Λίγοι Ροδίτες γνωρίζουν καλά τι σημαίνει αθλητισμός και πολιτισμός, όσο ο Αλέξανδρος Κολιάδης. Γεννημένος στην Αγγλία από πατέρα Ροδίτη και μητέρα Ισπανή, και μεγαλωμένος στη Ρόδο, θα μπορούσε να είχε κάνει καριέρα ποδοσφαιριστή παγκοσμίου φήμης, εάν δεν είχε υποστεί σοβαρό τραυματισμό σε νεαρή ηλικία.
Δεν έμεινε όμως μακριά από τα γήπεδα. Υπήρξε διερμηνέας του προπονητή του Παναθηναϊκού Βίκτωρ Μουνιόθ. Στη συνέχεια βρέθηκε στον Ηρακλή, ενώ αργότερα ανέλαβε διερμηνέας στην ΑΕΚ, δίπλα στον Μανόλο Χιμένεθ, τον οποίο ακολούθησε στο Κατάρ μέχρι που αποφάσισε να επιστρέψει στη Ρόδο και να συνεχίσει να εργάζεται ως επαγγελματίας ξεναγός, φέρνοντας τον επισκέπτη σε επαφή με την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του τόπου και την ιστορία του.
Αναδείχθηκε πρόεδρος του Σωματείου Διπλωματούχων Ξεναγών Δωδεκανήσου, θέση που κατείχε και το 2007 πριν ξεκινήσει τη συνεργασία του με τις ποδοσφαιρικές ομάδες.
Στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές πήρε μέρος με την παράταξη του Αντώνη Καμπουράκη, ο οποίος τον διόρισε πρόεδρο του Δημοτικού Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού Ρόδου-ΔΟΠΑΡ.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη “δ”, μιλά για τους στόχους και τις προτεραιότητές του και δηλώνει κατηγορηματικά, ότι δεν μπήκε στην πολιτική για να κάνει καριέρα, αλλά για να φανεί χρήσιμος στον τόπο και στους πολίτες, για να παράγει έργο!
• Κύριε Κολιάδη, αναλάβατε πρόσφατα την προεδρία του ΔΟΠΑΡ. Ποια είναι η πρώτη εικόνα που σχηματίσατε για τον οργανισμό;
Έχω δηλώσει ξανά ότι ο ΔΟΠΑΡ με τον τρόπο που λειτουργούσε διαχρονικά, δεν κατάφερε ποτέ να αξιοποιήσει το 100% των δυνατοτήτων του. Θα έλεγα ότι αδίκησε τον εαυτό του.
Ο οργανισμός διαθέτει το απαιτούμενο budget έτσι ώστε να παράγει σημαντικό έργο ικανό να θέσει τη Ρόδο στο επίκεντρο του παγκόσμιου αθλητικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Δυστυχώς όμως αυτό δεν συνέβη ποτέ, ενώ δεν δόθηκε η δυνατότητα και στο προσωπικό να αξιοποιήσει-στον επιθυμητό βαθμό-τις ικανότητες και δεξιότητές του. Ο ΔΟΠΑΡ έχει ευρύ πεδίο δράσης, λειτουργούσε όμως πάντα διεκπεραιωτικά και αυτό δεν ωφέλησε τον τόπο.
Όλοι οι Ροδίτες θέλουν να βλέπουν τα αθλητικά κέντρα σε καλή κατάσταση, περιμένουν να λειτουργούν υποδειγματικά… Επισκέφθηκα πρόσφατα το Καλλιπάτειρα και στενοχωρήθηκα πραγματικά πάρα πολύ για την κατάσταση που επικρατεί εκεί. Οι υποδομές είναι ασυντήρητες και παραμελημένες και σε καμία περίπτωση δεν αρμόζουν στον τόπο μας και στους πολίτες.
Μόνο αθλητικό κέντρο δεν μπορεί να αποκαλέσει κανείς το Καλλιπάτειρα. Ο κόσμος το επισκέπτεται επειδή δεν έχει εναλλακτική λύση. Θα έπρεπε να ήταν όμως το στολίδι μας και να φιλοξενεί σημαντικά γεγονότα. Δυστυχώς αφέθηκε στην τύχη του! Και χρησιμοποιώ το Καλλιπάτειρα ως παράδειγμα… Σκεφτείτε σε ποια κατάσταση είναι οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις, στα μικρότερα κέντρα εντός και εκτός πόλης.
