Ο π. Μιχαήλ Κρητικού συμπληρώνει πάνω από δύο δεκαετίες ιερατικής διακονίας και τα τελευταία χρόνια αποτελεί τον πνευματικό φάρο του Ιερού Ναού Αγίου Φανουρίου στη Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου. Με αφορμή την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, μιλά για το βαθύτερο νόημα της Ανάστασης, τις προκλήσεις του σύγχρονου ανθρώπου, τις προσπάθειες ανάδειξης του ιστορικού ναού, αλλά και για την ανάγκη της Εκκλησίας να κρατά ανοιχτή την αγκαλιά της σε όλους – ακόμη κι εκείνους που, για οποιονδήποτε λόγο, νιώθουν μακριά της. Με λόγο αυθεντικό και θεολογικά ουσιαστικό, ο π. Μιχαήλ στέλνει μήνυμα πίστης, ελπίδας και ενότητας σε μία εποχή που όλοι το έχουμε ανάγκη.
Αναλυτικά η συνέντευξη :
• Πόσα χρόνια συμπληρώνεται στον ιερό κλήρο π. Μιχαήλ και πόσα έτη είστε εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Φανουρίου στη Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου;
Χειροτονήθηκα Διάκονος στις 18 Οκτωβρίου του 2000 και Πρεσβύτερος στις 30 Ιουνίου του 2001 από τον Μακαριστό Μητροπολίτη πρώην Ρόδου Κυρών Απόστολο και υπηρέτησα την ενορία του Αγίου Λουκά Σορωνής μέχρι τον Δεκέμβριο του 2016. Από τότε και με προτροπή του σεπτού μας Ποιμεναρχού Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Ρόδου κ.κ. Κυρίλλου, μέχρι σήμερα, υπηρετώ στον Ναό που τιμάτε ο προστάτης του νησιού μας Άγιος Φανούριος.
• Μπαίνοντας στη Μεγάλη Εβδομάδα, ποιο είναι το βαθύτερο νόημα του Πάσχα για την Ορθόδοξη Εκκλησία και πώς συνδέεται η Ανάσταση του Χριστού με την καθημερινή ζωή των πιστών;
Η Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου σηματοδοτεί και δίδει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να βιώσει δύο λυτρωτικά γεγονότα.
Το πρώτο είναι η διάβαση του ανθρώπου από τον χώρο της αμαρτίας στον χώρο της μετανοίας, το πέρασμα από τη φθορά και τον θάνατο στην αφθαρσία της αιωνίου ζωής και Αναστάσεως. Για τον λόγο αυτό και ονομάζεται «Πάσχα» που σημαίνει «διάβαση» στην Εβραϊκή γλώσσα.
Ο άνθρωπος μετά την πτώση του από τον Παράδεισο εισήλθε στη φθορά και στον θάνατο. Απομακρύνθηκε από την κοινωνία με τον Θεό και Πλάστη Του, από τον Οποίον αντλούσε τη ζωή, την ελευθερία, τη χαρά, την αρμονική συνύπαρξη με τη φύση και όλα τα αγαθά και κατήντησε μια βιολογική μονάδα που αγωνίζεται για την επιβίωση, υπόδουλος στα πάθη και στη φοβερή κυριαρχία του θανάτου.
Η νίκη που επέφερε εναντίον του θανάτου με την Ανάστασή Του ο Ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού Πατρός άνοιξε τον δρόμο της επανόδου του ανθρώπου στην προπτωτική του κατάσταση.
Ο πιστός χριστιανός που ζει και αγωνίζεται οντολογικά μέσα στον Σταυροαναστάσιμο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το μυστικό Σώμα του Χριστού, εισέρχεται από αυτήν εδώ τη ζωή στον χώρο της πνευματικής αφθαρσίας και ελευθερίας. Στην κατάσταση αυτή δεν φοβάται πλέον τίποτε. Δεν φοβάται ούτε αυτόν τον θάνατο, εφόσον αυτός κατέστη η είσοδος στη μακαρία και αιώνια ζωή. Αυτή η αλήθεια αποδεικνύεται και ερμηνεύεται από το γεγονός της στρατιάς των Μαρτύρων, οι οποίοι βάδιζαν με χαρά στο θάνατο, για να ενωθούν με την Αυτοζωή, τον Θεάνθρωπο Κύριο.
