Στο «Αναπτυξιακό» Πολυνομοσχέδιο που έχει τεθεί σε διαβούλευση, προβλέπονται εξαιρέσεις από την εφαρμογή των όρων εθνικών κλαδικών ή ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων με εν λευκώ εξουσιοδότηση στον Υπουργό να ορίσει τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις.
Οι ρυθμίσεις αυτές εμφανίζονται να αφήνουν τον πρώτο λόγο στα συμβαλλόμενα μέρη να ακολουθούν ανάλογες «καλές πρακτικές», που ισχύουν με δήθεν αυστηρά περιοριστικά κριτήρια και στην Ευρώπη .
Στην πραγματικότητα, όμως, από την ανάγνωση των προτεινόμενων άρθρων για την εφαρμογή της αρχής της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο ρύθμισης στη συρροή κλαδικών-επιχειρησιακών ΣΣΕ (να παίρνει δηλαδή ο εργαζόμενος ό,τι καλύτερο του παρέχουν οι ΣΣΕ που τον αφορούν στα μισθολογικά και τα εργασιακά) και εθνικών-τοπικών ρυθμίσεων, φαίνεται ότι η Κυβέρνηση παρακάμπτει τη βούληση των συμβαλλομένων σε αυτές μερών. Τα ίδια ισχύουν και στην περίπτωση της επέκτασης, που πλέον γίνεται σαφώς δυσκολότερη.
Συνολικά, φαίνεται ξεκάθαρα η πρόθεση της Κυβέρνησης να χτυπήσει τις Κλαδικές Συμβάσεις και ιδίως αυτές που υπογράφονται σε εθνικό επίπεδο, θεσπίζοντας ακόμα και τοπικές ζώνες ελεύθερες από δεσμεύσεις ΣΣΕ, ζώνες «υποκατώτατων» κλαδικών μισθών και ρυθμίσεων καθώς και την επαναφορά της επικράτησης των επιχειρησιακών ΣΣΕ έναντι των Κλαδικών, ακόμα και από Ενώσεις Προσώπων. Στην περιοχή μας, είδαμε τα προηγούμενα χρόνια από πρώτο χέρι τη σημάνει αυτή η ρύθμιση με τις Ενώσεις Προσώπων σε Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις.
Αν ψηφιστούν οι παραπάνω διατάξεις οι περισσότερες επιχειρήσεις θα μπορούν να ισχυρισθούν ότι εμπίπτουν στα χαλαρά κριτήρια του νομοσχεδίου. Η υιοθέτηση των προτεινόμενων εξαιρέσεων, θα γίνει κανόνας και οι ισχύοντες μέχρι σήμερα εργασιακοί κανόνες, εξαίρεση!
Η ίδια λογική ισχύει και στις ρυθμίσεις για τη Διαιτησία, καθιστώντας σχεδόν απαγορευτική τη μονομερή προσφυγή σε αυτήν, ιδίως για τις επιχειρησιακές ΣΣΕ του ιδιωτικού τομέα υιοθετώντας στο ακέραιο τις θέσεις εργοδοτικών φορέων (ΣΕΒ).
Η Κυβέρνηση δείχνει ιδιαίτερη φροντίδα στην ικανοποίηση των πάγιων αντεργατικών αιτημάτων των εργοδοτικών οργανώσεων της χώρας ( ΣΕΒ ΣΕΤΕ ΠΟΞ κλπ), προκειμένου να διαφημίσει τις εξαιρετικά φιλικές προς τους επενδυτές επιλογές της, σε όλα τα επίπεδα.
Η ουσία είναι ότι η Κυβέρνηση:
• Υιοθετεί μια αναχρονιστική έννοια ανταγωνιστικότητας, η οποία στηρίζεται στη μειωμένη αμοιβή εργασίας και στην υποβάθμιση των όρων της εργασίας, αλλά και των Συλλογικών Συμβάσεων.
• Συνεχίζει τη μνημονική λογική της μετάλλαξης του Εργατικού Δικαίου : από δίκαιο προστασίας του εργαζόμενου, σε δίκαιο προστασίας (ακόμα και) του πιο κακόπιστου εργοδότη!
• Επιχειρεί να επαναφέρει μνημονιακές λογικές που καταφανώς απέτυχαν να βελτιώσουν τη θέση της χώρα, να οδηγήσουν σε βιώσιμη ανάπτυξη, να δημιουργήσουν αξιοπρεπείς και βιώσιμες θέσεις εργασίας.
• Πλαγιοκοπεί με αλλεπάλληλες «χειρουργικές παρεμβάσεις» τις κλαδικές και προοπτικά όλες τις συλλογικές συμβάσεις, με στόχο την τελική τους απαξίωση.
Το ΕΡΓΑΤΟΥΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΡΟΔΟΥ
• Απορρίπτει αυτές τις αναχρονιστικές και αντεργατικές λογικές και επιλογές της Κυβέρνησης.
Καλεί τους εργαζόμενους και τα Σωματεία της περιοχής να αντιπαλέψουν με κάθε τρόπο αυτή την πολιτική που οδηγεί σε περιορισμό των δικαιωμάτων μας.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΡ
