Η παραίτηση του Νίκου Μουτσάκη από τη θέση του γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ ήταν ηχηρή με πολλές ευθείες βολές κατά της διοίκησης του Κινήματος αλλά και προσωπικά του προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη.
Με λόγο ευθύ και χωρίς υπεκφυγές, ο Νίκος Μουτσάκης σήμερα, ανοίγει τα χαρτιά του στη «δημοκρατική», εξηγώντας τους λόγους της απόφασής του, ασκώντας δριμεία κριτική στην ηγεσία και στη λειτουργία των οργάνων.
Καταγγέλλει παρεμβάσεις από τη Χαριλάου Τρικούπη με στόχο την απαξίωση των τοπικών στελεχών και τη φίμωση κάθε διαφορετικής φωνής, ενώ ξεκαθαρίζει πως η παραίτησή του δεν σημαίνει αποχώρηση από το ΠΑΣΟΚ, του οποίου παραμένει ενεργό μέλος αλλά μία πράξη ευθύνης προς την παράταξη.
«Δεν τους χαρίζω ούτε την πορεία μου, ούτε την προσπάθειά μου» λέει στη συνέντευξή του, κάνοντας λόγο για εσωκομματικές μεθοδεύσεις, αποκλεισμούς, “διορισμένα όργανα” και μία ηγεσία που αποκλείει όσους δεν στήριξαν τον Νίκο Ανδρουλάκη στις εσωκομματικές εκλογές.
• Κύριε Μουτσάκη, θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη από την αιχμηρή επιστολή παραίτησης που δώσατε στη δημοσιότητα. Υποθέτω πως ήταν μία απόφαση που ωρίμαζε, για εβδομάδες ή και για μήνες…
Μήνες θα έλεγα. Προφανώς η απόφαση αυτή αποτέλεσε προϊόν μακράς σκέψης και στάθμισης των προϋποθέσεων που συνθέτουν σήμερα τη λειτουργία του ΠΑΣΟΚ. Είναι πάντως κοινό μυστικό εδώ και καιρό, και ίσως και κοινή παραίνεση, μεταξύ των στελεχών ότι η απόφασή μου ήταν θέμα χρόνου να ληφθεί.
• Τι ήταν, λοιπόν, αυτό που σας ώθησε να υποβάλετε την παραίτησή σας από τη θέση του γραμματέα αλλά και από μέλος της Ν.Ε.;
Βρίσκομαι στο ΠΑΣΟΚ από την ενηλικίωσή μου, τα τελευταία σχεδόν 10 χρόνια. Έχω διατελέσει σε διάφορες θέσεις φτάνοντας βήμα – βήμα στη θέση του γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής. Προφανώς και για να επιλέξω να αποχωρήσω από στέλεχος ενός κόμματος με το οποίο είμαι τόσο δεμένος χρειάστηκε να περάσουν πολλοί μήνες σκέψης αλλά και να αναλυθούν πολλοί παράγοντες. Βλέπω συνεχώς τη Χαριλάου Τρικούπη, τον πρόεδρο και την ηγετική ομάδα να προβαίνουν σε μία συστηματική υποβάθμιση των εκλεγμένων οργάνων του ΠΑΣΟΚ τοπικά, για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα άτομα. Άτομα που περιστρέφονται γύρω από την εξουσία και λειτουργούν μόνο ως χειροκροτητές. Μετά τις εσωκομματικές εκλογές, αυτό που φάνηκε καθαρά ήταν ένας ρεβανσισμός. Έκοψαν στελέχη αξιόλογα από θέσεις, τις οποίες μέχρι πρότινος κατείχαν, είτε σε γραμματείες είτε σε όργανα του ΠΑΣΟΚ. Στελέχη που είχαν να προσφέρουν πάρα πολλά αποκλείστηκαν απλώς επειδή στήριξαν κάποιον άλλον και όχι τον πρόεδρο.
