Συνέντευξη στον
Δαμιανό Αθανασίου
Οι έφηβοι, στην πλειονότητά τους, δεν χρησιμοποιούν «ξύλινη γλώσσα», εκφράζονται ζωντανά, δηλωτικά, βιωματικά, με παρρησία που δεν έγινε θράσος, με έντονη αμφισβήτηση και κριτική έως επικριτική στάση που δεν φτάνει στην πρόκληση, με εύστοχες κατά το πλείστον παρατηρήσεις που χωρίς να διεκδικούν πάντοτε πρωτοτυπία έχουν το κύρος της προσωπικής μαρτυρίας.
Ο κ. Γιάννης Μηνάς, γεννήθηκε στη Ρόδο το 1985. Τελείωσε το Καζούλειο Λύκειο Ρόδου και αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχόλη του Α.Π.Θ..
Από το 2011 ασχολείται με τον τουρισμό και είναι συνιδιοκτήτης τουριστικού γραφείου. Ξεκίνησε να ασχολείται με τον φοιτητικό συνδικαλισμό από το πρώτο έτος των σπουδών του διεκδικώντας ενεργά καλύτερες συνθήκες σπουδών για όλους τους φοιτητές. Διετέλεσε εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος στο Τοπικό Συμβούλιο Ρόδου με τον συνδυασμό του Γιώργου Χατζημάρκου. Εχει εκλεγεί σε δύο διαδοχικές θητείες πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Δωδεκανήσου.
Σε συνέντευξη του σήμερα στην «δημοκρατική», μιλά ως νέος για τα προβλήματα της γενιάς του και τα συναρτά με την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα καθιστώντας σαφές ότι η νέα γενιά δεν είναι απολίτικη.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν οι θέσεις του για το μείζον θέμα του brain drain στη χώρα αλλά και η τοποθέτηση του γύρω από την αντιμετώπιση της κυβέρνησης έναντι των νησιωτών.
Aναλυτικά η συνέντευξη του προέδρου της ΟΝΝΕΔ Δωδεκανήσου κ. Γιάννη Μηνά
• Κύριε Μηνά, η αίσθηση που επικρατεί είναι οτι οι νέοι την εποχή μας δεν ενδιαφέρονται για τις πολιτικές εξελίξεις. Είναι τελικά απολίτικη η νέα γενιά;
Ακούω συνεχώς γύρω μου για τους νέους που δεν ενδιαφέρονται για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Αυτό είναι μεγάλο λάθος, που θεωρώ ότι δεν γίνεται τυχαία. Είναι βολικό να υποστηρίζουν κάποιοι ότι οι νέοι σήμερα είναι απολίτικοι, γιατί έτσι προσπαθούν να απαξιώσουν την κριτική τους και να αποσιωπήσουν τις δικές τους ευθύνες για το παρόν που διαμόρφωσαν και για το μέλλον που έχουν υποθηκεύσει. Είναι μια πολύ άβολη συζήτηση αυτή σίγουρα και η ταμπέλα στην νεολαία ως απολίτικης γενιάς, είναι μια πολύ βολική δικαιολογία.
Η νέα γενιά, με την επανάσταση των media και των social media είναι πιο ενημερωμένη από κάθε άλλη προηγούμενη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση των μύθων όσον αφορά τους πολιτικούς και την πολιτική. Η απογοήτευση ήταν φυσικό επακόλουθο. Σήμερα η νεολαία εκφράζεται διαφορετικά, με άλλους τρόπους και μέσα. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αδιάφορη. Το αντίθετο συμβαίνει. Αυτό που πολλοί μεταφράζουν σαν αδιαφορία, είναι μια συνειδητή πολιτική στάση. Καλά θα κάνουν αυτοί που τα λένε αυτά, αντί να κάνουν μια κοντόφθαλμη κριτική στη νεολαία, να καθίσουν και να «διαβάσουν» σοβαρά, τα μηνύματα που μέσω της φαινομενικής της αδιαφορίας, στέλνει η νέα γενιά. Θα μάθουν πολλά.
