Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου
Όλα τα στοιχεία των κρατήσεων για τη φετινή σαιζόν δείχνουν ότι στην αγορά της Ρόδου θα κυριαρχήσει ο Γερμανός τουρίστας. Θα είναι πραγματικά εκατοντάδες χιλιάδες οι επισκέπτες από τη γερμανική ομοσπονδία και στα σίγουρα η αγοραστική τους συμπεριφορά θα καθορίσει ουσιαστικά την πορεία της τοπικής οικονομίας και όλων των επιτηδευματιών ξεχωριστά.
Συνεπώς είναι σημαντικό να κατανοηθεί η οικονομική θέση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι Γερμανοί πολίτες. Η γνώση αυτή ίσως μπορέσει να δώσει από νωρίς μια κάποια εικόνα των όσων προοιωνίζονται για τους επόμενους έξι μήνες.
Για το λόγο αυτό η «δημοκρατική» απευθύνθηκε στον Δρ. Απόστολο Κυριατσούλη, ομογενή επιστήμονα και επί 46 χρόνια κάτοικο της Γερμανίας. Ο ίδιος, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα της εφημερίδας, ετοίμασε μια σειρά στοιχείων και τα συνόδευσε με δική του ανάλυση, προκειμένου να γίνει κατανοητή η σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα των πολιτών στην ισχυρή χώρα της κεντρικής Ευρώπης.
Αναλυτικά, ο Δρ. Απόστολος Κυριατσούλης περιγράφει:
Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε επίσημα στην Γερμανία το ποσοστό φτώχειας αυτής της χώρας. Νομίζω έχει μεγάλη αξία να μοιραστούμε αυτή τη γνώση και στην Ελλάδα, μέσω της έγκριτης εφημερίδας «δημοκρατική».
Αρχικά πρέπει να δώσουμε κάποια ενδεικτικά στοιχεία – μεγέθη που αφορούν τη σύγχρονη Γερμανία:
1) Το πλεόνασμα ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών της Γερμανίας το 2009 (αρχή της κρίσης στην Ελλάδα και νότια Ευρώπη) ήταν 139 δις. Το 2016 ανήλθε στα 253 δις. Αύξηση 182% !!Ο καλός οικονομολόγος ξέρει, ότι τα μεγάλα πλεονάσματα είναι εξίσου προβληματικά, όπως και τα μεγάλα ελλείμματα! Το 60% των γερμανικών εξαγωγών γίνονται στην ΕΕ (Ευρωπαϊκή ένωση).
2) Το ποσοστό φτώχειας στη Γερμανία, που ανακοινώθηκε πριν λίγες ημέρες και αφορά το 2015, είναι 15,7%. Για το 2016 προβλέπεται να ανεβεί στο 16%. Το 15,7% αντιστοιχεί σε περίπου 12,5 εκατ. ανθρώπους. Από τότε που ανέλαβε την Καγκελαρία η κα Μέρκελ το ποσοστό φτώχειας στη Γερμανία ανέβηκε κατά 11,4% (από 14% στο περίπου 16%!), παρά το γεγονός, ότι η ανεργία ελαττώθηκε και παρά το ό,τι η Γερμανία συνολικά έγινε, στα 10 αυτά χρόνια, πολύ πιο πλούσια και είσπραξε πάρα πολλούς φόρους! Αυτό οφείλεται στους παράγοντες: χαμηλοί μισθοί, εύρεση εργασίας μέσω «τρίτων εταιρειών» (Leiharbeiter) και πολύ χαμηλές συντάξεις.
3) Σχέση πλουσίων και φτωχών την ίδια περίοδο: την αναφέρω στην εικόνα που συνοδεύει το κείμενο. Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα να το διαβάσει κανείς!
