Το θέμα σήμερα, εκτός απροόπτου, στην λογοδοσία • Επίκληση εγγράφων που «διέπονται από τεκμήρια νομιμότητας» όπως αναφέρει • Διατείνεται πως έχει «απευθύνει κάλεσμα στο σύνολο των αρμόδιων υπηρεσιών για ελέγχους»
Με ένα οκτασέλιδο έγγραφο, που τιτλοφορείται «Ενημερωτικό Σημείωμα – Υπόμνημα Αναφορικά με το κατάστημα «Γαλάζιο Beach Bar» ο δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο και πρόεδρος της ΔΕΥΑ Ρόδου κ. Σωτήρης Βαγιανός πρόκειται σήμερα, εκτός απροόπτου, να ενημερώσει το δημοτικό συμβούλιο στην συνεχιζόμενη συνεδρίαση «λογοδοσίας», για μια σειρά από ισχυρισμούς του και έγγραφα, που «διέπονται από τεκμήρια νομιμότητας» όπως αναφέρει, ενώ ταυτόχρονα, διατείνεται ότι έχει «απευθύνει κάλεσμα στο σύνολο των αρμόδιων υπηρεσιών για ελέγχους, ώστε να μην υπάρχει καμία υπόνοια περί προστασίας του από την δημοτική αρχή».
Αρχικώς στο πολυσέλιδο υπόμνημα ο κ. Βαγιανός κάνει μια ιστορική αναδρομή αναφέροντας ότι το επίμαχο ακίνητο – γεωτεμάχιο στην παραλιακή περιοχή του Φαληρακίου βρίσκεται στη νομή και στην κατοχή της οικογενείας Βαγιανού – Καζέλη από τα μέσα του 19ου αιώνα, όπως μπορεί να εξακριβωθεί ακόμα και από δηλώσεις κατά σύσταση του Κτηματολογίου Ρόδου επί ιταλοκρατίας τα τέλη της δεκαετίας του 1920 και αρχές της δεκαετίας του 1930.
Η χρήση από τον κ. Βαγιανό της φράσεως «νομή και κατοχή» είναι δόκιμη, καθώς όπως έχει γράψει η «δημοκρατική», δεν υφίσταται για το συγκεκριμένο ακίνητο ούτε τίτλος ιδιοκτησίας ούτε κτηματολογική μερίδα, αφού σύμφωνα με σειρά δικαστικών αποφάσεων από το 1971 μέχρι σήμερα (πιο πρόσφατη μία του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς τον Μάιο του 2024) έχει κριθεί ότι πρόκειται για κοινόχρηστο χώρο αιγιαλού.
Εν πάση περιπτώσει, ο κ. Βαγιανός κάνει στο ίδιο υπόμνημα μια αναφορά στην εξέλιξη της νομής και κατοχής του από μέλη της οικογένειάς του και δικαιοπάροχους του ως και σε αεροφωτογραφία του Στρατού που είναι καταχωρημένη στα αρχεία του Ελληνικού Κτηματολογίου και εμφανίζεται η ιδιοκτησία τους, το τότε κτίσμα και οι συντεταγμένες αυτής τη δεκαετία του ‘50 που δηλώνουν του λόγου το αληθές.
Τονίζει ότι σε φωτογραφία αποτυπώνονται κατά πλήρη αντιστοιχία τα όρια της ιδιοκτησίας όπως είναι σήμερα, στις ίδιες προφανώς συντεταγμένες από αεροφωτογραφία του Ελληνικού Κτηματολογίου και επισημαίνει ότι το έτος 1968 το Ελληνικό Δημόσιο εξέδωσε την πρώτη άδεια λειτουργίας του εστιατορίου. Τονίζει ακόμη ότι το ακίνητο ηλεκτροδοτείται απρόσκοπτα ήδη από το 1974.
Μετά τον ξαφνικό θάνατο προγιαγιάς του το έτος 1976 με την από 28.03.1980 αίτηση, η υπ’ αριθμ. 956 με αριθμό πρωτοκόλλου 712/2895/2-α άδεια λειτουργίας του εστιατορίου μεταβιβάστηκε στον παππού του Βαγιανό Σωτήριο του Αναστασίου.
