Ομολογώ ότι δεν είχα πάρει πολύ ζεστά το θέμα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Θες γιατί το 2021 μου φαίνεται πολύ μακρινό, θες γιατί πίστευα σχεδόν άνετη την επικράτηση της Ρόδου… Μου φαινόταν περίπου διαδικαστικό το ζήτημα και γι αυτό ίσως, λίγο αδιάφορο.
Η αλήθεια είναι ότι ως ισχυρό αντίπαλο λόγιζα την Καλαμάτα και όχι την Ελευσίνα η οποία τελικά έκανε την έκπληξη. Μια πόλη υποβαθμισμένη –αδίκως- επί δεκαετίες, έκανε την υπέρβαση έναντι της Ρόδου και της Καλαμάτας.
Ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ για τον οποίον προκρίθηκε η Ελευσίνα, είναι πως θα πρέπει να γίνουν έργα στην περιοχή, μέσω της σχετικής επιχορήγησης που παίρνει κάθε ευρωπαϊκή πολιτιστική πρωτεύουσα.
Η Ελευσίνα καλείται να ανταποκριθεί σε μια πρόκληση. Τόσο στον χρόνο που απομένει μέχρι το 2021 όσο και κατά τη διάρκεια της περιόδου που τα φώτα της Ευρώπης θα είναι στραμμένα πάνω της.
Από την άλλη, είναι μεγάλη αδικία για την Ρόδο ο αποκλεισμός της. Είναι μεγάλη αδικία για την ιστορία και τον πολιτισμό της, για την φήμη της και για την εμβέλειά της.
Στο διάστημα των τελευταίων ετών που η προσπάθεια της δημοτικής αρχής για την διεκδίκηση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης ήταν σε εξέλιξη, ακούστηκαν πολλά. Και καλά και κακά. Και ως ήταν φυσικό, δεν έλειψε η γκρίνια αλλά και η απαξίωση της προσπάθειας. Το σκουπίδι και η λακκούβα ήταν στην πρώτη γραμμή της κριτικής και πολλές φορές, όχι άδικα.
Πέρα όμως από τα σκουπίδια και τις λακκούβες, που είναι καθαρά διαχειριστικά ζητήματα και που με ορίζοντα το 2021 κάτι καλύτερο θα μπορούσαμε να είχαμε καταφέρει σε αυτούς τους τομείς, το συμπέρασμα είναι ότι θα πρέπει να βάζουμε τον πήχη πιο ψηλά. Να μην αφήνουμε την καθημερινότητα να μας αποσπά από τον στόχο. Να βλέπουμε πιο μακριά και να μην σταματά ο σχεδιασμός στα στενά γεωγραφικά όρια του νησιού.
Η Ρόδος για την ιστορία και τον πολιτισμό της, για την διαδρομή της μέχρι σήμερα, για τον ρόλο της στο τουριστικό γίγνεσθαι, για την γεωγραφική της θέση, για την παράδοσή της και για τους αρχαιολογικούς της θησαυρούς, άξιζε μια θέση στο κάδρο των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης. Αυτό είναι δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο.
Σήμερα, καλούμαστε ως τόπος να διαχειριστούμε την επόμενη ημέρα και να αξιοποιήσουμε σωστά τον σχεδιασμό που έγινε όλο το προηγούμενο διάστημα από την ομάδα που δούλεψε υπό τον αντιδήμαρχο Τέρη Χατζηιωάννου.
Δεν θα σταθώ στους ψίθυρους που ακούγονται για τους λόγους που τελικά επελέγη η Ελευσίνα, κι ας έχουν πολιτικές και επιχειρηματικές προεκτάσεις. Οι ψίθυροι είναι απόρροια των μηχανορραφιών του παρασκηνίου τις περισσότερες φορές… Η Ρόδος δεν έχει ανάγκη ούτε από παρασκήνια ούτε από μηχανορραφίες.
Το ζητούμενο είναι τελικά να βάζεις τον πήχη ψηλά. Και η Ρόδος τόλμησε να διεκδικήσει την θέση που της αξίζει ανάμεσα σε άλλες πόλεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ανοίγοντας τον δρόμο για να βγούμε από την μίζερη διαχειριστική λογική των προβλημάτων της καθημερινότητας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα.
Και σίγουρα, συγκρίνοντας τα πλεονεκτήματά μας με αυτά της Ελευσίνας, ακόμα και οι πλέον επικριτικοί θα συμφωνήσουν ότι αξίζαμε τον τίτλο, κι ας είχαμε λακκούβες ορθάνοιχτες και σκουπίδια αμάζευτα.
Α-τυπος και υπογραμμός: Το ζητούμενο
