Με διάταξη της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Ρόδου κατόπιν εξώδικου ουσιαστικά συμβιβασμού μεταξύ των αντίδικων μερών απορρίφθηκε έγκληση εκπροσώπου ξενοδοχειακής εταιρείας της Ρόδου εις βάρος 5 ημεδαπών και κατά παντός έτερου υπευθύνου προσώπου, για τις πράξεις της απόπειρας εκβίασης από κοινού και κατ ‘επάγγελμα, της συνέργειας σε απόπειρα εκβίασης και της συκοφαντικής δυσφήμισης κατ’ εξακολούθηση που καταγγέλθηκαν ότι διέπραξαν σε βάρος του εντός των μηνών Μαρτίου και Απριλίου 2019 ή και σε άλλα χρονικά σημεία εντός του ανωτέρω έτους.
Ο εγκαλών μέμφεται τους εγκαλούμενους διότι, καίτοι οι οφειλές του ίδιου και των εταιρειών του έναντι 2 εργολάβων είχαν τακτοποιηθεί προσηκόντως δυνάμει εξωδίκου συμβιβασμού που συνήφθη μεταξύ τους, εντούτοις δύο εκ των εγκαλουμένων δεν τήρησαν τα συμπεφωνημένα αλλ’ εμφάνισαν καταχρηστικώς προς είσπραξη στην αλλοδαπή επιταγές συνολικού ύψους 1.047.000 ευρώ, δίνοντας το έναυσμα για αντιδικία ενώπιον των δικαστηρίων, ενώ παράλληλα άσκησαν επτά ακόμη αγωγές σε βάρος των εταιριών συμφερόντων του εγκαλούντος στη Ρόδο, ζητώντας του συνολικά το μη οφειλόμενο ποσό των 12.571.747,25 ευρώ, επί τη βάσει δανειακών συμβάσεων που συνήψε ως ψευδοπληρεξούσιος του εγκαλούντος ο πέμπτος εγκαλούμενος.
Ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι δύο εγκαλούμενοι δέχθηκαν να παραιτηθούν εν μέρει από τις αβάσιμες αυτές αξιώσεις τους και να «περιοριστούν» στο ποσό των 4.000.000 ευρώ, άλλως απείλησαν για αντίποινα σε θέματα που αφορούσαν σε πολεοδομικές παραβάσεις της ξενοδοχειακής εταιρείας.
Με τον τρόπο αυτό -σύμφωνα πάντα με την έγκληση- οι εγκαλούμενοι αποπειράθηκαν να εκβιάσουν τον εγκαλούντα, προς επίρρωση μάλιστα του αληθούς της προθέσεώς τους και της αποφασιστικότητάς τους να βλάψουν τον εγκαλούντα επιστράτευσαν τους δύο πρώτους εγκαλούμενους ούτως ώστε να επιδοθούν σε σωρεία καταγγελιών κατά του εγκαλούντος προς διάφορες δημόσιες αρχές όπως η ΥΔΟΜ ή ο EOT.
Εντούτοις, όπως προέκυψε από την Εισαγγελική έρευνα, από το συλλεγέν κατά τη διάρκεια της προκαταρκτικής εξέτασης αποδεικτικό υλικό και δη από τις καταθέσεις των μαρτύρων, τα έγγραφα, τις χωρίς όρκο καταθέσεις του εγκαλούντος και τις ανωμοτί εξηγήσεις των εγκαλουμένων δεν επιβεβαιώθηκε η ουσιαστική βασιμότητα των καταγγελλομένων, αλλά αντίθετα προέκυψε ότι πρόκειται για μια αμιγώς αστική διαφορά των μερών χωρίς ποινικές προεκτάσεις.
Ειδικότερα, συνάγεται ότι η οικονομική διαφορά μεταξύ των μερών, η οποία προέκυψε εξαιτίας λογιστικών διαφορών (στις καρτέλες των λογιστηρίων), έχει διευθετηθεί πλήρως, με αποτέλεσμα αμφότερα τα μέρη να έχουν αποσύρει τις εκατέρωθεν ασκηθείσες αγωγές τους.
Μάλιστα, στην κατακλείδα της ως άνω δήλωσής του, ο εγκαλών αιτείται να τεθεί η δικογραφία στο Αρχείο, λέγοντας ότι είναι πεπεισμένος ότι επρόκειτο για μια λογιστική διαφορά κατά τον υπολογισμό των οικονομικών εκκρεμοτήτων μεταξύ των μερών.
Κατά συνέπεια, ενόψει της ομολογούμενης από τον ίδιο τον εγκαλούντα μη διάπραξης κάποιου αδικήματος εκ μέρους των εγκαλουμένων, οι όποιες ενδείξεις ενδεχομένως υφίσταντο αναφορικά με τη διάπραξη των διερευνώμενων πράξεων έχουν εξασθενίσει πλήρως, όντας πλέον ανεπαρκείς, η δε κρισιολογούμενη έγκληση κρίθηκε αρμοδίως από την Εισαγγελία, εκ του ως άνω λόγου, απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμη.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Ακης Δημητριάδης.
