Mε ομόφωνη απόφαση που εξέδωσε χθες το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου, κατόπιν και απαλλακτικής εισήγησης της Εισαγγελέως της έδρας, κρίθηκαν αθώοι για τις φερόμενες ως «αυθαίρετες» κατασκευές εντός του πάρκου του Θέρμαι οι κ.κ. Ειρήνη Μαντικού, Σιβ Κάλµπεργκ, Κων/νος Χορευτής και Νικόλαος Κωνσταντινίδης.
Η µεν πρώτη µε την ιδιότητά της ως προέδρου της Ανώνυµης Εταιρείας «Δηµοτικές Τουριστικές Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις Ρόδου Α.Ε.» και οι υπόλοιποι ως οµόρρυθµοι εταίροι της εταιρείας «ΚΑΛΜΠΕΡΓΚ ΣΙΒ-ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ Ο.Ε.» κατηγορήθηκαν συγκεκριμένα για παράβαση του άρθρου 17§8 Ν.1337/83 και παράβαση του άρθρ. 70 Ν998/79.
Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα αναβολής, που υπέβαλε ο συνήγορος των κατηγορουμένων κ. Στέλιος Αλεξανδρής.
Ο κ. Αλεξανδρής εξέθεσε συγκεκριμένα ότι ήδη υφίσταται θετική γνωμοδότηση μηχανικού της πολεοδομίας του Δήμου Ρόδου, που εκκρεμεί προς εξέταση ενώπιον αρμόδιας επιτροπής για τη νομιμοποίηση των κατασκευών εντός του πάρκου και παραπέρα το θέμα του δασικού ή μη χαρακτήρα του πάρκου και της πράξεως κατεδάφισης των κατασκευών που εξέδωσε η Διεύθυνση Δασών Δωδεκανήσου εκκρεμεί προς εξέταση ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά σε προγραμματισμένη για τον προσεχή Σεπτέμβριο συνεδρίαση του μετά από οίκοθεν αναβολή.
Το δικαστήριο απέρριψε τον δεύτερο λόγο αναβολής και επιφυλάχτηκε για τον πρώτο να τον εξετάσει κατά την πρόοδο της δίκης.
Τελικώς ωστόσο διαπιστώθηκε ότι το κατηγορητήριο δεν είχε υπόσταση και ως εκ τούτου οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν αθώοι.
Πιο συγκεκριμένα οι τέσσερις κατηγορούμενοι εφέρονται ως υπαίτιοι για µικρές αποκλίσεις των κατασκευών από τις προβλεπόμενες στην εγκεκριµένη από το ΣΧΟΠ Νοτίου Αιγαίου µελέτη.
Κατηγορήθηκαν συγκεκριμένα ως υπαίτιοι του ό,τι στη Ρόδο και εντός του πάρκου «Θέρµαι», το οποίο αποτελεί κοινόχρηστο χώρο πρασίνου σύµφωνα µε το ρυµοτοµικό σχέδιο της πόλης της Ρόδου, τον Απρίλιο του 2008, προέβησαν σε κατασκευές, οι οποίες εµφανίζουν διαφορές στις γεωµετρικές διαστάσεις, στα υψόµετρα και στον αριθµό των κολώνων, από αυτές που προέβλεπε η εγκεκριµένη µελέτη του Σ.Χ.Ο.Π..
Σύµφωνα µε το κατηγορητήριο:
– Μια πέργκολα έχει πραγµατικές διαστάσεις 19.50X11.20 µ. ενώ οι εγκεκριµένες είναι 19.85X11.53µ.. Η ανώτατη στάθµη βόρειου πτερυγίου της έχει διαστάσεις 4,75µ. ενώ η εγκεκριµένη 4,50 µ.. Η ανώτατη στάθµη του νότιου πτερυγίου έχει διαστάσεις 5,50 µ. ενώ η εγκεκριµένη µελέτη προέβλεπε 5,60µ.. Οι κολώνες στήριξης στεγάστρου είναι 7 ενώ η µελέτη προέβλεπε 5.
-Μια άλλη πέργκολα έχει πραγµατικές διαστάσεις 27,20X9,00 µ. ενώ η µελέτη προέβλεπε διαστάσεις 20,65X7,10 µ.. Κάθε άκρο της οροφής της είχε διαφορετικό υψόµετρο. Συγκεκριµένα: Το βορειοδυτικό : +3,95 µ., το νοτιοδυτικό : +3,55µ., το βορειοανατολικό: +4,10µ., το νοτιοανατολικό: +3,90 µ., ενώ η µελέτη προβλέπει +3,30µ.. Η στήριξή της γίνεται µε 18 κυλοδοκούς διαµέτρου 20 εκ., οι οποίες είναι τοποθετηµένες σε κάνναβο 6X3 ενώ η µελέτη προέβλεπε 15 κυλοδοκούς διαµέτρου 20 εκ., οι οποίες έπρεπε να είναι τοποθετηµένες σε κάνναβο 5X3.
-Ενα στέγαστρο έχει διαστάσεις κάτοψης 25.30X11.50µ. ενώ η µελέτη προέβλεπε 26.59X11.95µ, η ανώτατη στάθµη της νότιας πλευράς του έχει διαστάσεις +5,10 µ. ενώ η µελέτη προέβλεπε +4,60 µ.. Σε ό,τι αφορά το δάπεδό του έχει υψόµετρο +1,50µ. και υψοµετρική διαφορά από το δάπεδο της πρώτης πέργκολας 1,50µ. Η πρόσβαση σε αυτό γίνεται µε σκάλα η οποία αρχίζει από τη στάθµη δαπέδου της πρώτης πέργκολας. Η µελέτη προέβλεπε όµως να βρίσκεται σε υψόµετρο +1,50µ. και να έχει υψοµετρική διαφορά από το δάπεδο της πέργκολας 2,50 µ..