Αυτή η γένια που έρχεται, είναι η πιο ενημερώνει γένια απ’ όλες μέχρι τώρα. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο και η άμεση πληροφόρηση που δέχεται ένας νέος είναι απείρως μεγαλύτερη σε σχέση με αυτή που είχε ένας νέος τη δεκαετία του 90. Έχει πληροφόρηση για το τι συμβαίνει σε ένα χωριό στη Ρόδο, μέχρι τι συμβαίνει σε μια άλλη ήπειρο σε live μετάδοση. Έτσι λοιπόν είτε ηθελημένα είτε άθελα του θα βρεθούν μπροστά του ειδήσεις που αφορούν τις πολιτικές εξελίξεις του τόπου μας και θα μπει στη διαδικασία να τις διαβάσει , έστω κάποιες από αυτές. Πλέον ένας 25αρης γνωρίζει για τα spreads και την αγορά ομολόγων. Το πρόβλημα δεν είναι η αδιαφορία αλλά η απαξίωση της πολίτικης στα μάτια του μεγαλύτερου μέρους των νέων. Δεν την διέγραψε την πολιτική, απλά γύρισε την πλάτη του.
• Τι ζητούν πλέον οι νέοι από το πολιτικό μας σύστημα;
Αυτό που ζητούν είναι να αλλάξει συνολικά το σύστημα στο επίπεδο της λειτουργίας και στην αλλαγή νοοτροπίας. Το σύστημα των πελατειακών σχέσεων και της νοοτροπίας του ‘’μαζί τα φάγαμε’’, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Λάθη και κατεστημένες νοοτροπίες έχουν υπάρξει σε όλους τους χώρους και για πολλά χρόνια στη χώρα μας.
Δυστυχώς, αυτά τα φαινόμενα βλέπουμε να συνεχίζονται ακόμα και να ‘’βολεύονται’’ αδέρφια, ξαδέλφια, θειοι, θειες, πατεράδες, κολλητοί με μόνο κριτήριο τον βαθμό συγγένειας και το ποσό καλά έχουν περάσει μαζί στα φοιτητικά τους χρόνια.
Ας πάρουμε σαν παράδειγμα την περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου. Πως ξεκίνησε και που κατέληξε. Στο να γίνουν πολλοί από εκείνους, κομμάτια της πιο καταστροφικής περιόδου διακυβέρνησης της χώρας μας. Και κανένας δεν είχε το φιλότιμο να ζητήσει συγνώμη από τη νέα γενιά που σήμερα πληρώνει τις δικές τους πολιτικές. Που αρκετοί απ’ αυτούς, όχι όλοι, έχουν δώσει τα διαπιστευτήρια τους για το τι κατάφεραν για τη χώρα, οδηγώντας τη στα βράχια, κάνοντας κουρελόχαρτο τον αγώνα που δόθηκε τότε απ’ όλη την κοινωνία για την ανατροπή και την αλλαγή που ήταν επιβεβλημένη. Όπως επιβεβλημένο ήταν τότε το καθήκον όλων να σηκωθούν από τους καναπέδες τους για να αλλάξει αυτό. Βεβαία μετά επέλεξαν κάποιοι ‘’επαναστάτες’’ της εποχή να κάνουν βελούδινους αυτούς τους καναπέδες και τις καρέκλες τους και να βολευτούν για μερικές δεκαετίες, υποθηκεύοντας το μέλλον της νέας αυτής δήθεν αδιάφορης γενιάς. Πρέπει λοιπόν να γίνει αυτοκριτική από όλους όσους συμμετέχουν στην πολιτική ζωή του τόπου. Να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να αλλάξουν τις κατεστημένες νοοτροπίες. Στην ουσία τους και όχι με λαϊκισμούς και προεκλογικά σποτάκια που πωλούν ελπίδα σε τιμή ευκαιρίας και μετά καταλήγουν πιο γραφικοί και λαϊκιστές, μυρίζοντας καμαρίλα οι τακτικές τους και αντιγράφοντας ένα αμαρτωλό κατά γενική ομολογία παρελθόν. Το αποτέλεσμα λοιπόν αυτής της απαξίωσης αποτυπώνεται στο ποσοστό των νέων που δεν συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία, γιατί θεωρούν ότι το σύστημα έχει πάψει να έχει στοιχεία αξιοκρατίας. Υπάρχει η εντύπωση ότι οι εξελίξεις είναι προδιαγεγραμμένες και η τράπουλα «σημαδεμένη». Θέλω να πω πάντως ότι αυτή η στάση, αν και αιτιολογείται, είναι λάθος. Δεν