Το δεύτερο γεγονός που μας προσφέρει ως δυνατότητα βιώσεως η Ανάσταση του Κυρίου μας και συνδέεται άρρηκτα με την καθημερινότητα μας είναι το άνοιγμα της καρδίας μας και η διεύρυνσή της, ώστε να δεχθεί όλο τον κόσμο. Η Σταύρωση και η Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου μας δεν είναι γεγονότα μόνον προσωπικά του Ιησού Χριστού, αλλ’ είναι γεγονότα παγκόσμια, οικουμενικά, καθολικά. Όταν ανέβηκε στον Σταυρό η Εσταυρωμένη Αγάπη, ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού Πατρός, άπλωσε τα χέρια Του, για να δείξει ότι θυσιάζεται για όλη την ανθρωπότητα και δέχεται όλον τον μετανοημένο κόσμο. Έτσι το μυστικό Του Σώμα, η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία, καθίσταται οικουμενική, καθολική. Για να γίνει ο άνθρωπος πιστό και σταυροαναστάσιμο μέλος της Εκκλησίας χρειάζεται να εξέλθει από τον εγωκεντρικό του χώρο και να δεχθεί όλο τον κόσμο, να γίνει οικουμενικός Ορθόδοξος χριστιανός. Από την έλλειψη τέτοιων ανθρώπων πάσχει σήμερα η κοινωνία μας και η ανθρωπότητα γενικότερα.
Μόνο μέσα στην Εκκλησία ενοποιείται ο άνθρωπος ως προσωπικότητα και ανακτά την χαμένη οντολογική ελευθερία του και βιώνει και διαχέει παντού γύρω του την αληθινή αγάπη. Κανένα φιλοσοφικό, πολιτικό ή απλώς θρησκευτικό σύστημα δεν ημπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο. Μόνο η συνάντησή Του με το αιώνιο Πρόσωπο του Αναστημένου Θεανθρώπου Κυρίου, που πραγματώνεται στον Σταυροαναστάσιμο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας θα του διανοίξει τον νου, ώστε να κατανοήσει ποιος είναι, ποιος και γιατί τον δημιούργησε και προς τα πού πορεύεται. Μόνο μέσα από αυτή τη σχέση η αλήθεια, η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η αγάπη γίνονται η Αναστημένη προσωπικότητα που έχει υπερβεί τη φθορά και τον θάνατο.
• Φέτος οι αναπαραστάσεις των Παθών του Κυρίου θα τοποθετηθούν στα γραφικά σοκάκια των οδών Ομήρου και Αγίου Φανουρίου;
Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος αρέσκεται στο να βλέπει αυτήν την λαϊκή – παραδοσιακή τέχνη, που απεικονίζει το Θείο Πάθος και την Αγία Ανάσταση, μέσα στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης. Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι μέσα στους ναούς να βιώνουμε ουσιαστικά και όχι επιδερμικά, τα γεγονότα των ημερών που διαδραματίζονται και τελεσιουργούνται αυτές τις άγιες μέρες, ξεκινώντας από την αρχή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την εβδομάδα των Παθών και την Αγία Ανάσταση. Στο προκείμενο, οι αναπαραστάσεις δεν ανήκουν στην εκκλησία του Αγίου Φανουρίου, είναι ιδιωτικές κι εμείς από την πλευρά μας, όταν μας ζητηθεί βοηθάμε κατά το δυνατόν.
• Εδώ και χρόνια, από το 2017 έτος αναδείξεως του μνημείου, προσπαθείτε να αλλάξετε την εικόνα του ιστορικού ναού του Αγ. Φανουρίου, προχωρώντας σε σημαντικές βελτιωτικές παρεμβάσεις. Τελικά βρέθηκε λύση για το εξωτερικό στέγαστρο;
Όπως είπατε, από το 2017 γίνονται μεγάλες προσπάθειες και παρεμβάσεις. Με την βοήθεια του Αγίου, τη στήριξη του Μητροπολίτου μας και την οικονομική βοήθεια όλων των προσκυνητών, έχει πραγματοποιηθεί σημαντικό έργο μέχρι στιγμής. Έργο που έχει σκοπό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των πιστών δημιουργώντας νέο χώρο για να μπορεί εύκολα να αφαιρεθεί το στέγαστρο.
Όμως, δυστυχώς παραμένει αυτή η εξωτερική αντιαισθητική εικόνα, που εσείς ονομάζετε στέγαστρο αλλά εμένα θα μου επιτρέψετε να πω παράγκα, μπροστά από ένα ιστορικό μνημείο του 13ου αιώνα και παρόλες τις προσπάθειες τόσο τις δικές μου όσο και των επιστημόνων που εκπονούν τις μελέτες αναδείξεως του μνημείου, η υπεύθυνη υπηρεσία απαντά αρνητικά χωρίς να δίνει λύσεις.
