Οι περιπέτειες των περυσινών νεοεισαχθέντων φοιτητών στο Πολυτεχνείο Κρήτης έμειναν στην ιστορία, καθώς η εξεύρεση στέγης είχε αναχθεί σε άθλο. Χάρη στη λειτουργία αεροπορικής σύνδεσης με εταιρεία χαμηλού κόστους αλλά και στην «καλή φήμη» της πόλης – τα Χάνια «βούλιαζαν» στους επισκέπτες σχεδόν όλον τον χρόνο. «Η πλειονότητα των διαμερισμάτων μέσα στην πόλη είχε δοθεί σε πλατφόρμες βραχυπρόθεσμης μίσθωσης, με αποτέλεσμα να μη νοικιάζονται σε φοιτητές», λέει χαρακτηριστικά στην «Κ» ο κ. Νίκος Μανομενίδης, πρόεδρος της Ενωσης Μεσιτών Πιστοποιημένων Πραγματογνωμόνων Ελλάδας, «τελικά βρέθηκε μια “μεσοβέζικη” λύση με τη μετατροπή πολλών άδειων καταστημάτων σε φοιτητικά σπίτια». Οι τιμές, βέβαια, δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητες. «Κόστιζαν περί τα 450 ευρώ τα 45 τ.μ.», καθώς φέτος τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην. «Διεκόπη η εν λόγω αεροπορική σύνδεση και οι φοιτητές είναι και πάλι… ευπρόσδεκτοι από τους ιδιοκτήτες ακινήτων».
Η παραπάνω ιστορία είναι ενδεικτική ενός «ακήρυχτου» πολέμου που μαίνεται τα τελευταία δύο χρόνια μεταξύ φοιτητών και τουριστών. Ιδιοκτήτες ακινήτων, που στα χρόνια της κρίσης είδαν τα σπίτια τους να απαξιώνονται και να μένουν άδεια, τη στιγμή που η φορολογία αυξανόταν, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στη βραχεία μίσθωσή τους. Ανακαίνισαν και επίπλωσαν σπίτια, από τα οποία περνούν εναλλάξ ταξιδιώτες απ’ όλον τον κόσμο. Ενδεικτικά, στην Κυψέλη, περιοχή με περιορισμένο τουριστικό ενδιαφέρον αλλά πλησίον του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, οι τιμές στη βραχυχρόνια μίσθωση κυμαίνονται από 15- 45 ευρώ το βράδυ, ενώ η μακροχρόνια μίσθωση μετά βίας θα ξεπεράσει τα 300 ευρώ μηνιαίως. «Μιλώντας καθαρά λογιστικά, δεν με συμφέρει να αφήσω τους τουρίστες μου για ένα φοιτητή» αναφέρει στην «Κ» ιδιοκτήτης διαμερίσματος στα πέριξ της οδού Μαυρομματαίων. «Η δική μου πελατεία είναι και πάλι νεαροί, με χαμηλό εισόδημα, όμως χρεώνοντας την ημέρα και όχι τον μήνα, βγαίνω κερδισμένος». Εξυπακούεται ότι σε περιοχές του ιστορικού κέντρου, το κέρδος είναι πολύ πιο σημαντικό
«Το πρόβλημα γίνεται οξύ στις μικρές τουριστικές πόλεις, καθώς λιγοστεύουν τα διαθέσιμα ακίνητα και ταυτόχρονα ανεβαίνουν οι τιμές τους», απαντά ο κ. Μανομενίδης. «Σε μεγάλες πόλεις, όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, οι ενδιαφερόμενοι έχουν την επιλογή να νοικιάσουν σπίτια στα προάστια και να μετακινούνται με ΜΜΜ». Το ζητούμενο είναι πόσο ευέλικτοι είναι οι ίδιοι οι φοιτητές. «Διαπιστώνουμε συχνά πόσο “καλομαθημένοι” είναι οι σημερινοί 18άρηδες από τους γονείς τους, οι οποίοι όχι σπάνια προτιμούν να δώσουν 100 και 150 ευρώ παραπάνω, προκειμένου το “παιδί να μην ταλαιπωρείται με τις συγκοινωνίες”». Η οικονομική λύση της συγκατοίκησης, που τόσο πολύ συνηθίζεται στο εξωτερικό, εξακολουθεί να μην είναι δημοφιλής στην Ελλάδα, παρά τα οκτώ χρόνια κρίσης. «Δυστυχώς, η κρίση οδήγησε σε μια άδικη διάκριση» υπογραμμίζει ο κ. Μανομενίδης, «τα παιδιά των οικογενειών που έχουν απολέσει την οικονομική τους δύναμη δεν βάζουν καν στο μηχανογραφικό σχολές μακριά από το πατρικό τους». Πιο «φιλικές» σε φοιτητές πόλεις θεωρούν άνθρωποι του χώρου την Κομοτηνή, τα Ιωάννινα και ενδεχομένως την Πάτρα.