Διατείνεται ότι το έτος 1981… «η τότε Εφορία Δημοσίων Κτημάτων, με βάση το έωλο νομοθετικό καθεστώς που υφίστατο στα Δωδεκάνησα εν μέσω των σκοπιμοτήτων και των μη κτηματογραφήσεων στις παράκτιες περιοχές σύμφωνα με τον Κλιματολογικό Κανονισμό, κοινοποίησε το υπ’ αριθμ. 11/1981 Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής και Κατεδάφισης με την αιτιολογία πως η ιδιοκτησία του βρισκόταν εντός του κοινόχρηστου χώρου του Αιγιαλού και της Παραλίας. Επειδή κάτι τέτοιο δεν ίσχυε, αλλά και δεν ισχύει, ο Παππούς του προσέφυγε στη Δικαιοσύνη όπου και δικαιώθηκε «κυρώνοντας τη διοικητική’) πράξη Διοικητικής Αποβολής και Κατεδάφισης, με την τότε υπ’ αριθμ. 1.11/1982 απόφαση του Ειρηνοδικείου αναγνωρίζοντας την τουλάχιστον (και ήδη κατά πολλές δεκαετίες πριν) από το 1960 ιδιοκτησία τους, ενώ παράλληλα κατόπιν αυτοψίας, αναγνώρισε και το γεγονός πως αυτή ευρίσκοντο εκτός των ορίων του Αιγιαλού και της Ζώνης των 12 μέτρων που προέβλεπε ο Κτηματολογικός Κανονισμός Δωδεκανήσου (κατά το άρθρο 3 ταυ ΚΛ132/1929)».
Ο κ. Βαγιανός κάνει μνεία στην απόφαση για την οποία έγραψε η «δημοκρατική» παραλείποντας όμως να αναφέρει ότι όλες οι επόμενες αποφάσεις της δικαιοσύνης επί του προκειμένου δεν ικανοποίησαν τους ισχυρισμούς που αναπτύσσει, ότι η απόφαση εκείνη δεν προσδίδει ιδιοκτησία στο ακίνητο και περαιτέρω ότι έχει εκδοθεί το υπ’ αρίθμ. 59/2001 μεταγενέστερο και οριστικό πρωτόκολλο κατεδάφισης αλλά και 3 πρωτόκολλα καθορισμού αποζημίωσης και αποφάσεις δικαστικές που ακολούθησαν και τα επικύρωσαν.
Ο κ. Βαγιανός στο ίδιο έγγραφό του αναφέρει ότι σε απάντηση της από 16/2022 αίτησης του δικαιοπάροχου πατέρα του με το υπ’ αριθμ. Πρωτοκόλλου Τ.Υ 1452 έγγραφο τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Καλλιθέας βεβαιώθηκε από τον τότε δήμαρχο κ. Ιατρίδη Ιωάννη ότι το κτίσμα ήταν προϋφιστάμενο του 1955.
Η ύπαρξη εγγράφου που αναγνωρίζει την ύπαρξη προϋφιστάμενου κτίσματος, όπως είναι γνωστό, αποτελεί προϋπόθεση για τη νομιμοποίησή του. Αυτό όμως γίνεται σε περιπτώσεις που υφίσταται κτηματομερίδα και όχι αιγιαλός και σε κάθε περίπτωση η βεβαίωση αυτή δεν αποτελεί ομοίως τίτλο ιδιοκτησίας. Δύναται όμως να χρησιμοποιηθεί για ευεργετήματα που αφορούν ηλεκτροδότηση κλπ.
Ο κ. Βαγιανός τονίζει παραπέρα ότι το 1996 ο παππούς του παραχώρησε στον πάτερα του Βαγιανού Μιχαήλ του Σωτηρίου την ιδιοκτησία όπου και εξέδωσε την ισχύουσα άδεια λειτουργίας με αριθμό πρωτοκόλλου 1280 και εγγραφή στο βιβλίο αδειών με αριθμό 14 επί της οποίας καμία μεταβολή δεν έχει γίνει ως προς τους χώρους του ακινήτου.
Σημειώνει μάλιστα πως από το 1968 έως σήμερα και μετά… «από εκατοντάδες ελέγχους της επιχείρησης ουδέποτε τέθηκε θέμα ανάκλησης της άδειας λειτουργίας, καθώς ανέκαθεν η επιχείρηση ήταν σύμφωνη και συμμορφουμένη με την κείμενη νομοθεσία, σχετικά με τους κανόνες λειτουργίας καταστημάτων εστίασης με μοναδική αυτή του έτους 1971 που η χωροφυλακή της τότε εποχής απαίτησε από τον παππού να φτιάξει καινούριες τουαλέτες γιατί θα επισκέπτονταν το νησί τουρίστες από την Σκανδιναβία και έπρεπε να είναι οι εγκαταστάσεις κόσμιες και επαρκείς για την εποχή».
Προσθέτει ότι η ισχύουσα άδεια του καταστήματος και η λειτουργία του γίνεται από την ατομική επιχείρηση του δικαιοπάροχου του Βαγιανού Μιχαήλ του Σωτηρίου και η εταιρεία της οποίας είναι νόμιμος εκπρόσωπος Γαλάζιο, Μονοπρόσωπη ΙΚΕ είναι η εταιρία που εκμεταλλεύεται τις ξαπλώστρες έμπροσθεν της επιχείρησης μετά την σύμβαση για την παραχώρηση του αιγιαλού 444,58 τετραγωνικών με ετήσιο τίμημα που η μίσθωση για το 2024-2025 ορίζεται στις 100.919,66 ευρώ.