πρέπει το μέλλον το δικό τους να διαμορφώνεται χωρίς αυτούς. Είναι αδιανόητο να αφήνουν να περνά μια διαδικασία που θέλοντας και μη θα επηρεάσει και τους ίδιους, στα χέρια και στην κρίση όλων των άλλων και να μην δηλώνουν ένα ηχηρό παρόν. Να υποστηρίξουν ό,τι τους εκφράζει. Ακόμα και αν δεν τους εκφράζει κάποιος συγκεκριμένος χώρος, μπορούν να το δηλώσουν μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία. Αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η συμμέτοχη στις εκλογές δεν είναι για να βγάλουμε μόνο κυβέρνηση, αλλά και να δηλώσουμε και την προσωπική μας άποψη για το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Αν θέλεις να αλλάξεις μια κατάσταση , δεν μπορείς να μένεις αδρανής και να ελπίζεις σε θαύματα. Αυτή η κατάσταση αλλάζει με συμμετοχή, μαζικότητα και με δράσεις εκ των έσω. Η κριτική από μακριά και εκ του ασφαλούς δεν ωφελεί σε τίποτα.
• Το brain drain αποτελεί σίγουρα ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα για τη χώρα μας. Πώς το σχολιάζετε;
Μέσα στα χρόνια της κρίσης, από το 2010 και μετά παρατηρούμε μια ραγδαία αύξηση φυγής από την χωρά μας μεγάλου αριθμού νέων, αναζητώντας καλύτερες εργασιακές προοπτικές και συνθήκες. Το λεγόμενο brain drain. Πάνω από 200.000 νέοι έχουν μεταναστεύσει έως τώρα και αυτή η πληγή για την χωρά μας δεν έχει κλείσει ακόμα και όπως προβλέπεται δεν θα είναι μια εύκολη διαδικασία να περιοριστεί αυτό ο φαινόμενο. Είναι δυσάρεστο να βλέπεις νέους που με την βοήθεια των οικογενειών τους και των ιδίων να σπουδάζουν και να εξειδικεύονται σε επιστημονικούς τομείς και να αναγκάζονται να φύγουν για να βρουν ένα εργασιακό περιβάλλον που θα τους καλύψει σε ηθικό και οικονομικό κομμάτι.
Αυτό το περιβάλλον στην Ελλάδα του σήμερα δεν υπάρχει. Για παράδειγμα ένας νέος επιστήμονας πάνω στις σύγχρονες τεχνολογίες, με προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, το πιθανότερο είναι να βρει με πολύ κόπο και υπομονή μια θέση εργασίας 10ωρη και αμειβόμενη με λιγότερο από 400 ευρώ.
Αυτό που πρέπει να κάνει η πολιτεία είναι να αξιοποιήσει και να κρατήσει τους νέους στον τόπο μας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με επιδοματικές πολιτικές της ζητιανιάς. Χρειάζεται να σκεφτεί ο κάθε κυβερνητικός σχηματισμός που βρίσκεται στην θέση λήψης αποφάσεων έξω από τα καθιερωμένα και να βρει τρόπους ανάπτυξης. Μια έννοια που έχει καταντήσει πλέον ανέκδοτο γιατί ο καθένας τη χρησιμοποιεί για να καλύψει το κενό και την αδιαφορία του για να δώσει λύση στο μεγάλο ζήτημα της κρίσης. Το κράτος αυτή τη στιγμή, πρέπει να δώσει ευκαιρίες και προοπτική στους νέους. Πρέπει να υπάρξει ένα σταθερό φορολογικό και εργασιακό καθεστώς για να είναι δελεαστικό το οικονομικό περιβάλλον για επιχειρήσεις να αναπτυχτούν στην χώρα μας. Να αντιμετωπιστεί αυτός ο γολγοθάς της γραφειοκρατίας για τη σύσταση εταιρίας. Να υπάρξει επιπλέον επιδότηση σε νέες καινοτόμες επιχειρήσεις και αύξηση των δαπανών στην ερευνά. Να δοθούν κίνητρα σε εταιρίες να συνεργαστούν με ελληνικά πανεπιστήμια σε ερευνητικά προγράμματα ώστε να εξειδικεύονται οι φοιτητές μας και να καλύπτουν αργότερα θέσεις εργασίας στις εταιρίες αυτές πάνω στο επιστημονικό τους πεδίο που ανέπτυξαν.