• Υπήρξαν παρεμβάσεις, δηλαδή, και στη λειτουργία του τοπικού οργάνου;
Πάρα πολλές φορές κυρία Φώτη, είδαμε παρεμβάσεις από τη Χαριλάου Τρικούπη με στόχο να μη γίνουν εκδηλώσεις που πρότεινα είτε εγώ είτε άλλα στελέχη ή και παρεμβάσεις για να μη συμμετέχουν συγκεκριμένοι ομιλητές σε αυτές. Και μετά να βγαίνουν παραπολιτικά δημοσιεύματα για τις απουσίες ομιλητών ή για την αδράνεια της Νομαρχιακής. Και με λύπη παρατηρώ πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο τοπικό. Φαίνεται πως πανελλαδικά διάφορα στελέχη είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε μία -όχι φιλική – αντιμετώπιση. Το «πλοίο μπάζει» από παντού.
• Το εκφράσατε αυτό συλλογικά ως όργανο; Γιατί πολλές φορές ακούστηκε ότι δεν λειτουργούσε η Ν.Ε.
Και ατομικά κατά περίπτωση και συλλογικά. Επιθυμώντας τη θεσμική λειτουργία του οργάνου πολλές φορές απευθυνθήκαμε προς τα κεντρικά του κόμματος ζητώντας τον χώρο που μας αναλογεί ως εκλεγμένο όργανο για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε δράσεις. Και απέναντι σε αυτές τις κακεντρέχειες απαντώ ξεκάθαρα: Το όργανο υπήρχε. Η Νομαρχιακή υπήρχε και λειτουργούσε, αλλά υπήρχαν συνεχείς προσπάθειες απαξίωσής της. Πριν ακόμα από τις εσωκομματικές, το αφήγημα που χρησιμοποιούσαν τοπικά ήταν ότι δεν υπήρχε νομιμοποίηση του οργάνου, και συγκεκριμένα δική μου ως γραμματέα. Αυτό εκπορευόταν από τοπικούς δήθεν «μεγαλοπαράγοντες» του ΠΑΣΟΚ, άτομα που καπηλεύονται το όνομα της δημοκρατικής παράταξης και εξακολουθούν να παρεισφρέουν στα πράγματα, που σε συνεργασία με τα κεντρικά δημιουργούσαν κλίμα δυσαρέσκειας προς τη Νομαρχιακή Επιτροπή.
• Με ποιο επιχείρημα;
Ότι υπήρχαν αναταραχές… ή καλύτερα, διαφωνίες μέσα στο όργανο. Και αυτό το αξιοποιούσαν για να μας καταργήσουν «σκιωδώς». Όταν όμως διαπιστώθηκε ότι υπάρχει νομιμοποίηση και το όργανο λειτουργεί, τότε προχώρησαν σε διορισμό νέου οργάνου για να «καπελώσουν» τη Νομαρχιακή και είτε να τρέξει τις εκλογές ανάδειξης προέδρου είτε τη διοργάνωση του πρόσφατου Περιφερειακού Συνεδρίου στη Ρόδο. Η επίσημη αιτιολογία ήταν ότι η Νομαρχιακή δεν λειτουργούσε. Και πράγματι, δεν λειτουργούσε όπως θα έπρεπε. Όμως αυτό δεν οφειλόταν σε εμάς. Υπήρχαν εσωτερικές παρεμβάσεις ώστε να μην λειτουργεί. Μέλη της Νομαρχιακής δεν έρχονταν ποτέ στις συνεδριάσεις. Εγώ ζήτησα επανειλημμένα τη διαγραφή και αντικατάστασή τους από αναπληρωματικά μέλη, αλλά δεν έγινε ποτέ δεκτό. Τα αιτήματά μου δεν εξετάστηκαν ούτε από το Οργανωτικό του ΠΑΣΟΚ ούτε από την ΕΔΕΚΑΠ.
• Και πόσα άτομα συμμετείχαν τελικά;
Κάναμε συνεδριάσεις με πέντε-έξι άτομα. Παίρναμε αποφάσεις, αλλά αυτές δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν. Όποτε τις στέλναμε στα κεντρικά, η απάντηση ήταν ότι δεν υπάρχει απαρτία, άρα δεν μπορείτε να αποφασίσετε. Και εδώ είναι το παράλογο: τα εκλεγμένα μέλη της Νομαρχιακής δεν αντικαθίστανται, δεν συμμετέχουν, και το κόμμα αντί να πάρει πρωτοβουλίες για την επίλυση των προβλημάτων επιλέγει να παραμείνει ανενεργό στον νομό. Και αποδέκτης της ολιγωρίας του κόμματος όλο αυτό το διάστημα ήμουν προσωπικά εγώ, δεχόμενος συνεχώς έναν «πόλεμο» ο οποίος ούτε δίκαιος ήταν, ούτε τον άξιζα.