Επενδυτικές ευκαιρίες
Η παραπάνω πραγματικότητα, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, δημιούργησε επενδυτικές ευκαιρίες. «Ηδη, δύο μεγάλα funds επενδύουν στη δημιουργία συγκροτημάτων για φοιτητές, στο επίπεδο μιας προσεγμένης φοιτητικής εστίας», δηλώνει στην «Κ» ο κ. Μανομενίδης, «όταν θα ολοκληρωθούν θα προσφέρουν σημαντικά πλεονεκτήματα στους ενοίκους». Συγκεκριμένα, οι φοιτητές θα μένουν σε ένα νεόδμητο οίκημα, έχοντας δικό τους μπάνιο και δωμάτιο, αλλά θα μοιράζονται τους κοινόχρηστους χώρους. «Πολλές παροχές θα είναι πιο οικονομικές, π.χ. το Ιντερνετ δεν θα είναι οικιακό, αλλά θα δίνεται μέσω μιας οπτικής ίνας που θα καλύπτει όλο το οίκημα».
Ο ίδιος είναι πεπεισμένος ότι το μέλλον ανήκει σε υβριδικά μοντέλα. «Η ανεπτυγμένη τουριστικά Ρόδος εφαρμόζει ήδη κάποια μεικτά μοντέλα: κάποια καταλύματα διατίθενται τον χειμώνα σε φοιτητές και το καλοκαίρι σε τουρίστες» επισημαίνει, «αλλού οι φοιτητικές εστίες φιλοξενούν το καλοκαίρι εποχικούς εργαζομένους στον τουρισμό». Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τα ιδιόκτητα σπίτια, όπου δέκα μήνες θα μπορούσαν να κατοικούνται από φοιτητές και δύο από τουρίστες, μια λύση προς όφελος όλων των εμπλεκομένων. «Η βραχύχρονη μίσθωση θα χάσει “έδαφος”, όταν θα ανεβούν οριστικά τα μισθώματα», εκτιμά ο κ. Μανομενίδης. «Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, σε σημεία από τα οποία η Πανεπιστημιούπολη είναι προσβάσιμη με τα πόδια, οι τιμές επανέρχονται σε προ κρίσης επίπεδα». Οι εξισώσεις «μιλούν» από μόνες τους. «Αν κάποιος μέσω της βραχυχρόνιας μίσθωσης εισπράττει 680-700 ευρώ, από τα οποία 100 ευρώ δίνει στην πλατφόρμα, 50 ευρώ στον καθαρισμό του σπιτιού και άλλα τόσα σε πιθανές φθορές, συντήρηση και λειτουργικά έξοδα, υπολογίστε πόσα μένουν στην τσέπη του». Οταν οι τιμές θα ανεβούν, «θα αποκομίζει λίγο λιγότερα χρήματα, π.χ. 400 ευρώ, αλλά χωρίς καθόλου κόπο». Ορισμένοι ιδιοκτήτες αρχίζουν να εγκαταλείπουν τη βραχυχρόνια μίσθωση και να επανέρχονται στην παραδοσιακή. Η «μεταστροφή» συμφέρει τους ενδιαφερόμενους φοιτητές, που βρίσκουν επιπλωμένα και ανακαινισμένα σπίτια, διαθέσιμα για τα καλύτερά τους χρόνια. «Η ακμή της βραχυχρόνιας μίσθωσης τάραξε τα λιμνάζοντα νερά του real estate, προκαλώντας μεγάλη ανανέωση», σχολιάζει μεσίτης των νοτίων προαστίων, «προσδοκούμε τώρα και αύξηση της αγοραστικής ικανότητας των Ελλήνων».
Η φετινή χρονιά είναι καθοριστική για την έκβαση του «πολέμου», που θα αναδείξει, ποιος θα είναι στο εξής ο ιδανικός… ενοικιαστής.
