Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας για την ψυχική υγεία, ήρθε στο φως μια υπόθεση για την απάνθρωπη μεταχείριση ενός 55χρονου με ψυχολογικά προβλήματα, στον οικισμό του Αλιβερίου στον Βόλο. Οι ηλικιωμένοι γονείς του, υποστηρίζοντας ότι ήταν επιθετικός και ότι φοβόντουσαν μην κάνει κακό σε άλλους ανθρώπους τον είχαν δεμένο στην αυλή, σαν ζώο, με αλυσίδα 15 μέτρων. Ζούσε σε μια παράγκα και έκανε την ανάγκη του σε εξωτερική τουαλέτα. Μια υπόθεση που θυμίζει την ιστορία της Ελένης από το Κωσταλέξι όταν την βρήκε σε ημιάγρια κατάσταση σε υπόγειο του σπιτιού τής οικογένειάς της και που μας έκαναν εκτός από το να ανατριχιάσουμε να αναρωτηθούμε. Τελικά τι ή και ποιος έφταιγε για την υπόθεση της Ελένης από το Κωσταλέξι; Οι συγγενείς που δεν γνώριζαν πως να διαχειριστούν αυτό που της συνέβαινε, και την κράτησαν έγκλειστη στο σπίτι; Ο κοινωνικός περίγυρος, με τις προκαταλήψεις και την αδιαφορία; Στο χωριό όλοι ήξεραν, αλλά κανείς δεν μίλαγε, όπως συμβαίνει συχνά σε μικρές, κλειστές κοινωνίες. Το κράτος και οι φορείς που δεν μερίμνησαν για τη φροντίδα της; Ιδια είναι τα ερωτήματα και για τα σύγχρονα Κωσταλέξια, καθώς το μεγάλο πρόβλημα της ένδειας δομών και φροντίδας για ψυχικά ασθενείς, μπορεί να μην είναι τόσο έντονο όσο στο παρελθόν, είναι όμως υπαρκτό. Και δυστυχώς ο κοινωνικός περίγυρος εξακολουθεί να ξέρει και να μη μιλάει. «Η κατάσταση της δημόσιας ψυχιατρικής περίθαλψης στην Ελλάδα την χαρακτηρίζουν τρεις λέξεις: Ανισότητα, σιωπή, ακινησία.» λέει ο Γιάννης Σακέλλης, καθηγητής Οικονομικής της Εργασίας και της Κοινωνικής Πολιτικής στο Τμήμα Κοιν. Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου με την ευκαιρία τη Ημέρας Ψυχικής Υγείας.
Σύγχρονα Κωσταλέξια