Νομίζω ότι αυτό αφορά όλο τον Ροδιακό λαό και όχι μόνο.
• Λειτουργείτε σε έναν ιστορικό ναό, στον «Άγιο της καρδιάς μας», που συγκεντρώνει πλήθος πιστών από όλη την Ελλάδα. Είναι «βαρύ το φορτίο»;
Για έναν κληρικό δεν υπάρχει η λέξη φορτίο, υπάρχει η λέξη διακονία. Όσοι έχουμε κληθεί να διακονήσουμε μέσα στην εκκλησία του Χριστού, σε όποιο ναό και αν βρισκόμαστε έχουμε έναν και μοναδικό σκοπό, να υπηρετήσουμε τον Θεό μας και να διακονήσουμε τους ανθρώπους Του.
Ο Άγιος Φανούριος είναι όντως ο «Άγιος της Καρδιάς μας» και ο πιο λαοφιλής άγιος της Εκκλησίας μας, και είναι χαρά μου και μεγάλη ευλογία να τον υπηρετώ, όσο μπορώ. Η παρουσία του Αγίου είναι τόσο ζωντανή σε καθημερινή βάση, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των πιστών που κατακλύζουν τον ναό από όλο τον κόσμο.
• Ποιο μήνυμα θα θέλατε να μεταφέρετε στους ανθρώπους που νιώθουν απομακρυσμένοι από την εκκλησία, λόγω των Άγιων Ημερών;
Το μήνυμά μου, για το οποίο και προκαταβολικά ζητώ συγνώμη από τους αναγνώστες σας, ίσως θεωρηθεί “επαναστατικό”: Προσωπικά για μένα Ανάσταση είναι μόνο “επανάσταση”. Δεν είναι επανάσταση το να νικηθεί ο θάνατος; Είναι ανατροπή των πάντων, της λογικής, της φύσεως, του κόσμου όλου. Δεν είναι επανάσταση ότι με την Ανάστασή του ο Χριστός, συνανέστησε «παγγενῆ τον Αδάμ» και συμπαρασύρει στη ζωή όλον τον άνθρωπο; Εάν ο θάνατος πριν από την Ανάσταση ήταν ένας αδιαπέραστος αδιαφανής τοίχος, με την Ανάσταση έχει αποκτήσει διαφάνεια και διαπερατότητα. Βλέπεις από πίσω την αιωνιότητα, και μπορείς να περάσεις διά του θανάτου στη ζωή της αιωνιότητας. Ο θάνατος πλέον δεν είναι επιστροφή στην ανυπαρξία. Είναι μετάβαση στην αιώνια ζωή.
Είναι καταξίωση της ύπαρξης. Γι’ αυτό και με την Ανάσταση γιορτάζουμε «ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν».
Την περίοδο αυτή που εμείς θα εορτάζουμε το Θείο δράμα αλλα και την χαροποιό Ανάσταση του Χριστού μας πολλοί συνάνθρωποί μας θα είναι απομακρυσμένοι απο την εκκλησία λόγο εργασίας τους ή λόγο ασθενειών τους ή λόγο απρόβλεπτων καταστάσεων της ζωής τους. Εμείς όμως διαβεβαιώνουμε τους πάντες ότι όλοι έχουν θέση στην προσευχή μας και στη σκέψη μας. Άλλωστε η εκκλησία μας πάντα ως φιλόστοργη μητέρα που θέλει να έχει στην αγκαλιά της όλα της τα παιδιά προσεύχεται και δέεται υπέρ των ασθενών, των κατακειμένων, των θλιβομένων, των εργαζομένων. Οπότε κανείς ας μην μένει με την αμφιβολία, η του Κυρίου Ανάσταση απαρχή χαράς γίνεται.
Πριν ευχηθώ σε εσάς κα Παμπρή και στους αναγνώστες σας καλό και ευλογημένο Πάσχα, θα ήθελα να ευχαριστήσω την εφημερίδα Δημοκρατική κι εσάς προσωπικά, για την ευκαιρία που δώσατε στην ελαχιστότητά μου να επικοινωνήσω με αυτόν τον τρόπο μαζί σας. Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση και το ανέσπερο φως του Αναστάντος Σωτήρος να φωτίζει όλη την ανθρωπότητα.