Επισημαίνει παραπέρα ότι «για την προστασία της νομιμότητας της ιδιοκτησίας μας ο πατέρας προέβη όπως ο Ν. 4178/2013 του επέτρεπε στην Δήλωση Ένταξης για την νομιμοποίηση του συνόλου του ακινήτου με την υπ’ αριθμόν 3445243 δήλωση. Το δε έτος 2022 προχωρήσαμε στο σύνολο των επικαιροποιήσεων και των παρεμβάσεων περί των αδειών που ορίζονταν από την κείμενη νομοθεσία εκδίδοντας τα σχεδιαγράμματα που απαιτούνται για την εσωτερική διαμόρφωση, τo διάγραμμα ροής που απαιτείται, το πιστοποιητικό πυρασφάλειας με ημερομηνία λήξης 21/10/2027.
Η τακτοποίηση των επιμέρους αυθαιρέτων κατά τα ως άνω διέπεται από τεκμήριο νομιμότητας και υπαγωγή, έγινε καθόλα σύννομα και έγκυρα με βάση τις προϋποθέσεις και τις απαιτήσεις της κείμενης νομοθεσίας».
Η άποψη της διοίκησης επί της υπαγωγής του ακινήτου στο νόμο περί αυθαιρέτων όπως έγραψε η «δημοκρατική» είναι παντελώς διαφορετική.
Σύμφωνα με το άρθρο 2 του ως άνω νόμου όπως τροποποιήθηκε με τον Ν. 4495/2017 άρθρ. 89, παρ. 2 περ. ζ (Φ.Ε.Κ. Α’ 167/03.11.2017) «περί απαγόρευσης υπαγωγής» δεν υπάγονται αυθαίρετες κατασκευές οι οποίες στον αιγιαλό ή την παραλία και στον παλαιό αιγιαλό όπως αυτές που είχαν ήδη κριθεί στο παρελθόν και πάντοτε προ της εντάξεώς τους, στο νόμο, ως παράνομες και κατεδαφιστέες δια του οριστικού υπ’ αριθμ. 59/2001 πρωτοκόλλου κατεδάφισης αυθαιρέτων.
Η ύπαρξη προϋφιστάμενου του 1955 κτίσματος, σύμφωνα με μηχανικούς, δεν συνιστά εξαίρεση στην προκείμενη περίπτωση καθώς δεν υφίσταται αφενός πιστοποιητικό ιδιοκτησίας, δεν υπάρχει κτηματομερίδα, βρίσκεται σε κοινόχρηστο και σε κάθε περίπτωση είχε προϋπάρξει η έκδοση και έχει καταστεί οριστικό το πρωτόκολλο κατεδάφισης του 2001.
Το πρωτόκολλο κατεδάφισης του 2001 συνοδεύεται εξάλλου από τοπογραφικό διάγραμμα το οποίο είναι σαφές.
Ο κ. Βαγιανός κάνει στο ίδιο υπόμνημα αναφορά στις προσπάθειες που έχει καταβάλει ο ίδιος και ο πατέρας του για τη νομοθετική επίλυση του θέματος του χαρακτηρισμού ως αιγιαλού στην περιοχή και μέσω της Ενωσης που σύστησαν.
Oπως έχει ξεκαθαρίσει η «δημοκρατική», που αναφέρεται στην κατάσταση μέχρι σήμερα, μετά από νομοθετική ρύθμιση το έτος 2024, στο προσεχές μέλλον, παρότι τα πρόστιμα που έχουν τελεσιδικήσει διατηρούνται και θα βαραίνουν τον Μιχαήλ Βαγιανό, πατέρα του δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας Σωτήρη Βαγιανού (αμφότεροι ήταν και είναι δημόσια πρόσωπα), θα υπάρξει η δυνατότητα όταν καθοριστεί η γραμμή του αιγιαλού στην περιοχή, χάσει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της μέρος αυτής και περιέλθει στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, να κινήσει τις διαδικασίες για την εξαγορά της καταπατηθείσας εκτάσεως.
Ο κ. Βαγιανός εξάλλου κάνει αναφορά στην υπ’ αριθμ. 60/2024 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που απεκάλυψε σε ανύποπτο χρόνο η «δημοκρατική», η οποία ήλθε να αναστείλει τις προγραμματισμένες από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου κατεδαφίσεις αυθαιρέτων λόγω της νομοθετικής ρύθμισης που υπήρξε.
Στην λίστα των προς κατεδάφιση ακινήτων, που αναρτήθηκε στην Διαύγεια ως τεχνική έκθεση του έργου, από τον έλεγχο της «δημοκρατικής» προέκυψε ότι δεν συμπεριλαμβάνεται το πρωτόκολλο του 2001 του κ. Βαγιανού, παρότι στην περιοχή υπάρχουν προγενέστερα και μεταγενέστερα.
Σε κάθε περίπτωση και οι προβλέψεις της ως άνω γνωμοδότησης ακολούθησαν τη πρόσφατη νομοθετική πρόβλεψη. Μέχρι εκδόσεώς της τι έγινε; Είναι ακόμη και σήμερα αιγιαλός;
