Η απορία η δική μου είναι άλλη.
Τελικά, είμαστε σίγουροι ότι οι χειρότεροι του debate ήταν οι πολιτικοί;
Μήπως ήταν οι δημοσιογράφοι τελικά;
Θα μου επιτρέψετε να νομίζω πως ναι.
Κυρίως γιατί άφησαν ένα θέμα καθαρά δικής της αρμοδιότητας θέμα, να διεξαχθεί με όρους κομμάτων.
Τέτοιους, ώστε να μην «τσαλακωθεί» το προφίλ του αρχηγού. Επομένως δεν μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει γιατί δεν απέφυγαν τους μονολόγους.
Μα γιατί δεν βρήκαν μπροστά τους κάτι που να τους δυσκολέψει τη ζωή, κάτι για να αποκαλύψουν τα σκοτεινά σημεία και τις αντιφάσεις τους. Παράδειγμα : Που ακούστηκε να ακούς δύο αρχηγούς να πετούν ατάκες ένας στον άλλον για θέματα διαπλοκής και να μην έχει δικαίωμα ο δημοσιογράφος να ζητήσει περισσότερες εξηγήσεις; Να μένει βουβός να τους παρακολουθεί;
Αυτή πάλι η επιλογή δημοσιογράφων-τηλεαστέρων, από πού και με τι κριτήρια μας έχει προκύψει; Από πότε οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν γίνει κάτι σαν θεσμός;
Για ποιο λόγο βγαίνουν έξω από το παιχνίδι δημοσιογράφοι εφημερίδων, ακόμη και ραδιοφωνικών σταθμών; Γιατί έχουν δεχθεί αδιαμαρτύρητα και κυρίως οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι, να ακούν δημοσιογράφο να λέει εν μέσω σύστριγλου και εν εξάλλω «εμείς όλοι εδώ είμαστε εκπρόσωποι καναλιών;»
Πως εμείς νομίζαμε ότι είναι δημοσιογράφοι και όχι εκπρόσωποι επιχειρήσεων;
Κι όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, ιδού το γιατί: «Οι πρώτες διερευνητικές επαφές που έγιναν στα κανάλια για τηλεμαχία με έναν παρουσιαστή κοινής αποδοχής δεν βρήκαν πρόσφορο έδαφος, καθώς όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί θέλουν να έχουν τον εκπρόσωπό τους ως προϋπόθεση για να μεταδώσουν το ντιμπέιτ.»(!).
Και τον καθαρό εκβιασμό τώρα τον λένε δημοσιογραφία.
Κι επειδή φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη, θα δούμε ξανά κάτι εντελώς μακριά νυχτωμένο από τα προβλήματα και την καθημερινότητά μας.
Αρχίζω να πιστεύω πως έχει δίκιο μια φίλη όταν λέει ότι ο Νανόπουλος που διατύπωσε τη θεωρία ότι ζούμε σε οκτώ παράλληλες διαστάσεις αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε, για την ανακάλυψη του αυτή, τα αρχικά πειράματα τα έκανε στους Ελληνες πολιτικούς και σε εκπροσώπους καναλιών (κατά δήλωσή τους).
Την πληρωμένη απάντηση στην κυρία «εκπρόσωπο καναλιού» την έδωσε συνάδελφός της «Αν η έκρηξη της δεν αφορούσε τα κανάλια, αλλά την απουσία προτάσεων για την ανεργία, θα είχε σώσει την τιμή της δημοσιογραφίας!»
Θα παρατηρήσατε όσοι είχατε την υπομονή να το παρακολουθήσετε όλο αυτό πως δεν υπήρξε ερώτηση ή σχόλιο για την ανεργία.
Υπήρξε όμως ερώτηση βασισμένη στην 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη. Ερωτήσεις λέμε τώρα υπεύθυνες, όχι αστεία.
18ης Μπρυμαίρ και τηλεαστέρων γωνία
