“Ποιος Αλήθεια Φοβάται την Συνεπιμέλεια ;”

Τα τελευταία χρόνια, αλλά και  ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, όλο και έρχεται  στα αυτιά μας μία νέα λέξη- έννοια  που μάλλον δεν υπήρχε καν στα Ελληνικά Λεξικά ( γιατί Κύριε Μπαμπινιώτη;) και αναφέρεται στην κοινή ανατροφή, κοινή φροντίδα και κοινή επιμέλεια των τέκνων διαζευγμένων γονέων.

Η έννοια αυτή όλο και πιο πολύ στις μέρες μας λαμβάνει ρόλο ενεργό,  αναγκαίο, και θετικότατο στην Ψυχική υγεία των παιδιών.  Τα παιδιά σήμερα χαμένα μέσα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και την εικονική πραγματικότητα των social networks, έχουν όλο και περισσότερο ανάγκη την γονική στοργή, τη συμβουλή και τη στήριξη.

Πηγαίνοντας αρκετά χρόνια πίσω  στο μακρινό 1982-83 όταν οι τότε νομοθέτες καλούνταν να αναμορφώσουν το τότε επίσης παρωχημένο οικογενειακό Δίκαιο, δεν έκαναν απλώς ένα μεγάλο βήμα, αλλά έθεσαν τα θεμέλια μια πλήρους ισότητας και ισονομίας. Ένας βασικός αναχρονιστικός θεσμός  που καταργήθηκε, πέραν των εννοιών της Πατριαρχικής οικογένειας,  της υποχρεωτικής αλλαγής του επωνύμου της συζύγου και άλλων σπουδαίων ρυθμίσεων (που κάποιες βρίσκονταν πολύ μπροστά από την εποχή τους), ήταν  βέβαια και  ο  αστείος σήμερα θεσμός της  προίκας.   Γελάμε σήμερα με τις ταινίες της εποχής που η προίκα της κόρης ή της αδελφής, ήταν το  βασικό μέλημα της οικογένειας. Αρραβώνες χαλούσαν, αδέλφια περίμεναν να  παντρευτούν,  οι ανύπανδρες αδελφές και τα προικοσύμφωνα , (Σκαρτσοφόλι στην αγαπημένη μου Ζάκυνθο)  έδιναν και έπαιρναν.

Χωρίς προίκα δε παντρευόσουν  !!  Ήταν δε τόσο  βαθιά χαραγμένο στη κοινωνία αυτό, που αν ήσουν Αξιωματικός του Στρατού, δε μπορούσες να παντρευτείς αν η μέλλουσα σύζυγος δεν είχε το τρόπο της !!!  Χρειαζόταν πριν πλήρη καταγραφή της περιουσιακής εικόνας της μέλλουσας Συζύγου.  Σας Φαίνεται αναχρονιστικό ;  Κι όμως κάποτε ήταν Φυσιολογικό !

Σήμερα το ίδιο αναχρονιστικό φαντάζει αυτό που άκουσα από μία γηραιά κυρία, ότι  το παιδί  όταν οι γονείς χωρίζουν «πηγαίνει  αποκλειστικά με τη Μαμά, γιατί έτσι γίνεται»  !!       Είναι το ίδιο ακριβώς που συνέβαινε τη δεκαετία του 80 και ίσως και του 90, κυρίως στην επαρχία όπου η έννοια της προίκας συνεχιζόταν άτυπα !!

Σήμερα πια,  αν ζητήσεις προίκα μάλλον θα πάρεις την εξώπορτα ή έστω ένα ραντεβού σε Ψυχίατρο !

Σήμερα όμως ταυτόχρονα,  υπάρχει  κάτι που επίσης είναι ακραία αναχρονιστικό, όσο και στη πράξη του ανατριχιαστικό !!

