Τον τελευταίο μήνα έχουν εκδηλωθεί αλλεπάλληλα, μικρού μεγέθους σεισμικά γεγονότα, δίνοντας την εντύπωση ότι ο Ελλαδικός χώρος έχει εισέλθει σε μία φάση σεισμικής διέγερσης και προκαλώντας άμεσο και επιτακτικό το ερώτημα, αν αυτό το φαινόμενο είναι προπομπός ενός μεγάλου σεισμού.
Πράγματι, οι σεισμοί στην Πάρνηθα, στη Ζάκυνθο, στα Γρεβενά, στη Νιγρίτα, στην Κυπαρισσία, στην Κάρπαθο, στη Σάμο και κυρίως στην Κρήτη, καλύπτουν όλο σχεδόν τον Ελληνικό χώρο, ενώ το μέγεθος τους σπάνια υπερβαίνει τα 5 R.
Εξετάζοντας αναλυτικότερα καθένα από τα σεισμικά γεγονότα, διαπιστώνεται ότι:
α. Ανήκουν σε διαφορετικό τύπο ρηγμάτων και δεν υπάρχει αλληλοεπίδραση μεταξύ των τεκτονικών δομών.
β. Εκδηλώνονται σε τελείως διαφορετικό γεωδυναμικό και σεισμοτεκτονικό περιβάλλον, καλύπτοντας όλο το γεωδυναμικό σύστημα της Ελλάδας, την εμπροσθοτάφρο, το νησιωτικό τόξο, την οπισθοτάφρο και την οπισθοχώρα.
γ. Εκδηλώνονται σε διαφορετικά βάθη από 5 έως και 70 χιλιόμετρα, γεγονός το οποίο φανερώνει τη διαφορετική αιτία προέλευσης, αλλά και γεωδυναμικής διεργασίας.
Η ποικιλομορφία αυτή των σεισμών οφείλεται και βρίσκεται σε άμεση αντιστοιχία με την πολύπλοκη δομή και εξέλιξη του Ελληνικού χώρου, τις οποίες οι γεωεπιστήμονες προσπαθούν να αναλύσουν και να προσδιορίσουν μέσα από πολύπλοκα μοντέλα, ώστε τα σεισμικά γεγονότα να κατανοηθούν με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια.
Ο Ελλαδικός χώρος δεν είναι παρά ένας μεγάλος χάρτης που συντίθεται από χιλιάδες τεμάχη ενός παζλ, η μετακίνηση του ενός από τα οποία μπορεί να επιφέρει ανακατάταξη σε μία ομάδα άλλων τεμαχών.
Η προσπάθεια αυτή, κατανόησης των τεράστιων μετακινήσεων και ανακατατάξεων περιλαμβάνει και την επίλυση ενός βασικού ερωτήματος που προκύπτει, αν δηλαδή όλες αυτές οι αλλαγές οφείλονται σε περιορισμένα χωρικά αίτια, ή αν όλα τα γεγονότα υπακούουν σε μία γενικότερη παραμόρφωση του Ελλαδικού χώρου.
