Μια ευχή χαράς, αισιοδοξίας, προπτικής, συνηθισμένοι, θα την δώσουμε σε φίλους και γνωστούς, τηλεφωνικά, διαδικτυακά και για λίγους δια ζώσης.
Μπορεί και να το πιστεύουμε, ναι, θα αναστηθεί ο Χριστός, με την δική του ανάσταση όλους εμάς καλούσε, να αναστηθούμε μαζί του.
Βέβαιο είναι ότι το πάθος το ζούμε, το βιώνουμε καθημερινά, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου το ζει από γεννησιμιού της, σήμερα με αυτό το ιδιόμορφο πάθος που ζούμε, ποιος έχει την βεβαιότητα ότι θα είναι τυχερός, ότι κάποια στιγμή θα συναντήσει την δική του ανάσταση;
Ιδιόμορφες, πρωτόγνωρες, επικίνδυνες για την δημόσια Υγεία οι καταστάσεις που έχουν διαμορφωθεί.
Το πως και γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα, το αφήνουμε για τις ύστερες ώρες, αυτό που μόνο προέχει είναι να την βγάλουμε καθαρή.
Όλα φυσιολογικά μας φαίνονται, κατά κόρον η χρήση όλων των μέσων για την δικαιολόγηση των διαφόρων μέτρων που λαμβάνονται και πιο μεγάλη η προσπάθεια δημιουργίας ενοχών, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά εσύ θα φταίς, γιατί δεν ακολουθείς με θρησκευτική ευλάβεια τους κανόνες και τις νόρμες, που οι υπεύθυνοι Κυβερνήτες έχουν αποφασίσει.
Προβάλουν εντέχνως τις δήθεν άοκνες προσπάθειες τους, να μην υπάρξουν πολλά θύματα, κουβέντα καμιά δεν λέγεται για το πώς και γιατί, σαν Κράτος, σαν δομημένη Κοινωνία, δεν έχουμε τα μέσα αντιμετώπισης μιας πανδημίας σαν την σημερινή.
Αν βρισκόμασταν στον 15ο ή 16ο αιώνα ίσως να υπήρχαν κάποιες δικαιολογίες.
Στην σημερινή εποχή κατάκτησης του διαστήματος και των τόσων ιδιόμορφων και ιδιοτελών ανακαλύψεων, θα επαναλάβω ξανά το ερώτημα, πως και γιατί βρεθήκαμε γυμνοί και απροστάτευτοι;
Κουτσά, στραβά, θα ξεπεράσουμε την καραντίνα και τις απαγορεύσεις, καλό συγχώριο για όσους δεν θα περπατάνε στη γη εκείνη την ώρα, σε κάποιες στιγμές νηφαλιότητας, όταν φέρνεις στο νου σου το αύριο που ξημερώνει, σε λούζει κρύος ιδρώτας.
Διαβάζοντας κάτω από τις γραμμές όλες τις ανακοινώσεις που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας, θέλεις δεν θέλεις, αν φυσικά έχεις μάτια να δεις και μυαλό να καταλάβεις, ότι όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι που αποφασίζουν για μας, καρφί δεν τους καίγεται πως θα καταφέρεις να την βγάλεις καθαρή όταν τα πράγματα αποκτήσουν μια κανονικότητα.
Στο δίλλημα, επιβίωση – ανταγωνιστικότητα δεν είχαν ούτε πρώτη ούτε δεύτερη σκέψη, επέλεξαν την ανταγωνιστικότητα.
Νομοθέτησαν και πριμοδοτούν την μερική απασχόληση, μας προσφέρουν ένα μικρό κομμάτι τυρί και μας κρύβουν την φάκα.
Προβληματική η κατάσταση μας λένε, δέστε τι καλοί που είμαστε, δεν αφήνουμε να σας απολύσουν όλους, θα δουλεύουν οι πολλοί, αλλά λίγες ώρες ο καθένας, τι να κάνουμε δεν μπορείτε να έχετε ολόκληρο μισθό, θα παίρνετε το μισό και προσπαθείστε να ζήσετε.
Σπέρνουν τον φόβο και την ανασφάλεια, αυτό που θα θερίσουν ακόμα δεν το λογάριασαν, πρώτοι και καλύτεροι οι δήθεν συνεταίροι μας στην λεγόμενη ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ.
Τραβά με δύναμη το πάπλωμα ο καθένας για πάρτη του και να ήταν μόνο αυτό, ίσως κάποιοι μεγάθυμοι να το συγχωρούσαν, αυτοί προσπαθούν σαν αισχροί τοκογλύφοι, να κερδίσουν από τον πόνο και την ανάγκη των άλλων.
Ο εγκλεισμός, η απομόνωση, η αυριανή ανέχεια είναι κακιά μαγιά για το τι θα είμαστε τους επόμενους μήνες.
Η αγωνία για την προσωπική και οικογενειακή επιβίωση διαλύει και τους λίγους εναπομείναντες δεσμούς συλλογικών προσπαθειών.
Μην σας φανεί παράδοξο όταν θα μας βάλουν να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι κόντρα στους δημόσιους υπαλλήλους, οι μικρομαγαζάτορες κόντρα στους πιο μεγάλους, οι αναξιοπαθούντες με αυτούς που τα ψιλοβολεύουν, οι εργαζόμενοι που
πληρώνουν ασφάλιστρα κόντρα με τους συνταξιούχους, με αποτέλεσμα να γελούν κάτω από τα μουστάκια τους, αυτοί που δεν θέλουν καμία ενεργή συλλογικότητα.
Κερασάκι στην τούρτα θα έρθει το κυνήγι των εφοριών, των ασφαλιστικών ταμείων και των Τραπεζών.
Δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα ότι τέτοιου είδους μέτρα και περιορισμοί διαμορφώνουν προσωπικότητες και δεν θα είναι ούτε περίεργο, ούτε μη αναμενόμενο να βιώσουμε κοινωνικές συμπεριφορές πρωτόγνωρες.
Νότες αισιοδοξίας δεν υπάρχουν, ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε και ο γάιδαρος, είναι που είναι δύσκολη η κατάσταση, έχουμε και ηγεσίες στο σύνολο της Ευρώπης και στα καθ ημας, μικρότερες των περιστάσεων.
Θαρρείς και μας εκδικείται το Σύμπαν, σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις βρέθηκαν οι κατάλληλες ηγεσίες για να μας οδηγήσουν στη απόλυτη καταστροφή, παρ όλα αυτά, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΡΟΔΟΣ 12/4/2020
