πολιτών, του προοδευτικού Κέντρου και της Σοσιαλδημοκρατίας, τόσο στην πρωτεύουσα, όσο και στις περιφέρειες. Διάλογο ανοικτό – για συμμετοχή – στην κοινωνία και με το “τραπέζι στρογγυλό”, χωρίς προαπαιτούμενα & ηγεμονισμούς
Ταυτόχρονα, ένα ευρύ “στρογγυλό τραπέζι” (Μεικτή Επιτροπή, το ονόμασαν η Γεννηματά και ο Παπανδρέου, Κοινοβούλιο του Κέντρου, το ονόμασε ο Θεοδωράκης) με διαπιστευμένα στελέχη, θα επεξεργαστεί τις προγραμματικές συγκλίσεις – που υπάρχουν πάρα πολλές – και θα διαμορφώσουν, από κοινού, τις εισηγήσεις για Κοινή Προγραμματική Συνδιάσκεψη (το επόμενο μεγάλο βήμα).
Επειδή όμως οι εξελίξεις “τρέχουν” τα προβλήματα “βοούν” καθημερινά και η πολιτική ζωή (βάσει του Συντάγματος) δεν σταματά, απαιτείται συντονισμός δράσεων, είτε των κοινοβουλευτικών ομάδων μέσα στην Βουλή, είτε των κομμάτων μέσα στην κοινωνία.
• Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η πορεία των μικρότερων κομμάτων στο εγγύς μέλλον και ποιος ο ρόλος τους στη Βουλή; Τελικά, χτυπήθηκε ο «δικομματισμός» μετά από τόσα χρόνια στην εξουσία;
Την 1η Ιουλίου 1994, είχα στείλει (δεν την δημοσίευσα) επιστολή στον Ανδρέα Παπανδρέου (στην τρίτη πρωθυπουργική θητεία του, τότε) και του πρότεινα :
* να ξεκινήσουμε, με πρωτοβουλία του ΠΑ.ΣΟ.Κ, διάλογο, για προγραμματικές συγκλίσεις (με συμμετοχή διαπιστευμένων στελεχών, όχι των ηγεσιών),
* επισημαίνοντας, ότι μετά την εναλλαγή κομμάτων στην διακυβέρνηση της χώρας, που
“κατέκτησε η Δημοκρατία μας, μετά την επτάχρονη δικτατορία, δεν θα αργούσε ο καιρός, που και η Ελλάδα θα είχε ανάγκη “συμμαχικών” κυβερνήσεων.
Την τελευταία πενταετία (2012 – 2016), σε τέσσερις εθνικές εκλογές, ο ελληνικός λαός δεν έδωσε αυτοδύναμη πλειοψηφία σε κανένα κόμμα, ακόμη και με το “bonus” των πενήντα (50) εδρών !
Αν και στην Ελλάδα εφαρμοστεί αναλογικότερος εκλογικός νόμος (πολύ περισσότερο με απλή αναλογική), τότε θα “σβήσει” οριστικά ο λεγόμενος “δικομματισμός”. Τότε η χώρα θα κυβερνάται από κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως συμβαίνει – εδώ και δεκαετίες – στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Πολλά κόμματα (κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα) – που αθριζόμενες οι κοινοβουλευτικές τους ομάδες δίνουν μεγάλη πλειοψηφία στην σημερινή Βουλή – διακηρύσσουν, ότι πρόκειται να ψηφίσουν αναλογικότερο νόμο. Αν αυτό το πράξουν, πριν την τυχόν διάλυση αυτής της σύνθεσης του Κοινοβουλίου και με 200 ψήφους :
* τότε δημιουργούνται (μετά τις επόμενες εκλογές) και θεσμικά (όχι ευκαιριακά) ενισχυμένες προϋποθέσεις, για διακυβέρνηση από “συμμαχικές” κυβερνήσεις, στην βάση προγραμματικής συμφωνίας, για την ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις, που έχει απόλυτη ανάγκη η χώρα μας.
* Τότε και ο ρόλος των μικρότερων κομμάτων γίνεται πολύ σημαντικός, υπεύθυνος και σοβαρά υπολογίσιμος, είτε στις μελλοντικές κυβερνήσεις, είτε στην άσκηση εποικοδομητικής αντιπολίτευσης.
