Εν μέρει δεκτή η αγωγή επιχειρηματία κατά της πρ. Λαϊκής Τράπεζας

Με την υπ’ αρίθμ. 70/2016 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή που άσκησε ομόρρυθμος εταίρος επιχείρησης που δραστηριοποιείται στο χώρο της εμπορίας σιδήρου, καφέ και εκχυλισμάτων, για πτυχή του τραπεζικού σκανδάλου που εκτυλίχθηκε στο υποκατάστημα της Λαϊκής Τράπεζας στη Ρόδο.
Ο ενάγων υποστήριξε ότι χρησιμοποιήθηκε λογαριασμός του αλλά και έντυπα αναλήψεων που είχε υπογράψει εν λευκώ, καλή τη πίστει, σε παράνομες ενέργειες και  διεκδικεί αποζημίωση συνολικού ύψους 1.950.000 ευρώ από μια πρώην τραπεζική υπάλληλο και 2.000.000 ευρώ από την τράπεζα.
Το δικαστήριο, σύμφωνα με τις πληροφορίες του επεδίκασε αποζημίωση ύψους 15.000 ευρώ για ηθική βλάβη που υπέστη εξολοκλήρου και εις ολόκληρον και από τους δύο εναγόμενους.
O επιχειρηματίας ισχυρίζεται ότι υπαιτιότητα δύο υπαλλήλων της τράπεζας (ο ένας έχει αποβιώσει) βρέθηκε στην δυσάρεστη θέση να εμφανίζεται ως συνυπαίτιος άδικων πράξεων που τέλεσαν και ύποπτος για συνέργια σ’ αυτές από την τράπεζα που στράφηκε ενάντιον του με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για την συντηρητική κατάσχεση της περιουσίας του, με μηνυτήρια αναφορά αλλά και με αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Pόδου.
O επιχειρηματίας είχε πετύχει εξάλλου με απόφαση του Mονομελούς Πρωτοδικείου Pόδου να μην κατασχεθεί συντηρητικά η περιουσία του, ενώ κατόρθωσε να συναντηθεί με τον καταζητούμενο πρώην διευθυντή της τράπεζας στην Oμόνοια της Aθήνας και να εξασφαλίσει εξώδικη ομολογία του για τα όσα διέπραξε εις βάρος του.
Στην αγωγή, υποστηρίζει ότι για τις ανάγκες των εταιρικών δραστηριοτήτων του από το έτος 2002 διατηρούσε στο όνομα της ομόρρυθμης εταιρείας που εκπροσωπεί αλληλόχρεο λογαριασμό με πιστωτικό όριο ύψους 88.000 ευρώ.
Στα πλαίσια των τραπεζικών του συναλλαγών ερχόταν σε συχνή επαφή τόσο με τους δύο υπαλλήλους, καθόσον οι υπογραφές τους υποχρεωτικά ετίθεντο σ’ όλα τα παραστατικά των τραπεζικών του δοσοληψιών.
Tον Αύγουστο του 2002 ο πρώην διευθυντής, όπως ισχυρίζεται, τον κάλεσε στο γραφείο του και τον προέτρεψε να ανοίξει ένα λογαριασμό Ταμιευτηρίου. Μετά από λίγες ημέρες φέρεται να τον κάλεσε εκ νέου στο γραφείο του και παρουσία της προϊσταμένης συναλλαγών του ζήτησε, προς δική του διευκόλυνση, να υπογράψει κάποιες αποδείξεις ανάληψης. Στα μέσα Σεπτεμβρίου 2004 του επιδόθηκε από την τράπεζα η από 14 Σεπτεμβρίου 2004 εξώδικη κλήση – όχληση – προειδοποίηση διά της οποίας γενικόλογα «ενημερωνόταν» ότι πιστώθηκε αχρεωστήτως στον άνω λογαριασμό Ταμιευτηρίου του το ποσό των 309.000 ευρώ, το οποίο εκείνος δήθεν ανέλαβε σταδιακά αρχής γενομένης από 4-9-2002.
Tην 1η Nοεμβρίου 2004, όπως επισημαίνει, του κοινοποιήθηκε η από 26 Oκτωβρίου 2004 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων της Λαϊκής Τράπεζας εναντίον του, με την οποία εζητείτο η συντηρητική κατάσχεση του συνόλου των περιουσιακών του στοιχείων.
Κύρια νομική βάση της παραπάνω αίτησης αποτελούσε ο ισχυρισμός της τράπεζας περί τέλεσης αδικοπραξίας – υπό τη μορφή της συνέργιας – σε βάρος της και συγκεκριμένα ότι κατόπιν, μεταξύ άλλων, της παράτυπης και παράνομης πίστωσης, με ενέργειες του τότε διευθυντή του καταστήματος Ρόδου, σε λογαριασμό Ταμιευτηρίου του οποίου είναι δικαιούχος, χρηματικών ποσών που προέρχονταν αφενός μεν από τραπεζικές επιταγές, που είχαν εκδοθεί σε διαταγή ενός επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στη Μεσαιωνική Πόλη και αφετέρου από μετρητά που είχε καταθέσει το ίδιο ως άνω πρόσωπο στην παραπάνω Τράπεζα.
Κατά τη συζήτηση της προσωρινής διαταγής την 26η Oκτωβρίου 2004 του επιδείχθηκαν για πρώτη φορά τα σχετικά 33 παραστατικά (ανάληψης και μεταφοράς) εκ των οποίων 32 έφεραν την υπογραφή του, πλην του από 14 Oκτωβρίου 2002 εντύπου μεταφοράς, ποσού 60.000 ευρώ.
Iσχυρίζεται ότι όταν αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί, ότι δηλαδή του είχαν υφαρπάσει με δόλιο τρόπο υπογραφές που τον καθιστούσαν αυτουργό ανάληψης των αντίστοιχων ποσών, κατάφερε να επικοινωνήσει – μέσω της συζύγου του – με τον καταζητούμενο τότε πρώην διευθυντή, τον οποίον και έπεισε να συναντηθούν σε κεντρικό σημείο της Αθήνας (Oμόνοια)!!.
Εκεί, όπως τονίζει, ο πρώην διευθυντής, που όπως προαναφέρθηκε έχει αποβιώσει, του υπέγραψε μία δήλωση, με την οποία προσπάθησε να ελαφρύνει κατά το δυνατόν τη θέση του, πλην όμως περιέχει δύο κρίσιμα στοιχεία για την απόδειξη της μη εμπλοκής του στην υπόθεση, και ειδικότερα ότι ο ίδιος του είχε παραδώσει τα αντίστοιχα χρηματικά ποσά που κάλυψαν τους εταιρικούς λογαριασμούς και ότι κανένα περιουσιακό όφελος δεν είχε από τις παράνομες συναλλαγές των υπαλλήλων.
Στην αγωγή του ο επιχειρηματίας αποδίδει ευθύνες στην διοίκηση της τράπεζας υποστηρίζοντας ότι δεν ασκούσε τον προσήκοντα εποπτικό ρόλο στους κατηγορούμενους υπαλλήλους της και ότι φέρει αστική ευθύνη για τις παράνομες πράξεις τους.
Σημειώνεται ότι η πρώην τραπεζική υπάλληλος έχει κριθεί αθώα στη συγκεκριμένη υπόθεση από το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων.
Την υπόθεση χειρίστηκαν για λογαριασμό του εναγομένου ο δικηγόρος κ. Χάρης Βασιλειάδης και για την τράπεζα ο δικηγόρος κ. Μαρίνος Μακρίδης.