Του αρχιτέκτονα Γεωργίου Σάββενα
Η αληθινή αρχιτεκτονική δημιουργία ή αλλιώς “ποιητική του χώρου” όπως κάποιος Αγαπητός μου φίλος αποκαλεί, δεν θα παγιδευτή ούτε θα καθοριστεί από κανενός είδους αρχαιρεσίες ή μεθοδεύσεις.
Η αρχιτεκτονική πράξη, σ’ όλα τα επίπεδα έκφρασης της, συνυπήρχε από δημιουργίας του ανθρώπου, θα συνεχίσει να υπάρχει και θα αντανακλά την ποιότητα και το τρόπο ζωής μας.
Οι αρχιτέκτονες ήταν και είναι οι εκφραστές τις πολιτισμικής και ποιοτικής κατάστασης της κοινωνίας μέσα στην οποία καλούνται να δράσουν.
Αν δεν υπάρχει στόχευση σε μια κοινωνία που δίνει μάχη για να επιβιώσει, δεν θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τίποτα, όχι μόνο για της επόμενες γενεές, αλλά ούτε για εμάς τους ίδιους.
Σήμερα που υπάρχει κρίση ιδεών και έλλειμμα αρχιτεκτονικού οράματος,
οι ελάχιστες κραυγές αγωνίας, τόσο δημιουργών, όσο και ανήσυχων ανθρώπων, δεν μπορούν από μόνες τους, να καθορίσουν την αρχιτεκτονική και δημιουργική πλεύση του τόπου μας.
Είναι όμως απαραίτητες, γιατί συντηρούν, το όνειρο της δημιουργίας, το φώς της επόμενης μέρας, την προσμονή για το καινούργιο.
Την Κυριακή 14 Δεκ. καλούμαστε οι αρχιτέκτονες να εκλέξουμε το νέο Δ.Σ. του φορέα μας.
Η βαθύτατα αυτή δημοκρατική πράξη, εύχομαι στο τέλος να αναδείξει αφενός αυτό που αναζητά ο τόπος, την δημιουργική “ανάταση” του Αρχιτέκτονα και αφετέρου να εδραιώσει τη συμμετοχή του, σε όλα αυτά που καθορίζουν την ποιότητα της ζωής μας και το μέλλον του τόπου μας.
