Σε εκκρεμότητα παραμένει παρά την σοβαρότητα του θέματος, επί σειράν ετών, η τροποποίηση άρθρου του νόμου περί αιγιαλού προκειμένου να επιλυθούν χρόνια προβλήματα ιδιοκτητών ακινήτων σε Ρόδο, Κω και Λέρο, που ενώ είναι καταχωρημένα στο κτηματολόγιο νομίμως και σε μερίδες, κατά την διαδικασία χάραξης του αιγιαλού βρίσκονται εντός της κοινόχρηστης ζώνης και κρίνονται κατεδαφιστέα!
Πρόκειται για χιλιάδες ιδιοκτησίες στα τρία νησιά που στην κυριολεξία βρίσκονται στον «αέρα» χωρίς ακόμη να έχει υλοποιηθεί πρόταση της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου για την τροποποίηση του άρθρου 26 του Ν. 2971/01.
Στο άρθρο 26 του ν.2971/2001 προτείνεται να γίνει προσθήκη ως παρ. 3, στην οποία θα ορίζεται ότι:
“Για τις περιπτώσεις περιοχών εκτός σχεδίου, κατά τη διαδικασία χάραξης των ορίων αιγιαλού και παραλίας και κατ΄ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 3 του Κ.Δ.132/1929, να εξαιρούνται των κοινοχρήστων χώρων οι μερίδες οικοδομών, οι οποίες είναι καταγεγραμμένες στα Κτηματολογικά Βιβλία των Κτηματολογικών Γραφείων Ρόδου, Κω, και τμήματος της Λέρου, καθώς επίσης και κτίρια που προϋφίστανται του έτους 1948.”.
Στην αιτιολόγηση της ρύθμισης επισημαίνονται τα εξής:
«Αιτιολόγηση:
Αυτό κρίνεται αναγκαίο, διότι ο αιγιαλός προσδιορίζεται από τις συνήθεις αναβάσεις του χειμερίου κύματος και ως δημιούργημα της φύσης είναι εκτός συναλλαγής και προστατεύεται από το σύνταγμα. Στα Δωδεκάνησα όμως, σύμφωνα με το άρθρο 3 του Κτηματολογικού Κανονισμού (ΚΔ 132/1929, που επικυρώθηκε με το άρθρο 8 του Ν. 510/1947) στις εκτός σχεδίου περιοχές ο αιγιαλός είναι η συνήθης ανάβαση του χειμερίου κύματος προσαυξημένη κατά 12 μέτρα. Σε αυτήν λοιπόν την προσαύξηση των 12 μέτρων και μέχρι το όριο των ιδιοκτησιών, σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν νομίμως υφιστάμενα κτίρια τα οποία είτε είναι προϋφιστάμενα του έτους 1948 είτε είναι μερίδες οικοδομών με κτίρια κατοικιών επ’ αυτών (Οι μερίδες οικοδομών είναι κτηματολογικές μερίδες καταγεγραμμένες στα βιβλία των κτηματολογίων, οι οποίες βρίσκονται διάσπαρτες εντός της ενιαίας κοινόχρηστης κτηματολογικής ζώνης και εμφανίζονται στους κατά τόπους κτηματολογικούς χάρτες που συνέταξαν οι Ιταλοί από το έτος 1923). Το έτος 1948 δεν επιλέχθηκε τυχαία άλλα είναι το έτος κατά το οποίο προσαρτήθηκαν τα Δωδεκάνησα με την υπόλοιπη Ελλάδα (Ν. 518/1948) μετά την αποχώρηση των Ιταλών και την μη ολοκλήρωση της καταγραφής όλων των κτισμάτων στα κτηματολογικά βιβλία που τηρούνται στα κατά τόπους Κτηματολογικά Γραφεία».
