Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου
Ηταν μεσημέρι της περασμένης Δευτέρας όταν ζευγάρι τουριστών πλησίασε τον ναό της Αφροδίτης, στην είσοδο της Μεσαιωνικής Πόλης (πλατεία Σύμης). Η τσάντα που είχε η σύζυγος στα χέρια της δεν ήταν η συνηθισμένη «γυναικεία» με τα προσωπικά της αντικείμενα, αλλά μια σακούλα super market. Στάθηκαν για λίγο στην περίφραξη του ναού και τελικά λόγω της ζέστης αποφάσισαν να μετακινηθούν στη σκιά. Εκεί, κάτω από τη γραμυθιά μπορεί να μην υπάρχουν καθίσματα, όμως είναι παρατεταγμένα μαρμάρινα κομμάτια από αετώματα και αρχαίες κολώνες.
Το ζευγάρι, απτόητο, κάθισε πάνω σε ένα από τα μαρμάρινα «παγκάκια» και μπροστά στα μάτια όλων, άρχισε να αδειάζει το περιεχόμενο της σακούλας. Διάφορα αλλαντικά πήραν θέση στο «τραπέζι»: Σαλάμι αέρος, τυρί κασέρι, ένα μεγάλο μπουκάλι νερό, μια μπυρίτσα (γιατί έκανε ζέστη) και το τσιμπούσι ξεκίνησε. Αγνωστος ο χρόνος που το ανδρόγυνο παρέμεινε στη συγκεκριμένη θέση, πάντως στα σίγουρα όταν οι δυο τους τελείωσαν, φρόντισαν να μαζέψουν τα σκουπίδια τους και νοικοκυρεμένα να τα πετάξουν στον κοντινό κάδο.
Βέβαια, αν κάποιος πλησιάσει το «τραπεζάκι» θα διαπιστώσει ότι στο μάρμαρο υπάρχει μια μικρή κηλίδα, πιθανώς λάδι από κάποια φετούλα σαλάμι με πιπέρι που παράπεσε κι έμεινε στον ήλιο, να ξεροψήνεται μέχρι να τελειώσει η σύναξη.
Η φωτογραφία του ζεύγους, η λαδιά μαζί και το σαλάμι αφιερώνεται σε εκείνους που αποφάσισαν την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας και άφησαν τα μνημεία απροστάτευτα στους πάσης φύσης απολίτιστους. Στην ίδια κατηγορία των απολίτιστων συμπεριλαμβάνονται και όλοι εκείνοι που μπορεί να μην καταναλώνουν αλλαντικά πάνω στα αρχαία μάρμαρα, όμως εξευτελίζουν με τη συμπεριφορά τους ολόκληρη τη Μεσαιωνική Πόλη. Οι βιτρίνες που έφτασαν στη μέση των δρόμων με το «εγώ έτσι γουστάρω» και «νομιμοποιούνται» με ένα απλό πρόστιμο αποτελούν την ίδια «λαδιά», όπως και οι κράχτες που δεν λένε να περιοριστούν, όπως και εκείνοι που συστηματικά επιδίδονται σε κακές συμπεριφορές εκβιάζοντας τραπέζια με θέα το λιμάνι και χρεώνοντας τις τσιπούρες ιχθυοτροφείου ως μαργαριτάρια των νότιων θαλασσών.
Είτε αλλαντικό, είτε βιτρίνα στη μέση του δρόμου, είτε υπερχρεωμένα ψάρια, όλα αφήνουν την ίδια «λαδιά» στον τόπο και αυτός ο τόπος, με την αδιαφορία που κυριαρχεί σε απολίτιστους και «πολιτισμένους», δεν θα αντέξει για πολύ.