Ας μη γυρίσουμε όμως ακόμα στο 2020 και  ας μείνουμε στο 1983.  Χάος στη Βουλή, αντιπαραθέσεις, παρεμβάσεις της Εκκλησίας για τη Μοιχεία και ψήφιση εκείνον τον ωραίο Φεβρουάριο του 83 ενός νέου και πρωτοποριακού Οικογενειακού  δικαίου !!  Η  Ελλάδα κατήργησε τη προίκα, το μονοτονικό, τη Μπλε ποδιά, τη Μοιχεία με τα σεντόνια, και  είχε πια ΕΣΥ, ψήφο στα 18, διατήρηση του Επωνύμου των Γυναικών και άλλα πολλά εκσυγχρονιστικά που αναμόρφωσαν την Ελληνική κοινωνία !

Το ίδιο καλοκαίρι, ωσάν να γιόρταζαν για αυτό,  50.000 άνθρωποι θα συμμετείχαν στο πάρτι του Λουκιανού στη Βουλιαγμένη  ……

Στον 1329/83 λοιπόν, μέσα σε χιλιάδες άρθρα αναμόρφωσης, δεν  υπήρχε πια πουθενά η λέξη Πατέρας ή μητέρα, Άνδρας ή Γυναίκα.  Υπήρχαν οι λέξεις Γονέας και παιδί.

Τα Διαζύγια της εποχής εκείνης ήταν ελάχιστα και  ο κόσμος χρησιμοποιούσε περιφρονητικά και πονηρά ( σήμερα θα λέγαμε σεξιστικά ) την λέξη Ζωντοχήρα !!

Οι Ταυτότητες στις περισσότερες γυναίκες της εποχής έγραφαν ακόμα στο Επάγγελμα Οικιακά.  Και ως εκ τούτου στα ελάχιστα Διαζύγια που εκδίδονταν,  η επιμέλεια των τέκνων δίνονταν συνεχώς στη Μητέρα.  Άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλος τρόπος ζωής.  Η επικοινωνία των τέκνων με το Μπαμπά ήταν εύκολη τότε.  Ποια Γυναίκα τολμούσε να κρύψει  τα παιδιά από το Πάτερ φαμίλια ;  Αλλά και  να τολμούσε ο κοινωνικός περίγυρος την απομόνωνε και ακόμα και αυτή η οικογένεια της,  ( κυρίως ο Πατέρας – Παππούς ) και τα αδέλφια παρέμβαιναν υπέρ της τακτικής και απρόσκοπτης επικοινωνίας Πατέρα-τέκνου.

Άλλωστε οι αξίες ήταν διαφορετικές και όπως είπαμε τα διαζύγια ελάχιστα και κατακριτέα στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας …..

Τα χρόνια πέρασαν και οι λίγες δικαστικές αποφάσεις της εποχής με σκεπτικό Νομολογίας και όχι  νόμου κύλισαν η  μία πάνω στην  άλλη μέσα σε αυτά τα 37 χρόνια,  και έγιναν Χιονοστιβάδα αποφάσεων copy paste μέχρι και τις μέρες μας.  Αυτό που αντιλήφθηκε  ορθά ο Νομοθέτης  το 1983, τότε, αλλά  ακόμα και σήμερα, χάριν σε μία αυθαίρετη ερμηνεία Νομολογίας, ταλανίζει χιλιάδες παιδιά στην Ελλάδα των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση !!

Ακόμα και το Σύνταγμα της Τροιζήνας του 1822 μιλούσε για ισότητα όλων των Ελλήνων, τι έγινε ενδιάμεσα ;  !!

Κατά μία αυθαίρετη ερμηνεία του Νόμου λοιπόν όταν ένα ζευγάρι χωρίζει, το τέκνο αυτόματα χωρίζει και από τον ένα του γονέα !!!!

Σήμερα η Επιμέλεια κατά παράδοση ( όπως και η προίκα  ήταν κατά παράδοση κάποτε, αλλά αυτή ήταν  και νομοθετημένη) δίνεται κατά 98% στις Μητέρες ( Αυτό δεν είναι  νομοθετημένο, αν και έχω ακούσει από χείλη Νομικού να μου λέει «μα αφού έτσι λέει ο Νόμος»).  Και αυτό γίνεται  κατά παράβαση κάθε έννοιας ισότητας, ισονομίας και δικαίου.