4) Εξειδικεύοντας στα ποσοστά φτώχειας στη Γερμανία: Εκείνος που κερδίζει το 60% του μέσου όρου των μισθών των εργαζομένων είναι συνήθως ένας εργαζόμενος χωρίς οικογένεια, που έχει το μήνα 942 € και λιγότερα, ή ένας γονιός με ένα παιδί κάτω των 14 χρόνων, που έχει το μήνα 1.225 € ή και λιγότερα, ή ένα ανδρόγυνο με 2 παιδιά κάτω των 14 χρόνων και έχει τα μήνα λιγότερα από 1.978 ευρώ. Ολοι οι παραπάνω ανήκουν στην κατηγορία των φτωχών. Εάν οι κατηγορίες αυτές έχουν το μήνα μικρότερο εισόδημα, τότε επεμβαίνει το κοινωνικό κράτος. Το κοινωνικό κράτος της Γερμανίας δεν είναι πλέον, όπως ήταν επί Willy Brand (1969-1973), αλλά εξακολουθεί να είναι ακόμη θετικό και δεν έχει καμία σχέση με το ελληνικό κοινωνικό κράτος. Οι φτωχοί στην Γερμανία δεν σημαίνει ότι πεινάνε, δεν έχουν όμως πάντα τα απαραίτητα, τις ίδιες δυνατότητες με τους άλλους και έχουν πρόβλημα να βρουν κατοικία. Τα νοίκια είναι πάρα πολύ ψηλά! Τα τελευταία 5-6 χρόνια τα «κοινωνικά παντοπωλεία» (Tafel) στη Γερμανία ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Στο χωριό που μένω (Weilheim i. OB, 22.500 κάτοικοι) ανήκει στην περιοχή Oberbayern, είναι μια από τις πλουσιότερες περιοχές της Γερμανίας, αν όχι η πλουσιότερη απ’ όλες. Το «κοινωνικό παντοπωλείο» (Tafel) λειτουργεί κάθε Πέμπτη και το επισκέπτονται περισσότερα από 400 άτομα, στη μεγάλη πλειοψηφία Γερμανοί. Δεν πληρώνει κανείς τίποτα, όλα τα αγαθά είναι από δωρεές. Το νοίκι στο χωριό για ένα δυάρι διαμέρισμα είναι πολύ μεγαλύτερο από 600 € το μήνα, για να αγοράσει κανείς σπίτι ή διαμέρισμα καινούργιο στο χωριό μας, κοστίζει το τετραγωνικό μεταξύ 3.500 και 4.500 €. Ρετιρέ μέχρι 6000 € το τετραγωνικό. Στο Μόναχο, περίπου 60 χιλιόμετρα βόρεια από το χωριό, κοστίζει το τετραγωνικό μεταξύ 6.000 και 10.000 €. Ένα τριάρι διαμέρισμα στο Μόναχο κοστίζει το μήνα ενοίκιο 2.000 έως 3.000 €.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για την Ελλάδα:
Πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση (Μέρκελ, Σόϊμπλε, Ζέεχοφερ, Γκάπριελ, CDU, CSU, SPD), που δεν ενδιαφέρεται για τουλάχιστον το 16% του φτωχού πληθυσμού της (παρά μόνο για τα συμφέροντα των πολύ πλούσιων και των μεγάλων εταιρειών και των τραπεζών) να βοηθήσει τους φτωχούς Ελληνες; Η γερμανική κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο για τα δικά της συμφέροντα! Αυτό δεν ισχύει πλειοψηφικά για τους Γερμανούς πολίτες. Ο γερμανικός λαός συνολικά, τουλάχιστον στην Ευρώπη, κάνει τις περισσότερες δωρεές, σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Και για την Ελλάδα υπάρχουν εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες τέτοια παραδείγματα από Γερμανούς. Την κριτική που κάνω στη συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν πρέπει να θεωρηθεί, ότι δεν ζω ευχάριστα στη Γερμανία, ή ότι δεν θέλω να ζω εδώ.
Όμως σαν Ελληνας έχω ισχυρούς δεσμούς με την πατρίδα, το χωριό μου, με τους στενούς συγγενείς και φίλους μου από την μια και από την άλλη, μετά από 46 και πλέον χρόνια ζωής στη Γερμανία είμαι απόλυτα ενσωματωμένος στη γερμανική κοινωνία και έχω κι εδώ δημιουργήσει ισχυρές φιλίες και δεσμούς.
Προτάσεις για το Αύριο
των Ελλήνων
και της Ελλάδας
Ο Δρ. Απόστολος Κυριατσούλης, ως συνέχεια της παραπάνω ανάλυσης, ετοιμάζει μια σειρά προτάσεων που αφορούν τη διαχείριση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, τον τρόπο εργασίας των Ελλήνων και έναν ρεαλιστικό δρόμο φυγής από την κρίση.
Οι προτάσεις του όλες καταγράφονται επακριβώς και θα παρουσιαστούν σ’ ένα από τα προσεχή φύλλα της «δημοκρατικής».
