«Πρόσεχε να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσα έτσι που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνια.» – Οδυσσέας Ελύτης.
Συζητείται σαν κατεπείγον, στο θερινό τμήμα της βουλής το νομοσχέδιο με τίτλο ‘Οριοθέτηση, Διαχείριση και Προστασία Αιγιαλού και Παραλίας’.
Κι όπως μας έχει συνηθίσει η συγκυβέρνηση, οι στόχοι του νομοθετήματος είναι τελείως αντίθετοι με τον τίτλο αφού, εντάσσεται στο γενικότερο σχέδιο ξεπουλήματος της δημόσιας κτήσης, στους λεγόμενους ‘επενδυτές’. Το σχέδιο υλοποιείται σε διάφορες φάσεις. Στην αρχή, ολόκληρη η περιουσία του Κράτους μεταβιβάζεται στο ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή στην ανώνυμη εταιρεία που ιδρύθηκε για να εκμεταλλευθεί και να πουλήσει την δημόσια περιουσία σε εξευτελιστικό τίμημα που θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την πληρωμή του χρέους.
Σε δεύτερη φάση οι ‘επενδυτές’ πρέπει να απαλλαγούν από τους ’ ενοχλητικούς’, περιορισμούς (Χωροταξία – Πολεοδομία – Περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις – Αρχαιολογία – δασαρχείο κ.α.).
Όχι ότι όλα αυτά δεν λειτουργούν ως τα τώρα γραφειοκρατικά και χρειάζονται εκσυγχρονισμό, αλλά άλλο αυτό και άλλο η κατάργηση οποιασδήποτε προστατευτικής νομοθεσίας αφού στα εν λόγω ακίνητα συμπεριλαμβάνονται, δάση, βιότοποι, ακτές, περιοχές φυσικού κάλους κ.τ.λ.).
Αυτό τον στόχο εξυπηρετεί και το σχέδιο νόμου για τον αιγιαλό. Τα περισσότερα από τα ακίνητα που ενδιαφέρουν τους ‘επενδυτές’ είναι παραθαλάσσια και με τα νομοσχέδια που προωθούνται παραβιάζουν βασικές αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και υποθηκεύεται το μέλλον μας. Ειδικά εμάς τους νησιώτες μας αφορά περισσότερο αφού:
– Επιτρέπει την δημιουργία κατασκευών στον αιγιαλό.
– Καταστρέφει το περιβάλλον και τις αρχαιότητες.
– Καταργεί την ελεύθερη πρόσβαση στης παραλίες. Ας φανταστούμε τι θα γίνει αφού τώρα έχουμε μια γεύση από τον αποκλεισμό των πολιτών στις παραλίες που κατέχουν ξενοδοχεία.
– Επιτρέπει μπαζώματα και άλλες εργασίες.
– Νομιμοποιεί αυθαίρετα στον αιγιαλό και την παραλία.
– Παραχωρεί λίμνες, θάλασσες, νησίδες κ.α.
Και δυστυχώς το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι δημιουργούνται καταστροφές μη αναστρέψιμες. Μέσα σε αυτό λοιπόν το διαμορφούμενο πλαίσιο ανάμεσα στα ακίνητα που μεταβιβάστηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ και εκποιούνται, σύμφωνα με το ΦΕΚ 1387/30-5-2014, βρίσκονται και 2 μεγάλα τμήματα παραλιακά στην Κω. (Ίσως να υπάρχουν κι άλλα και να μην έχουν πέσει στην αντίληψη μας αφού όλα γίνονται εν κρύπτω.)
1) 147.280 μ2 στο Μαστιχάρι και
2) 214.520 μ2 στην Λιπαρή (κοντά στο Τιγκάκι).
Και στις 2 περιπτώσεις η εκποίηση γίνεται για την κατασκευή παραθεριστικών κατοικιών. Και με δεδομένο το μέγεθος των εκτάσεων και τον προβλεπόμενο συντελεστή δόμησης καταλαβαίνουμε ότι προγραμματίζεται η δημιουργία 2 μεγάλων οικισμών και με τις κατασκευές και παρεμβάσεις στο περιβάλλον που προβλέπονται από την διαμορφούμενη μνημονιακή νομοθεσία. Η ακριβής περιγραφή των υπό εκποίηση ακινήτων μένει επτασφράγιστο μυστικό από το ΤΑΙΠΕΔ. Φαίνονται όμως στον χάρτη. Αυτό που επιχειρείται είναι ΈΓΚΛΗΜΑ.
Γιατί: Ήδη βιώνουμε τα αποτελέσματα του μοντέλου ανάπτυξης που επέλεξαν ως τώρα οι κυβερνώντες (κεντρικά και τοπικά). Ήταν συγκλονιστικά τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν από μελέτη για τις καταστροφικές συνέπειες της λειτουργίας του all inclusive, που κύρια οφείλεται :
1) Στην δημιουργία και μάλιστα με επιδότηση υπερπροσφοράς κλινών σε τεράστια συγκροτήματα – πόλεις.
2) Στην έλλειψη τουριστικής παρεμβατικής πολιτικής, χωροταξικών μελετών κ.λπ.
Έχει καταγραφεί εδώ και 15 χρόνια ότι η Κως ήταν κορεσμένη με δείκτες πολλαπλάσιους άλλων περιοχών όπως της Ρόδου, Κρήτης, Κέρκυρας. Φανταστείτε που είμαστε σήμερα μετά τη δημιουργία άλλων τουλάχιστον 60- 70.000 κλινών την τελευταία 15 ετία. Και θα γίνω κουραστικός αλλά το λέω. Όλες τις υποδομές, λιμάνια, αεροδρόμια, βιολογικούς, οδικό δίκτυο, τα πληρώνουμε εμείς για να κερδοσκοπούν τα μεγάλα πρακτορεία και να φυτοζωούν οι μικρομεσαίες μας επιχειρήσεις, και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό σαν σκλάβοι. Κι όλα αυτά με την βάρβαρη εκμετάλλευση και καταστροφή του πλούτου μας, του περιβάλλοντος και κύρια των παραλιών μας.
Και έρχεται τώρα η μνημονιακή πολιτική να ολοκληρώσει την καταστροφή με όλα αυτά τα νομοθετήματα και το ξεπούλημα και τον παραλιών μας έτσι που όταν πια δεν θα έχουν τίποτα να εκμεταλλευτούν θα μας εγκαταλείψουν σαν ένα νταμάρι που δεν έχει πια τίποτα να δώσει και μόνο σαν σκουπιδότοπος μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Και εμείς μη έχοντας άλλη λύση σαν ρακοσυλλέκτες θα περιφερόμαστε στα σκουπίδια τους. Αν όλα αυτά μας φαίνονται υπερβολές και τρομακτικά, φοβάμαι πως η πραγματικότητα θα μας ξεπεράσει αν δεν αντιδράσουμε! Υπάρχει άλλος δρόμος? Σίγουρα, και θα τον βρούμε. ( Ήδη υπάρχουν προτάσεις αλλά δίνει αντικείμενο άλλου σχολιασμού.) Αρκεί να βάλουμε κατ’ αρχήν stop σε αυτό το ξεπούλημα και το εξευτελισμό. STOP στον παραπέρα γιγαντισμό.
ΗΛΙΑΣ ΚΑΜΑΤΕΡΟΣ, αρχιτέκτονας, συντονιστής Ν.Ε. Σύριζα.
