Αντί του πολέμου ας προτιμήσουμε την Ειρήνη.
Τάδε έφη: ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ
Αυτά μας άφησε παρακαταθήκη ο επιλεγόμενος και πατέρας της Ιστορίας, ο μεγάλος ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ.
Σοφία συμπυκνωμένη σε τέσσερις μικρές λέξεις, μια σοφή ρήση διατυπωμένη από αυτόν που κατέγραψε, περιέγραψε, ανέλυσε και ερμήνευσε όλους τους μεγάλους πολέμους της εποχής του.
Βίωσε την παντοδυναμία των τότε ισχυρών συνασπισμών, (Αθήνα, Σπάρτη, Πέρσες), την άνευ όρων αντιπαλότητα τους για επικυριαρχία και την αποδυνάμωση και πτώση τους, με το τέλος των μεταξύ τους διενέξεων.
Το τέλος των πολέμων έφερε στο προσκήνιο «το άλλο, το νέο, το μη αναμενόμενο και μη προσδοκώμενο».
ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΝ ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ ΕΣΤΙ, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελεύθερους, (Ηράκλειτος), χιλιοειπωμένη έκφραση, ερμηνεύεται κατά το δοκούν, οι εκάστοτε ιθύνοντες, δεν θέλουν να λάβουν υπόψη ότι, «το παιδί που θα γεννήσει ο πατέρας Πόλεμος» δεν θα είναι το παιδί των δικών τους προδιαγραφών και επιδιώξεων, άγνωστο και ανερμήνευτο, το ποιος θα καταστεί δούλος και ποιος ελεύθερος.
Σε μια πολεμική σύρραξη δεν υπάρχουν, «νικητές και ηττημένοι, υπάρχουν μόνο ηττημένοι».
Η έναρξη μιας πολεμικής σύρραξης, δεν έχει μόνο έναν υπεύθυνο, για να υπάρξει νικητής σε μια αναμέτρηση, θα πρέπει να υπάρχει ΕΧΘΡΟΣ.
Ο εχθρός ή κατασκευάζεται ή άλλοι τον κατασκευάζουν, η δημιουργία του εχθρού προκαλεί τα αντανακλαστικά του αντιπάλου.
Οι λόγοι, οι αιτίες και οι κατ’ επίφαση αφορμές, για την έναρξη μιας πολεμικής σύρραξης είναι γνωστές και δεδομένες, εδαφικές διεκδικήσεις, γεωπολιτικές ανακατατάξεις, εθνοτικές διαφορές, γεωπολιτική επικυριαρχία.
Η αλήθειες πάντα, είναι πολύ βαθιά θαμμένες, πίσω και κάτω από όλα υποκρύπτεται πάντα το χρήμα, η οικονομία, η οικονομική επικυριαρχία.
Όσο εύκολη και αν φαντάζει η έναρξη μιας πολεμικής σύρραξης, τόσο δύσκολη είναι η λήξη της.
Το τέλος των πολεμικών συρράξεων επέρχεται, όπως διδάσκει η ιστορία, ή με την στρατιωτική επικράτηση του ενός από τους αντιπάλους στο πεδίο των μαχών, ή με την αποχώρηση του επιτιθέμενου λόγω ατελέσφορου αποτελέσματος των προσπαθειών του.
Επιστέγασμα και των δύο περιπτώσεων, η υπογραφή κάποιας συνθήκης ΕΙΡΗΝΗΣ, στην μεν πρώτη των περιπτώσεων η διανομή των κατακτήσεων μεταξύ των νικητών και στη δεύτερη η διατύπωση των όρων της ανακωχής.
Στη φρίκη του εν πολλοίς «υβριδικού πολέμου», αυτού που ζούμε στις μέρες μας, υβριδικός κατ’ όνομα και κατ’ επίφαση, μεταξύ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ- ΡΩΣΙΑΣ και του οποίου ο χρόνος λήξης και τα αποτελέσματα του βρίσκονται εκτός των ορίων της λογικής, είναι αποτέλεσμα, ενεργειών και παραλήψεων των δύο ισχυρών του πλανήτη.
Αντιμέτωποι δεν βρίσκονται ΟΥΚΡΑΝΙΑ και ΡΩΣΙΑ, αλλά η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΥΣΗ και η ΡΩΣΙΑ με τους εν δυνάμει συμμάχους της.
Αντιμέτωποι βρίσκονται δύο ΚΟΣΜΟΙ, που ο κάθε ένας επιζητεί την δική του ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ και επικυριαρχία, το διεκδικούμενο είναι ο καθορισμός των ορίων του ΖΩΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ του καθενός.