• Μα αυτό δεν συμφέρει το ΠΑΣΟΚ. Γιατί να συμβεί κάτι τέτοιο;
Γιατί, κυρία Φώτη, πρόκειται για μικροπολιτικές και μικροτακτικισμούς και για μια ηγετική ομάδα που επιδιώκει να επιβιώσει αποκλείοντας τους υπόλοιπους. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Προκειμένου οι μόνοι που θα μπορούν να επιβιώσουν και να παραμείνουν στο ΠΑΣΟΚ να είναι αυτοί. Αν δούμε την ιστορία κάθε πρόεδρος είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά. Όμως μέχρι και την εκλογή Ανδρουλάκη, αυτό που βλέπαμε στους περισσότερους ήταν πως προσπαθούσαν να συνθέτουν διαφορετικές απόψεις. Κανείς τους δεν ήθελε ή δεν επεδίωξε ένα μικρό, κλειστό κόμμα. Μπορεί ο καθένας με τον δικό του τρόπο να οδηγούσε το κόμμα εκεί που ήθελε, αλλά ποτέ δεν είδαμε να έχουμε ένα μικρό, κυκλικό, αποστειρωμένο κόμμα και συμπεριφορές που δεν αρμόζουν στην ιστορική δημοκρατική παράταξη.
Αντίθετα, ακόμη και στα χαμηλότερα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ – όταν το παρέλαβε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά – είδαμε μία πρόεδρο που λοιδορήθηκε, κατηγορήθηκε, πέρασε πάρα πολλά, και παρ’ όλα αυτά, άνοιξε το κόμμα. Έδινε χώρο σε αυτούς που της ασκούσαν κριτική, τους έδινε ρόλο, βήμα, ευκαιρία. Γιατί μέσα από τις διαφορετικές θέσεις, παράγονται αντιθέσεις, αλλά χρέος ενός ηγέτη είναι να καταλήγει στη σύνθεση.
• Ενώ τώρα;
Ο Ανδρουλάκης και η ηγετική του ομάδα συνεχίζουν να λειτουργούν όπως διοικούσαν μία ΠΑΣΠ. Έτσι διοικούν και το ΠΑΣΟΚ. Από τις εσωκομματικές εκλογές είδαμε ότι για να επιβιώνει αυτή η ομάδα, χρειάζεται να δημιουργεί εσωκομματικούς αντιπάλους. Έτσι δικαιολογείται και αυτή η περιρρέουσα τοξικότητα που είδαμε να καλλιεργείται κατά υποψήφιων προέδρων αλλά και μετέπειτα.
• Αυτές είναι βαριές κουβέντες. Ιδίως για κάποιον που παραμένει στο ΠΑΣΟΚ.
Το καταλαβαίνω. Αλλά γι’ αυτό ακριβώς, στην επιστολή παραίτησής μου έγραψα ότι φεύγω από τη θέση του γραμματέα της Νομαρχιακής – όχι από το ΠΑΣΟΚ. Παραμένω ενεργό μέλος. Η πορεία μου στο ΠΑΣΟΚ ξεκινά από όταν ήμουν φοιτητής, το 2015 σε μία περίοδο που δεν υπήρχε ΠΑΣΠ. Φτιάξαμε εμείς μία παράταξη στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη, την αναπτύξαμε μέσα από έντονη δράση. Θυμάμαι τον τότε γραμματέα του κόμματος, τον Μανώλη Χριστοδουλάκη, να έρχεται και να αγκαλιάζει την προσπάθεια. Όχι μόνο τη δική μας, αλλά και άλλες παρατάξεις φοιτητών σε όλη την Ελλάδα. Δεν τους ενδιέφερε αν είσαι «δικός τους». Ενδιαφέρονταν για τη συμμετοχή και τη δράση στο ΠΑΣΟΚ.