• Τα νησιά της Δωδεκανήσου αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα με τις προσφυγικές ροές και εκφράζεται αγωνία για γενίκευση της κατάστασης. Πώς κρίνετε τους μέχρι τώρα χειρισμούς της κυβέρνησης;
Τους βρίσκω αντιφατικούς, γιατί:
* Κατάργησε κλειστές δομές – για βραχυχρόνια διαμονή, μέχρι την επαναπροώθηση τους – παράνομων μεταναστών. Τώρα, δέχθηκε (βλ.εθνική γραμμή των πολιτικών αρχηγών) την ίδρυση κλειστών“προαναχωρητικών”δομών.Ενώ αδυνατεί να προωθήσει την εθνική γραμμή
* Εξομοίωσε – στην πράξη – τους παράνομους μετανάστες, με τους πρόσφυγες και έδωσε κίνητρο σε μετανάστες από την Ασία, μέχρι το Μαρόκο (!) και στους διακινητές τους, αφού αισθάνονται, ότι στην Ελλάδα θα έχουν την μεταχείριση της Συνθήκης της Γενεύης, για τους πρόσφυγες. Τώρα βλέπει, ότι πρέπει να ανατρέψει αυτό το κίνητρο. Μπορεί όμως ;
Κρίνω, ότι υποκριτικά η Ε.Ε “νίπτει τας χείρας της”, εμπιστευόμενη την Τουρκία και η ελληνική κυβέρνηση “τρέχει” πίσω από τα γεγονότα, που προκαλούν κυβερνήσεις άλλων χωρών, όπως:
* Η τουρκική κυβέρνηση, που ενθαρρύνει (ίσως και να οργανώνει), την διακίνηση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, ενώ χρηματοδοτείται αδρά από την Ε.Ε (!) και
* Κυβερνήσεις των Βαλκανίων και της Κεντρικής Ευρώπης, που προκαλούν των εγκλωβισμό στη χώρα μας, με το κλείσιμο των συνόρων, την ώρα που ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τους συγχαίρει, γιατί “εφαρμόζουν την αποφασισθείσα ευρωπαϊκή πολιτική” !
• Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι αμφισβητείται και πάλι η ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και με αφορμή και τις εξελίξεις με τον επιχειρησιακό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ;
Η κυβέρνηση και προσωπικά ο κ. Τσίπρας απέδειξε, επί δεκατρείς μήνες, ότι δεν έχει την απόλυτα αναγκαία διορατικότητα. Τόσο στα ζητήματα της οικονομίας (όταν αρνείτο, τον Φεβρουάριο του 15, να κλείσει την αξιολόγηση, να εισπράξει η Ελλάδα 7,2 δις ευρώ και ν’ αποφύγει τα capital controls, ενώ τώρα πασχίζει να την κλείσει, με χειρότερους όρους), όσο και στην προάσπιση των εθνικών μας δικαίων.
Δίνει, με απερισκεψία, “πατήματα” στην Τουρκία, να κάνει χειρισμούς αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου και ιδιαίτερα στα Δωδεκάνησα :
* Όπως έγινε με το περίφημο σχέδιο πτήσης προς το Ιράν, μέσω Ρόδου και Τουρκίας, του πρωθυπουργικού αεροσκάφους.
* Όπως έγινε με την συνομολόγηση και της Ελληνικής Κυβέρνησης, να εμπλακεί στον έλεγχο της διακίνησης παράνομων μεταναστών και προσφύγων το Ν.Α.Τ.Ο. Το οποίο φυσικά, ως στρατιωτικός οργανισμός, έχει άλλη αποστολή και άλλα επιχειρησιακά σχέδια.
Αυτά έδωσαν “πάτημα” στην Τουρκία, να υπογραμμίσει, με τον πιο επίσημο τρόπο, τις αμφισβητήσεις της. Έπρεπε να γίνει η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, για να επισημάνει, ότι η δύναμη της frontex πρέπει να ενισχυθεί και να εξελιχθεί σε ευρωπαϊκή ακτοφυλακή, για να φυλάξει (αντί των πολεμικών πλοίων του ΝΑΤΟ) τα ευρωπαϊκά σύνορα, που στο Αιγαίο είναι τα σύνορα μας.