• Ποιοι είναι οι βασικοί σας στόχοι και πόσο νευραλγική είναι τελικά η θέση του προέδρου του ΔΟΠΑΡ;
Προσωπικά αισθάνομαι να βρίσκομαι μεσοπέλαγα μέσα μία μικρή βάρκα και να βλέπω να κατευθύνεται προς τα πάνω μου ένα τσουνάμι. Σε αυτή λοιπόν την περίπτωση, είτε αφήνεις το ρεύμα να σε παρασύρει, ή πηγαίνεις αντίθετα. Προσωπικά, επιλέγω το δεύτερο. Και θα σας εξηγήσω τι εννοώ… Εάν π.χ. αφήσεις τη γραφειοκρατία να σε αποθαρρύνει, τότε θα μείνεις άπραγος… Μπορεί όντως όλη αυτή η γραφειοκρατία να μοιάζει ανυπέρβλητη, εγώ όμως δεν θα μπω σε αυτή τη διαδικασία, θα παλέψω να βρω τον τρόπο έτσι ώστε να μη μείνουμε στάσιμοι. Δεν γίνεται να περιμένουμε αποφάσεις και άδειες υπηρεσιών για να κάνουμε την παραμικρή παρέμβαση, να κόψουμε τα χόρτα στο Καλλιπάτειρα ή να απομακρύνουμε ένα κουβούκλιο από το στάδιο του Διαγόρα-όπως και κάναμε-το οποίο ήταν εδώ και 10 χρόνια εκεί. Θα προχωράω και αν έχω πράξει σωστά, θα φανεί εκ του αποτελέσματος. Κοιτάξτε, δεν μπήκα στην πολιτική για να κάνω καριέρα. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός.
Πιστεύω ότι όσοι με τίμησαν με την ψήφο τους, το έκαναν επειδή πιστεύουν ότι μπορώ να φανώ χρήσιμος στο νησί. Δεν ήρθα να κάνω δημόσιες σχέσεις. Οι πολίτες θέλουν να δουν έργο. Είναι εύκολο να προφασίζεσαι τη γραφειοκρατία και να λες ότι δεν μπορείς να κάνεις πράγματα. Και σε αυτό το μικρό διάστημα που έχω αναλάβει την προεδρία του ΔΟΠΑΡ, το “δεν γίνεται” είναι κάτι που ακούω συνεχώς. Θα προχωρήσουμε οργανωμένα και συντονισμένα. Πρέπει να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο.
• Θα μπορούσε η κοινωνία να έχει συμμετοχή στην προσπάθεια προώθησης του αθλητισμού και του πολιτισμού;
Πιστεύω πολύ στον εθελοντισμό. Ο εθελοντισμός γεννιέται σε τόπους όπου υπάρχει αδράνεια. Εάν όσοι ασχολούνται με τα κοινά, η πολιτική ηγεσία, το κράτος δεν κάνουν τη δουλειά τους, τότε γεννιέται ο εθελοντισμός. Είναι ένα αίσθημα επιβίωσης. Ο άνθρωπος από τη φύση του αντιδρά στην αδράνεια. Όταν ο εθελοντισμός βρει πρόσφορο έδαφος και υπάρχει συνεργασία με τις τοπικές αρχές, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μοναδικό. Ήδη συνομιλώ με εθελοντικές ομάδες και πραγματικά πιστεύω ότι μπορούμε να πετύχουμε εάν αλληλοβοηθηθούμε. Θέλω οι συμπολίτες μας να γίνουν μέρος του προβλήματος κυρίως όμως να είναι μέρος της λύσης, να είναι ενεργοί, να συμμετέχουν.
• Μιλάμε συνεχώς για το σπουδαίο παρελθόν της Ρόδου… τον σημαντικό της πολιτισμό. Ποιο μπορεί να είναι όμως το πολιτιστικό της παρόν; Πώς το οραματίζεστε;
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ρόδος δεν διαθέτει καν πολιτιστικό κέντρο. Δεν υπάρχει ένας χώρος που να φιλοξενεί μεγάλες εκδηλώσεις αλλά και τους πολιτιστικούς συλλόγους που στεγάζονται σε ακατάλληλους χώρους. Είναι αδιανόητο αυτό για ένα νησί σαν τη Ρόδο με αυτή την πλούσια ιστορία και τον τόσο σημαντικό πολιτισμό.