• Είχατε προσπαθήσει, πριν φτάσετε στο σημείο της παραίτησης, να επικοινωνήσετε, να εξομαλύνετε την κατάσταση;
Σαφώς. Κάθε προσπάθεια που έκανα για τον νομό, την επικοινωνούσα με την Αθήνα. Και εγγράφως – έχω στείλει δεκάδες επιστολές – αλλά και τηλεφωνικά, με διάφορα στελέχη. Προσπαθούσα να δείχνω και να αναδεικνύω το θετικό πρόσημο που έχει το κόμμα στον νομό.
Αλλά όταν μία δράση είχε θετικό πρόσημο για το κόμμα, τα φώτα έπεφταν και πάνω σε εμάς, στα πέντε-έξι μέλη της Νομαρχιακής που συνεχίζαμε να ασχολούμαστε, και πάνω στους πέντε-έξι συντρόφους που μπορεί να ήταν εκτός Νομαρχιακής – είτε μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, είτε πρώην στελέχη, είτε και νέα πρόσωπα που θέλουν να δραστηριοποιηθούν για το κόμμα, κι αυτό δεν άρεσε κεντρικά. Αυτό ήταν κάτι που, όπως φαίνεται, δεν μπορούσε να το δεχτεί η Χαριλάου Τρικούπη.
• Γιατί όμως;
Η εξήγηση που δίνω εγώ είναι απλή: η μη στήριξή μας στον Νίκο Ανδρουλάκη για τη θέση του προέδρου δημιούργησε κακό κλίμα απέναντί μας. Και θέλω να διευκρινίσω πως η μη στήριξή του δεν συνεπάγεται και μη στήριξη ή έλλειψη σεβασμού στον θεσμό του προέδρου και των οργάνων τα οποία σεβαστήκαμε με κάθε δυνατό τρόπο. Αντιθέτως, πριμοδοτήθηκαν άλλα πρόσωπα που ήταν κοντά στον πρόεδρο παρότι, στα δύσκολα, δεν ήταν στο ΠΑΣΟΚ. Πρόσωπα που είτε είχαν επιλέξει να το εγκαταλείψουν ή ήταν αδρανή είτε δεν ήταν ποτέ στον χώρο μας. Και βρέθηκαν να υπηρετούν ή να διεκδικούν αξιώματα. Ενώ όλοι εμείς που μείναμε στο ΠΑΣΟΚ στα δύσκολα χρόνια, αντιμετωπίσαμε κλειστές πόρτες. Αυτό για μένα είναι εκτός του αξιακού μου κώδικα.
• Το θεωρείτε πολιτική επιλογή ή λάθος στρατηγική;
Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ διοικείται με λάθος πολιτικές. Πολιτικές που σε μεγάλο βαθμό δίνουν ερείσματα στη Νέα Δημοκρατία – ή τουλάχιστον αφήνουν περιθώριο για τέτοια ανάγνωση. Αλλά, το λέω ξανά: οι αξίες της Σοσιαλδημοκρατίας – η κοινωνική δικαιοσύνη, το κράτος δικαίου, η αλληλεγγύη, η ισότητα, η δημόσια υγεία – δεν ανήκουν ούτε στον Ανδρουλάκη, ούτε στην ηγετική του ομάδα, ούτε σε κανέναν που βρίσκεται τυχαία σε θέση εξουσίας. Είναι πολύ μεγαλύτερες από όλους μας.
• Γι’ αυτό είπατε ότι και παραμένετε στο ΠΑΣΟΚ…
Ακριβώς. Δεν εγκαταλείπω το ΠΑΣΟΚ κυρία Φώτη. Γιατί για μένα είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα πρόσωπο ή μια συγκυρία. Δεν τους χαρίζω ούτε την πορεία μου, ούτε την προσπάθειά μου, ούτε τον χρόνο μου.
• Τι θεωρείτε κύριε Μουτσάκη ότι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα;
Είναι μία πολύ καλή ερώτηση που όμως χρήζει μεγάλης ανάλυσης. Αρχικά, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναπροσαρμόσει την πορεία του – να αποφασίσει πού θέλει να φτάσει. Τόσα χρόνια μιλούσαμε για τον «τρίτο πόλο». Πώς μπορεί αυτός να υπάρξει σήμερα στη χώρα; Τη στιγμή αυτή υπάρχει μόνο ένας πόλος. Το ΠΑΣΟΚ, αντί να αξιοποιήσει τη συγκυρία για να αποτελέσει εναλλακτική κυβερνητική πρόταση, παραμένει καθηλωμένο σε ποσοστά 10-11%. Γιατί; Γιατί δεν έχει πολιτικές. Έχει μπει σε λάθος πορεία και σε λάθος αντίληψη: έναν πλειοδοτικό διαγωνισμό υποσχέσεων.