Η πιθανότερη εκδοχή για το τί θα φέρει η λήξη του πολέμου, είναι αυτός ο καθορισμός των ορίων του ζωτικού χώρου της ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΔΥΣΗΣ και της ΡΩΣΙΑΣ.
Αν αυτό προκύψει, γιατί φαντάζει αδύνατο και εκτός πραγματικότητας η στρατιωτική και οικονομική καταστροφή της ΡΩΣΙΑΣ, τότε η μεγάλη ευθύνη για την έναρξη αυτής της σύρραξης και η συνέχιση της, πέφτει στις πλάτες των δύο μεγάλων.
Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΥΣΗ έγινε θύμα των λανθασμένων ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ και της λαθεμένης αξιολόγησης της δυναμικής, του ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΟΣ.
Η Γεωπολιτική της ανάλυση, ότι θα μπορούσε να αποδυναμώσει την ΡΩΣΙΑ οικονομικά, με το να την καταστήσει μια περίκλειστη χώρα και Δυτικά και Ανατολικά, εξοπλίζοντας και ενισχύοντας τις όμορες με την ΡΩΣΙΑ χώρες, έφερε πρό των πυλών μια ενδεχόμενη γενικότερη πολεμική σύρραξη.
Τα Δυτικά μέσα Ενημέρωσης και οι πολιτικοί εκφραστές της ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΔΥΣΗΣ δαιμονοποιούν τον ΠΟΥΤΙΝ, τον καθιστούν υπεύθυνο για ότι συμβαίνει και δεν μέμφονται τον εαυτό τους, για το ότι δεν έλαβαν υπ όψη τους, το Ιστορικό βάρος που κουβαλά στις πλάτες της η ΡΩΣΙΑ.
Το Αυτοκρατορικό της παρελθόν και η μέσα στους Αιώνες ουσιαστική συμβολή της στα ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ δρώμενα, είναι οι δυνάμεις που την κράτησαν όρθια σε όλες τις μεταλλάξεις και αλλαγές των τελευταίων χρόνων.
Ο δρόμος της ΕΙΡΗΝΗΣ, είναι η μόνη επιλογή της ΑΝΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΔΥΣΗΣ και όχι ο δρόμος συντήρησης του πολέμου, με την ελπίδα ότι, ένας μακροχρόνιος ανταρτοπόλεμος θα αποδυναμώσει την Ρωσία.
Οι αποφάσεις εξοπλισμού της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ, οικονομικών περιορισμών και κυρώσεων εις βάρος της Ρωσίας, δεν θα έχουν άλλο αποτέλεσμα εκτός, από πολλούς θανάτους αθώων και την καταστροφή μιας χώρας.
Είναι δεδομένο ότι κάποιοι χαίρονται, γιατί μετά το τέλος του πολέμου διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις, για μεγάλα κέρδη και αισχρές εκμεταλλεύσεις, με τα δήθεν προγράμματα ανοικοδόμησης της κατεστραμμένης ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ.
Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ θα καταστεί μια χώρα οικονομικά και πολιτικά υποτελής και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της θα είναι το τρόπαιο των νικητών.
Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ οφείλει να αποφασίσει ότι δεν είναι υποχείριο της ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΔΥΣΗΣ και να πάρει πρωτοβουλίες για το τέλος του πολέμου.
Η μόνη δυνατή πρόβλεψη αν δεν το κάνει, είναι η πιθανή διάλυση της, με την εμφάνιση εντονότερων ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ και την παγίωση της φτώχειας στα Κράτη μέλη της.
Σε αυτό το παιχνίδι ορισμού των ορίων των ζωτικών χώρων των μεγάλων δυνάμεων, η ΕΥΡΩΠΗ οφείλει να λειτουργήσει ως μεγάλη δύναμη και προϋπόθεση υλοποίησης αυτού του στόχου είναι καθορισμός των δικών της ορίων.
Με δεδομένα τα ΔΥΤΙΚΑ της όρια για την διασφάλιση της «οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής της» αυτονομίας και αυτοδυναμίας τα ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ της όρια πρέπει να φτάσουν στα ΟΥΡΑΛΙΑ.
Η ΕΥΡΩΠΗ έχει ανάγκη την ΡΩΣΙΑ και η ΡΩΣΙΑ την ΕΥΡΩΠΗ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΡΟΔΟΣ, 13/10/2022