Όταν διάβασα το καταστατικό του ΔΟΠΑΡ είπα ότι δεν μπορεί μόνο να ασχολείται με τις γιορτές καρπουζιού, γιαπρακιού, πορτοκαλιού, φράουλας κοκ. Με όλο το σεβασμό το λέω αυτό. Γνωρίζω πολύ καλά πόσο πολύ δουλεύουν και αγωνιούν οι άνθρωποι για να πραγματοποιηθούν αυτές οι εκδηλώσεις, οι οποίες θα πρέπει να συνεχιστούν. Δεν μπορούμε όμως να επαναπαυόμαστε σε αυτές και να λέμε ότι αυτό είναι το έργο του ΔΟΠΑΡ. Προσωπικά δεν θα το κάνω. Δεν θα αρκεστώ στις δημόσιες σχέσεις με όλους τους πολιτιστικούς συλλόγους. Όποιος μπήκε σε αυτή την παγίδα, έχασε το παιχνίδι. Θα υπάρχει ισότιμος καταμερισμός των δαπανών έτσι ώστε όλα τα χωριά να λαμβάνουν τα ίδια ποσά για εκδηλώσεις που θέλουν να πραγματοποιήσουν.
Πιστεύω ότι πέρα από τα γλέντια, τα σουβλάκια και τις ορχήστρες, τα χωριά μας χρειάζονται και άλλα πράγματα. Βεβαίως θα κάνουμε εκδηλώσεις αλλά δεν θα ρίξουμε όλο το βάρος εκεί. Καλό είναι να κρατάμε τις παραδόσεις αλλά και οι ίδιοι πολίτες γνωρίζουν πόσο σημαντικό να υπάρχει μία παιδική χαρά, ή μία κινητή βιβλιοθήκη στα χωριά… Προτιμώ να εξοικονομηθούν χρήματα για να κάνουμε τέτοια έργα. Πρέπει να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα και όχι να μένουμε καθηλωμένοι στα ίδια και στα ίδια.
Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε σύγχρονες εγκαταστάσεις αθλητικές και χώρους πολιτισμού που θα προσελκύουν τους πολίτες και κυρίως τους νέους. Θέλουμε η νεολαία μας να είναι δραστήρια. Επιβάλλεται να παρέχουμε στους πολίτες δωρεάν χώρους αναψυχής, άθλησης και πολιτισμού όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε ευνομούμενη κοινωνία. Έτσι αντιλαμβάνομαι προσωπικά την έννοια του πολιτισμού.
• Άρα, η λάμψη της Ρόδου-δανείζομαι το προεκλογικό σύνθημα της παράταξης της οποίας είστε μέλος-μπορεί να επιστρέψει μέσω του πολιτισμού;
Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τον πλούσιο πολιτισμό της Ρόδου… Το πολιτιστικό της παρόν όμως δεν είναι αντάξιο του παρελθόντος της. Οι πολίτες έχουν κουραστεί. Έχουν δεχθεί ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν. Και αυτό με στενοχωρεί πάνω από όλα. Εγώ θα υποσχεθώ ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας χωρίς να χρεώνουμε την σημερινή κατάντια σε κανένα από το παρελθόν και να επιρρίπτουμε ευθύνες. Εμείς είμαστε στο τιμόνι και η ευθύνη είναι δική μας τώρα. Θα δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις… να δημιουργήσουμε εγκαταστάσεις ασφαλείς πολιτισμού και αθλητισμού.
Δεν μπορεί να λάμψει η Ρόδος εάν δεν εστιάσει στον πολιτισμό και στον αθλητισμό… άλλωστε στις συζητήσεις που κάνουμε με το δήμαρχο, κ. Α. Καμπουράκη, ξεκινάμε πάντα από εκεί, γι’ αυτό και τον ευχαριστώ που μου εμπιστεύθηκε μία τόσο νευραλγική θέση. Η Ρόδος για να λάμψει πρέπει να αποκτήσει εξωστρέφεια. Για να κοιτά το μέλλον με αισιοδοξία, πρέπει να επενδύσει στον αθλητισμό και στον πολιτισμό.