• Δηλαδή;
Πόσα δίνει ο Μητσοτάκης; Τόσα. Ε, εμείς να δώσουμε «συν ένα», κάτι παραπάνω. Δεν είναι έτσι η πολιτική. Γιατί δεν υπάρχουν δομημένες πολιτικές, δεν υπάρχουν όργανα να τις συζητήσουν, να τις χτίσουν.
• Στο περιφερειακό συνέδριο στη Ρόδο όμως κατατέθηκαν προτάσεις και αναδείχθηκαν πολιτικές.
Ναι, έγιναν και συνδιασκέψεις σε άλλες περιοχές. Όμως εκείνο της Ρόδου είχε πλήθος ομιλητών από την Αθήνα. Είχε και τοπικούς ομιλητές αλλά ουσιαστικά, αυτό που εισπράξαμε είναι ότι η Αθήνα ήρθε να μας κάνει «εισηγήσεις». Θεωρώ ότι αυτός ο τρόπος είναι λάθος.
Θα έπρεπε να λειτουργήσει μέσα από ομάδες εργασίας, ανάλογα με την ειδικότητα ή την περιοχή. Οι ανάγκες της Σύμης δεν είναι ίδιες με της Κάσου ή της Καρπάθου ή της Τήλου. Αυτές οι ανάγκες πρέπει να συγκεντρωθούν και να μετατραπούν σε προτάσεις. Μέσα από διαβούλευση. Και αυτές να παρουσιαστούν σε ένα περιφερειακό συνέδριο. Όχι να μας επιβάλλονται από πάνω.
• Το είχατε προτείνει αυτό;
Δεν είχαμε καν περιθώριο να το προτείνουμε. Από την αρχή αποφασίστηκε ότι τρία-τέσσερα συγκεκριμένα στελέχη θα διοργάνωναν τη διαδικασία. Εγώ, ως εκλεγμένος γραμματέας, δεν προσκλήθηκα καν να κάνω εισήγηση. Με κάλεσαν σε μία τηλεδιάσκεψη για να συζητήσουμε το επικοινωνιακό σκέλος – στην οποίο δεν μπορούσα να παρευρεθώ λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Και να σκεφτείτε, έγιναν πολλές τηλεδιασκέψεις για να φτάσουμε στην τελική συνδιάσκεψη. Προφανώς δεν με κάλεσαν να συμμετέχω σε καμία.
• Αυτή η δυσαρέσκεια που εκφράζετε – ειδικά σε σχέση με το περιφερειακό συνέδριο– είναι άποψη κι άλλων στελεχών;
Προφανώς και δεν είναι μόνο δική μου. Να σας φέρω ως παράδειγμα την απουσία ιστορικών στελεχών από την ομιλία του προέδρου στο συνέδριο. Επίσης δεν παραβρέθηκαν παραδοσιακοί ψηφοφόροι. Η απουσία τους από τις ομιλίες και τις διαδικασίες σηματοδοτεί κάτι. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι από την προσέλευση ή από τα αποτελέσματα των διαδικασιών αυτών. Μιλώντας με φίλους και μέλη του ΠΑΣΟΚ, οι περισσότεροι εκφράζουν δυσαρέσκεια. Για τον τρόπο διαχείρισης κρίσεων, για τον χειρισμό ζητημάτων, για την επικοινωνία του κόμματος. Τα τοπικά στελέχη, στην πλειοψηφία τους, είναι απογοητευμένα. Περιμένουν να δουν μία διαφορετική πολιτική. Και υπάρχει περιθώριο για κάτι διαφορετικό, για μία πολιτική που θα συνθέτει απόψεις. Που θα δίνει λόγο και χώρο στα μέλη να εκφραστούν. Θα έπρεπε να δίνεται η δυνατότητα στα εκλεγμένα όργανα να λειτουργούν. Έχουμε πάρα πολλά αιτήματα για συγκρότηση τοπικών οργανώσεων. Για να γίνουν ολομέλειες, να συγκεντρωθούν τα μέλη στα χωριά της Ρόδου, στα νησιά. Κι όμως, οι αποφάσεις της Χαριλάου Τρικούπη δείχνουν ξεκάθαρα ότι δεν ενδιαφέρονται για αυτό. Σε ένα κόμμα είναι αυτονόητο ότι θα υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις. Ο πλουραλισμός πρέπει να είναι δεδομένος. Αυτό που δεν μπορεί να είναι δεδομένο, είναι η φίμωση.
