Το ιδιοκτησιακό καθεστώς τμήματος της Πλατείας των Νικειών απασχολεί και ταλανίζει τη Νισύρικη κοινωνία εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια. Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 9ης Απριλίου τέθηκε προς έγκριση ψήφισμα που επιβεβαιώνει τον δημόσιο χαρακτήρα της πλατείας και την κυριότητά της από τον Δήμο Νισύρου.
Ο Δήμαρχος κ. Χριστοφής Κορωναίος, στην εισήγησή του, αναφέρθηκε στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε πριν από περίπου δώδεκα χρόνια, με δύο βεβαιώσεις που υπεγράφησαν από τον τότε δήμαρχο Νικόλαο Καρακωσταντίνου.
Η πρώτη, με ημερομηνία 22 Ιανουαρίου 2013 και αριθμό πρωτοκόλλου 152/22-1-2013,αναφέρει:
«Ο Δήμαρχος Νισύρου βεβαιώνει ότι δεν έχει κάνει αγωγή ή ασφαλιστικά μέτρα για το οικόπεδο ιδιοκτησίας της Κανδύλη Μαρίας του Γεωργίου (κατά δήλωση) το οποίο βρίσκεται στην πλατεία Νικειών του Δήμου Νισύρου, διότι όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Δήμου μας το εν λόγω οικόπεδο δεν είναι ιδιόκτητος ή κοινόχρηστος χώρος».
Η δεύτερη, με ημερομηνία 5 Φεβρουαρίου 2013 και αριθμό πρωτοκόλλου 305/5-2-2013,αναφέρει:
«Ο Δήμαρχος Νισύρου βεβαιώνει ότι, βάσει του Κτηματολογίου της Κοινότητας Νικειών του 1973, το οικόπεδο που εφάπτεται της πλατείας Νικειών δεν αναφέρεται ως περιουσιακό στοιχείο του Δήμου Νισύρου, βάσει των πράξεων ιδιοκτησίας του 1973. Η παρούσα βεβαίωση χορηγείται για κάθε νόμιμη χρήση».
Από την ανάληψη των καθηκόντων της παρούσας δημοτικής αρχής τον Σεπτέμβριο του 2014, ο Δήμος έχει ξεκινήσει δικαστική διαδικασία για τη διεκδίκηση του τμήματος της πλατείας που έχει καταληφθεί από ιδιώτη και ενσωματωθεί στην ιδιοκτησία του.
Το ψήφισμα που εγκρίθηκε από την πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στη δικαστική διαδικασία αναφέρει:
«Επειδή η υπόθεση της Πλατείας του Νικειών μας έχει απασχολήσει εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που η οικογένεια Μάμμη, σφετερίστηκε τμήμα της Πλατείας μας 75 τ.μ. θέλουμε να πάρουμε απόφαση που να επιβεβαιώνουμε τα τότε ψηφίσματα των κατοίκων του οικισμού. Το τμήμα που ενσωμάτωσε στην περιουσία της η οικογένεια αποτελεί από το έτος 1956 συνεχώς και μέχρι σήμερα κοινόχρηστο χώρο υπό την έννοια ότι αυτό αποτελεί μέρος της πλατείας των ΝΙΚΕΙΩΝ Νισύρου, εντός της οποίας λαμβάνουν χώρα όλες οι πολιτιστικές εκδηλώσεις όλων των σωματείων, των ιδρυμάτων, των πάσης φύσεως νομικών προσώπων και των φυσικών προσώπων, προς δε αποτελεί χώρο φυσικής αναψυχής όλων των κατοίκων και των περιηγητών, οι οποίοι ιδίως κατά την περίοδο του θέρους, κατακλύζουν την πλατεία απολαμβάνουν τις φυσικές ομορφιές μαζί με τις πνευματικές, οι οποίες προέρχονται από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις και από τον όλο περιβάλλοντα χώρο, ο οποίος ως προαναφέρθηκε να κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο. Συνεπώς η απόφασή μας δεν πρέπει να καταλείπει καμιά απολύτως αμφιβολία περί της ιδιοκτησίας του Δήμου μας επί του τμήματος αυτού».
Στη συνεδρίαση συμμετείχαν όλα τα 8 μέλη της πλειοψηφίας. Από τη μειοψηφία παρόντες ήταν δύο από τα πέντε μέλη, ο κ. Ευστάθιος Κυπραίος και ο κ. Γεώργιος Χριστοδούλου, οι οποίοι καταψήφισαν το ψήφισμα δηλώνοντας ότι δεν γνωρίζουν με βεβαιότητα τον ιδιοκτήτη του συγκεκριμένου τμήματος της πλατείας. Ταυτόχρονα, οι απουσίες από την λήψη απόφασης για ένα τόσο σοβαρό πολιτικό θέμα που αφορά το νησί μας δεν δύναται να μείνουν απαρατήρητες.
Κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων, ο Δήμαρχος, η Πρόεδρος του ΔΣ κ. Ειρήνη Καρούτσου και ο Πάρεδρος των Νικειών κ. Μιχάλης Ζαχαριάδης επεσήμαναν την ύπαρξη μαρτυριών των κατοίκων σχετικά με τον δημόσιο χαρακτήρα της πλατείας, καθώς και αποδείξεων πληρωμής ενοικίων στην κοινότητα των Νικειών από γειτονικά καταστήματα για τη χρήση του χώρου.
Είναι ευθύνη κάθε αιρετού μέλους του Δημοτικού Συμβουλίου να διαφυλάττει τον δημόσιο χώρο από καταπατήσεις και περιορισμούς, διασφαλίζοντας το δικαίωμα και την ελευθερία πρόσβασης για όλους.
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά μια από τους ποιο σημαντικούς διανοούμενους του 20ου αιώνα, η Χάνα Άρεντ,: «Ο χώρος γίνεται δημόσιος όταν σε αυτόν βρεθούν μαζί άνθρωποι οι οποίοι με τις πρακτικές, με την παρουσία και την ορατότητά τους διεκδικούν κάτι. Ακόμα και το δικαίωμα να μην αποκλείονται, να μην εκδιώκονται από αυτό το χώρο. Αυτό καταρχήν είναι πολύ σημαντικό για τη λειτουργία μιας δημοκρατίας».
