Ο ελληνικός τουρισμός… πουλάει. Όχι μόνο στον τομέα της προσέλευσης τουριστών, κάτι που φέτος θα σπάσει κάθε ρεκόρ, αλλά και στο επενδυτικό κύμα που αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Κι όμως, ο μεγάλος αντίπαλος της Ελλάδας σε αυτού του είδους τις επενδυτικές κινήσεις είναι η ίδια η… Ελλάδα.
Το… τέρας της γραφειοκρατίας κατατροπώνει κάθε θετική προσπάθεια για επενδύσεις στον τουριστικό τομέα. Όπως γράφει η Καθημερινή τα παραδείγματα πολλά και κλασικά δείχνοντας έτσι το μέγεθος του προβλήματος.
Η Costa Navarino για την υλοποίηση της πρώτης φάσης του επενδυτικού της προγράμματος χρειάστηκε να συγκεντρώσει περί τις 3.000 υπογραφές αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων. Τη μάχη με τη γραφειοκρατία δίνουν ακόμη σήμερα και άλλες εταιρείες που επιχειρούν να υλοποιήσουν τουριστικές επενδύσεις στη χώρα μας.
Τα γραφειοκρατικά εμπόδια επιβεβαιώνει στην «Κ» και ο διευθύνων εταίρος της Realis, εταιρείας συμβούλων επενδύσεων αξιοποίησης ακινήτων, κ. Θεόφιλος Κυρατσούλης σημειώνοντας ότι για ένα έγγραφο που πάει χέρι-χέρι και όχι ηλεκτρονικά στους διάφορους συναρμόδιους υπαλλήλους πολλές φορές απαιτούνται 5 υπογραφές.
Τρελά και παράδοξα
Τα τρελά και παράδοξα της ελληνικής γραφειοκρατίας είναι πολλά: ειδικότερα, για υπό ανάπτυξη ξενοδοχειακή μονάδα υψηλών προδιαγραφών σε αναπτυσσόμενη τουριστική περιοχή και κατά το χρονικό διάστημα αξιολόγησης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, στον φορέα ανάπτυξης του έργου κοινοποιείται έγγραφο από την κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής ότι δεν είναι δυνατό να προωθηθεί αίτημα για την έκδοση Απόφασης Εγκρισης Περιβαλλοντικών Ορων.
Αιτία ήταν η διαφορετική ερμηνεία συγκεκριμένης διάταξης περί εκτός σχεδίου δόμησης ξενοδοχειακών μονάδων του τότε ισχύοντος Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού Αειφόρου Ανάπτυξης μεταξύ της κεντρικής και της περιφερειακής υπηρεσίας, η οποία τελευταία είχε εκδώσει την αρχική Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και Αξιολόγηση και ήταν αρμόδια για το σύνολο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης.
Συνεχείς διαβουλεύσεις
Σε άλλη περίπτωση φορέας ανάπτυξης πολυτελούς ξενοδοχειακού συγκροτήματος είχε σχεδιάσει το αρχικό στάδιο λειτουργίας του ξενοδοχείου να εξυπηρετείται μέσω αποκλειστικής θαλάσσιας πρόσβασης όπως άλλωστε προβλεπόταν από συγκεκριμένες διατάξεις της τουριστικής νομοθεσίας, με την κατασκευή ξενοδοχειακού λιμένα.
Κατά την υποβολή και αξιολόγηση της σχετικής τεχνικής μελέτης -και παράλληλα της Προμελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων – ζητήθηκαν μεταξύ άλλων εγκεκριμένα σχέδια αρχιτεκτονικής μελέτης από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, τα οποία όμως δεν ήταν εφικτό να υποβληθούν, καθώς αυτά απαιτούσαν Απόφαση Εγκρισης Περιβαλλοντικών Ορων και προηγούμενα Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και Αξιολόγηση για την οποία είχε υποβάλει αίτημα έγκρισης ο επενδυτής, δημιουργώντας ένα αδιέξοδο φαύλο κύκλο.
Επειτα από διαβουλεύσεις που διήρκεσαν ένα έτος, ο επενδυτής υποχρεώθηκε να μεταβάλλει τον σχεδιασμό του, υποβάλλοντας μόνο τμήμα του λιμενικού έργου, καθώς έγινε σαφές –και μεταξύ των συναρμόδιων υπηρεσιών- ότι παρόλη την πρόβλεψη για αποκλειστική θαλάσσια πρόσβαση, άλλες διατάξεις δεν επέτρεπαν αυτή να έχει τον χαρακτήρα ξενοδοχειακού λιμένα.
Ενας χρόνος για αυτοψία
Το επόμενο παράδειγμα αφορά τον καθορισμό και την οριοθέτηση αιγιαλού σε παραλιακή έκταση της ηπειρωτικής Ελλάδας με στόχο την ανέγερση μικρής ξενοδοχειακής μονάδας τύπου μπουτίκ. Ο επενδυτής χρειάστηκε να περιμένει 1 χρόνο από την ημερομηνία της αίτησης για τη διενέργεια αυτοψίας από την αρμόδια επιτροπή, 3 μήνες για τη συγκέντρωση υπογραφών της τεχνικής έκθεσης και ακόμα 5 μήνες για τη γνωμοδότηση από το συναρμόδιο υπ. Ναυτιλίας.
Καθώς η συγκεκριμένη διαδικασία συνέπεσε με τη θεσμοθέτηση του «Καλλικράτη» και κατά συνέπεια τη μεταφορά αρμοδιοτήτων μεταξύ των υπηρεσιών, χρειάστηκαν άλλοι 6 μήνες για την έκδοση του σχετικού ΦΕΚ. Δεδομένου ότι η έκδοση ΦΕΚ οριοθέτησης αιγιαλού ήταν προαπαιτούμενο σημαντικών αδειοδοτήσεων, η συνολική καθυστέρηση της συγκεκριμένης επένδυσης υπερέβη τα 3 χρόνια.
iefimerida.gr