• Ποια είναι η επόμενη ημέρα της παραίτησης; Προσωπικά αλλά και πολιτικά.
Κοιτάξτε, δεν με εξέθρεψε το ΠΑΣΟΚ για να φοβάμαι τι θα συμβεί αν βρεθώ εκτός του οργάνου. Η πολιτική μου ζωή είναι συνυφασμένη με το ΠΑΣΟΚ και θα παραμείνω πλέον ως απλό μέλος και ψηφοφόρος. Και να το γράψετε αυτό, γιατί το εννοώ: δεν πρόκειται να με φιμώσουν. Το έγραψα και στην επιστολή μου. Η κριτική μου θα υπάρχει και θα εκφράζεται με κάθε δυνατό τρόπο. Δεν είναι προσωπική. Είναι κριτική για τη βελτίωση του ΠΑΣΟΚ.
• Το ΠΑΣΟΚ, όπως λέτε, έχει αποφασίσει να πορευτεί με διορισμένα όργανα. Πώς βλέπετε αυτό το σχήμα;
Ναι, δήθεν για να οδηγήσει το κόμμα σε Συνέδριο – που δεν ξέρουμε καν πότε ή αν θα γίνει. Όμως ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. Εκτιμώ ότι αυτά τα διορισμένα, αντιθεσμικά όργανα – σε απόκλιση από τις καταστατικές αρχές – ήρθαν για να μείνουν. Εύχομαι να λειτουργήσουν. Εύχομαι να αλλάξει ρότα το ΠΑΣΟΚ. Γιατί πρέπει να υπάρξει ένας σοβαρός, αξιόπιστος πόλος αντιπολίτευσης. Που θα αναπτύσσει και θα παράγει πολιτική. Εύχομαι τα μέλη αυτά να καθορίσουν μία καλύτερη πορεία. Εγώ δεν θα σταθώ εμπόδιο στην προσπάθειά τους, όπως στάθηκαν αυτοί εμπόδιο σε εμένα. Η πολιτική δεν μπορεί να αναλώνεται σε προσωπικές διχόνοιες. Θα είμαι εδώ, θα παρεμβαίνω, θα συνδράμω όπου χρειαστεί. Ξέρω ότι η πράξη παραίτησής μου θα δεχτεί έντονη κριτική. Όπως εγώ ασκώ κριτική, έτσι και την αποδέχομαι. Έχω δεχτεί σκληρή κριτική από μέλη του ΠΑΣΟΚ, και την αποδέχτηκα. Προφανώς έχω κάνει λάθη ως γραμματέας, εκπροσωπώντας το κόμμα. Ωστόσο ένα από τα λάθη μου είναι ότι εμπιστεύτηκα λόγια στελεχών της Χαριλάου Τρικούπη που δεν αποτυπώθηκαν ποτέ γραπτώς – και τελικά, μας «κρέμασαν». Εκανα όμως και πολλά σωστά. Τα πολλά σωστά ίσως δεν αποτυπώθηκαν διότι έβρισκα τοίχο.
Ακούστε, δεν θέλω το κακό του ΠΑΣΟΚ. Θέλω το καλό του. Ελπίζω η δική μου αντίδραση – όπως και άλλες, γιατί οι παραιτήσεις το τελευταίο διάστημα είναι συχνές – να λειτουργήσει ως αφύπνιση για την ηγεσία. Να καταλάβουν ότι ακόμα και όσοι διαφωνούν, το κάνουν από αγάπη. Όχι από κακία. Και ως προς τον πρόεδρο: δείχνω σεβασμό και πίστη στον θεσμό. Το ξαναλέω – δεν είναι θέμα προσώπου. Όποιος κι αν ήταν, το ίδιο θα έκανα. Η κριτική μου δεν είναι προσωπική. Είναι καθαρά πολιτική.