Σήμερα λοιπόν, το 2020 αν χωρίσεις και είσαι Μπαμπάς που αγαπάς το παιδί σου και κάνεις τα πάντα για να το βλέπεις όσο περισσότερο μπορείς μετά από ένα διαζύγιο. … στη καλύτερη περίπτωση έχεις επικοινωνία μαζί  του, ένα τρίωρο απόγευμα την εβδομάδα και δύο Σαββατοκύριακα το μήνα. Όλα με δυσκολίες, άγχος, υπομονή, αλλά όμως με πολύ αγάπη.  Μέχρι πρόσφατα δε,  εκδιωκόσουν από το Σχολείο του παιδιού σου, το Νηπιαγωγείο , το παιδικό  σταθμό, σα παρείσακτος και κακοποιός !!!  Μόλις φέτος έπαψε αυτό !!  Αν έπαψε…..

Και τα παιδιά ;   Ποιος αλήθεια και με  ποια  επιχειρήματα μπορεί να εξηγήσει σε ένα 4χρονο, 6χρονο , 8χρονο 10χρονο, 12χρονο , 14χρονο ,16χρονο παιδί γιατί ξαφνικά δε θα μπορεί να δει το Μπαμπά του όποτε θέλει …  Γιατί  ξαφνικά θα πρέπει για να  μιλάει στο Μπαμπά του στο τηλέφωνο εκείνος να πρέπει  να πληρώσει  2-3000 ευρώ σε δικαστικά έξοδα,  για να έχουν τηλεφωνική επικοινωνία;

Ποιος επίσης μπορεί να καταλάβει, την μηνών, την  δίχρονη, την τρίχρονη παιδική ψυχούλα που ξαφνικά έχασε την εικόνα του Μπαμπά της;  Έχασε από μπροστά της,  την αντρική φιγούρα που την ένιωθε μέρος της ψυχικής του γαλήνης και του καθημερινού παιχνιδιού του ;

Γνωρίζουμε άραγε ότι πάντα  στα ορφανοτροφεία αλλά και στα Νοσοκομεία, όπου διαμένουν εγκαταλελειμμένα παιδιά, ακόμη και βρέφη,  υπάρχει απαραίτητα και αντρικό  προσωπικό ώστε τα παιδιά αυτά να έχουν και το αντρικό  πρότυπο; Την Ανδρική φιγούρα..

Όλα αυτά είναι μέρος του τι γίνεται.  Το ποιος είναι ο Γολγοθάς, η απαξίωση, η άθλια πολλές φορές ψυχική κατάσταση, η απόγνωση, η  ανασφάλεια, η απελπισία  και το στρες ενός Διαζευγμένου Πατέρα

είναι  δύσκολο να καθρεπτισθεί σε ένα μικρό  κείμενο. Αυτό θα γίνει σε άλλο άρθρο.

Όμως η Συνεπιμέλεια δεν αφορά μόνο τους Άνδρες.   Ένα μεγάλο κομμάτι υπέρμαχων της κοινής ανατροφής, φροντίδας και επιμέλειας των τέκνων είναι μια μεγάλη σιωπηρή και συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών, όπως άλλωστε δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις .

-Γιαγιάδες που ξαφνικά δε βλέπουν τα εγγόνια τους.  Απλά επειδή το παιδί τους χώρισε και μαζί χώρισαν και  αυτές !!!!

– Μητέρες που εγκαταλείφθηκαν μαζί με τα παιδιά τους  από τους αδιάφορους  άντρες τους.  Άνδρες που βολεύτηκαν από ένα Διαζύγιο, «φόρτωσαν» τα παιδιά στην μητέρα και  δεν ενδιαφέρθηκαν καν να κάνουν αγωγή επικοινωνίας.

-Μητέρες που έχασαν Βιολογικά τους Άνδρες τους.  Ο θάνατος σημάδεψε αυτές και τα παιδιά τους.  Αυτές οι μητέρες επειδή το Πατρικό πρότυπο έλειψε εντελώς μέσα από το μεγάλωμα των παιδιών  τους , μπορούν πιο πολύ από όλους μας να μας εξηγήσουν την ανάγκη του παιδιού να έχει και  τους δύο γονείς του.