Οι ίδιοι εφέροντο να έχουν προβεί και σε παράνοµη εκχέρσωση δηµόσιας αναδασωτέας έκτασης.
Κατηγορήθηκαν συγκεκριµένα ότι αφαίρεσαν τον υπόροφο του πάρκου µε χωµατουργικό µηχάνηµα, κατέστρεψαν τις υπάρχουσες υποδοµές και εκτέλεσαν εκσκαφές στο πάρκο, εκτάσεως 4.700 τ.µ., το οποίο υπάγεται στο Ν. 998/79, καθώς πρόκειται για έκταση εντός πόλεως, η οποία καλύπτεται από δασική βλάστηση, αφού τα 3.500 τ.µ. αυτού καλύπτονται από πεύκα, κυπαρίσσια, ευκαλύπτους, αρµυρίκια, φίκους, ψευδοπιπεριές, µιµόζες και φοίνικες µεγάλης ηλικίας, καθώς επίσης και από δάφνες, ιβίσκους, µπουκαµβίλιες και άλλους θάµνους.
Από την ακροαματική διαδικασία, την εξέταση των μαρτύρων κατηγορίας και κυρίως της κ. Αικ. Μπαλατσούκα, Διευθύντριας της Διεύθυνσης Δασών, που επέμεινε ότι το πάρκο αποτελεί δασική έκταση και ως εκ τούτου όλες οι κατασκευές είναι αυθαίρετες και κατεδαφιστέες και των μαρτύρων υπεράσπισης κ.κ. Χ. Χατζηευθυμίου πρώην δημάρχου του Δήμου Ροδίων, Παν. Σακελλαρίου, αντιδημάρχου τεχνικών έργων και Δ. Καρατζιά, πρώην προϊσταμένου της καθαριότητας, κατέστη σαφές ότι ο χώρος που μισθώθηκε κατόπιν διαγωνισµού ήταν εγκαταλελειµµένος για τα τελευταία είκοσι έτη, έχοντας καταντήσει εστία µόλυνσης και σκουπιδιών µε σύριγγες, κλαδιά και ποντίκια να “διακοσµούσαν” το άλλοτε φηµισµένο άλσος της Ρόδου.
Η εργασία των γεωπόνων οι οποίοι προσλήφθησαν από την εταιρεία µαζί µε εξειδικευµένη εταιρεία αποκατάστασης πρασίνου ήταν ιδιαίτερα δύσκολη καθώς τα εναποµείναντα δέντρα ήταν άρρωστα και εγκαταλελειµµένα από χρόνια, φυτά δε ουσιαστικά δεν υπήρχαν εκτός από κάποια αγριόχορτα που είχαν καλύψει εντελώς τα µονοπάτια, καθιστώντας εδώ και πολλά έτη την πρόσβαση στο χώρο αδύνατη.
Όπως τόνισαν, η µελέτη, αφού ενεκρίθη από τη τυπική µισθώτρια «ΡΟΔΟΝ ΑΕ» στη συνέχεια παρουσιάστηκε και στο δηµοτικό συµβούλιο του Δήµου Ροδίων το οποίο όχι µόνο την ενέκρινε, αλλά κατέστησε σαφές ότι οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτή θα συνιστούσε λόγο λύσης της σύµβασης που υπεγράφη.
Οι εργασίες αποκατάστασης διήρκεσαν έξι περίπου µήνες υπό τον αυστηρό έλεγχο τόσο της Πολεοδοµίας του Δήµου Ροδίων όσο και των συναφών υπηρεσιών.
Η αυτεπάγγελτα ασκηθείσα ποινική δίωξη προέκυψε από επιστολή που απέστειλε η Διεύθυνση Δασών Δωδεκανήσου η οποία αυθαίρετα διαπίστωσε ότι ο χώρος είναι πάρκο και άρα, αρµόδια για την εκπόνηση µελέτης ήταν η δασική υπηρεσία. Το έγγραφο αυτό φέρει ηµεροµηνία 16-4-08 όταν δηλαδή όλες οι εργασίες κλαδέµατος και αποκατάστασης είχαν πια τελειώσει.
Η εταιρεία έκανε λόγο σε υπομνήματά της για κοντόφθαλµη και υποκριτική στάση της Δασικής Υπηρεσίας που τώρα διαρρηγνύει τα ιµάτιά της για δήθεν βαθύ καθαρισµό και κλάδεµα των δέντρων (χωρίς βέβαια να ξεκαθαρίζει αν αυτό ήταν απολύτως αναγκαίο για να σωθούν τα δέντρα ή ποια ήταν η ζηµία που προκλήθηκε από τις ενέργειες των εξειδικευµένων γεωπόνων), τη στιγµή που ο χώρος αυτός είχε αφεθεί στην τύχη του για χρόνια, δίχως κανείς αρµόδιος, συµπεριλαµβανοµένης της Δασικής Υπηρεσίας, να επιδείξει ανάλογη ευαισθησία για την καταστροφή που συνέβαινε µπροστά στα µάτια τους στην καρδιά της πόλης.