– Κόρες !   Κορίτσια που μεγάλωσαν στερούμενες τον πρώτο  τους έρωτα ! τον Πατρικό. Η Αγάπη Μπαμπά κόρης, τραγουδημένη ήδη από τον  Αισχύλο στα Ορέστεια, φθάνει ως τις μέρες μας ως ένα Αίσθημα αγνό που κανείς δε μπορεί  να  το σταματήσει !    Κορίτσια που ζώντας σε ένα 2^ο underground σα φάρσα του Κουστουρίτσα, μεγάλωσαν με την ιδέα  πως ο Μπαμπάς  ήταν κακός, και  ενηλικιώθηκαν ανακαλύπτοντας ότι ο  Μπαμπάς ήταν ένας αδικημένος Άγγελος.

– Χιλιάδες φίλες και συγγενείς Ανδρών που έχουν αποξενωθεί από τα παιδιά τους. Συμπάσχουν  μαζί  τους,  και υποστηρίζουν το αυτονόητο.

– Απλές  καθημερινές Κυρίες που αντιλαμβάνονται την απλούστατη ανάγκη του παιδιού, να έχει στη ζωή του, στη καθημερινή του ζωή, και τους δύο γονείς !!

– Και θα προσθέσω και μια ακόμη.  Ίσως ατομική , ίσως μοναδική.  Απλά για να προστεθεί μια γνώμη ακόμα!  Συζητώντας σε ένα κοινό περιβάλλον με φίλους για την Συνεπιμέλεια , μία  κυρία με πλησίασε και με κοιτούσε περίεργα αποσβολωμένη και  με έκδηλο ενδιαφέρον.  Ξαφνικά άρχισε να με ρωτάει πράγματα… και ο γρίφος ελύθει ….

«Σοκαρίστηκα όταν άκουσα όλα αυτά που λέγατε.   Ξέρετε … εγώ δεν είδα καθόλου το Μπαμπά μου από τα 7 μου ως τα 21 μου.    Δεν έχω καμία φωτογραφία μαζί του …  και .. ξέρετε, είχα και  μια αδελφή που την  γνώρισα … όταν έγινα 21 ετών !!   Τώρα συνειδητοποιώ την διάσταση του πράγματος και τι  συνέβη στη ζωή μου , χωρίς τη θέληση  μου ….»

Τη Συνεπιμέλεια λοιπόν δεν την φοβάται κανείς ! Η Συνεπιμέλεια δεν είναι Φόβητρο !  Είναι Αγάπη , είναι  ενδιαφέρον, είναι αρωγή για να έρθει ευδοκίμηση κατά την τότε έκθεση ιδεών.  (Συμπωματικά, πάλι στη δεκαετία του 80).

Είναι διατήρηση δεσμών με τις ρίζες του. Συγγενείς , ξαδέλφια, θείους, φιλικό και επαγγελματικό περιβάλλον και των δυο γονέων.  Απαραίτητο  εφόδιο Ζωής !!   Είναι αδιανόητο ένα παιδί να αποκόπτεται από τις μισές ευκαιρίες της ζωής του.  Από τους μισούς Ανθρώπους που αργότερα ενήλικο θα απευθυνθεί για βοήθεια, για εύρεση εργασίας, για παρέα, για φιλία, για αγάπη.  Για το απλό  αίσθημα ότι ανήκουν κάπου.

Είναι σίγουρο πως αν ο  Σολομώντας ζούσε σήμερα, θα επιθυμούσε η ιστορία του να ξαναγραφτεί όχι με δυο Μανάδες που διεκδικούν το ίδιο παιδί, αλλά με ένα Μπαμπά και μια  Μαμά. Και να είσαστε σίγουροι ότι  η Σοφία που του χάρισε  σε ένα ενύπνιο ο Γιαχβέ κατά την Σοφότερη Αγία Γραφή, θα έδινε το παιδί και στους δύο Γονείς !!!

Γιατί το παιδί θέλει και έχει ανάγκη και τους δύο γονείς του !!!!

Αν θέλετε .. ρωτήστε το !!

 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ

10/11/2020

Ένας Μπαμπάς, μίας Αναστασίας !