• Πώς σχολιάζετε την στάση της κυβέρνησης απέναντι στα νησιά;
Η στάση της παρούσας κυβέρνησης των Σύριζα και Ανέλ, είναι σχεδόν τιμωρητική απέναντι στα νησιά μας. Αφού υποσχεθήκαν σκίσιμο μνημονίων και ότι ο συντελεστής του μειωμένου ΦΠΑ δεν θα αλλάξει στα νησιά, επέστρεψαν και φόρτωσαν και τον φόρο διαμονής στα ξενοδοχεία, ανεβάζοντας τις τιμές των δωματίων και κάνοντας μας λιγότερο ανταγωνιστικούς σε σχέση με τον διεθνή τουριστικό ανταγωνισμό.
Ανέβασαν και τον φόρο στα αλκοολούχα ποτά με αποτέλεσμα οι διακοπές στην Ελλάδα να έχουν υψηλό κόστος σε σχέση με γειτονικούς προορισμούς.
Ήρθε πρόσφατα ο κ. Τσίπρας στην Κάλυμνο και εξήγγειλε αντισταθμιστικά μετρά, με αρχή το μεταφορικό ισοδύναμο, το οποίο δεν αναφέρεται σε μετακινήσεις μεταξύ των νησιών και καλύπτει δυο ταξίδια το χρόνο για κάθε κάτοικο.
Για αντισταθμιστικά μέτρα ακούμε από το 2015 και έχουμε δει μόνο πολιτικές της μια μέρας και ξεροκόμματα. Το έχουμε ξαναδεί το έργο.
Δεν μπορούν να αντιληφτούν στην κυβέρνηση πως το κόστος για την κάθε οικογένεια στα νησιά μας έχει αυξηθεί ακόμα περισσότερο και δεν μπορεί με ψίχουλα και εξαγγελίες να προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια. Δεν γίνεται η κυβέρνηση να φορτώνει με επιπλέον φορολογία τα νησιά και ταυτόχρονα να καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του ΑΕΠ από τον τουρισμό σε αυτά τα νησιά. Η κατάργηση του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά πέρασε. Είναι στην καθημερινότητα μας. Το ζητούμενο είναι πλέον η παρούσα κυβέρνηση , πέρα από επιπλέον φόρους στα νησιά, να ασχοληθεί με τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Στην κυβέρνηση δεν μπορούν να αντιληφτούν τι σημαίνει νησιωτικότητα. Δεν μπορούν να αντιληφτούν τι σημαίνει να μην υπάρχει γιατρός και φαρμακείο στο νησί. Τι σημαίνει να βρίσκεσαι αποκλεισμένος για μέρες χωρίς πρόσβαση σε βασικά ειδή αναγκών. Ανταποδοτικότητα χρειαζόμαστε. Στηρίζουμε συνολικά την οικονομία της χώρας και εισπράττουμε αδιαφορία.
Να επενδύσει το κράτος σε δομές που χρήζουν ενίσχυσης όπως τα λιμάνια, οι δρόμοι, νοσοκομεία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Καλύτερη διασύνδεση των νησιών όλο το χρόνο. Όχι μόνο το καλοκαίρι.
Να αναβαθμίσουμε το τουριστικό προϊόν μας, το όποιο είναι ίδιο τα τελευταία 20 χρόνια. Να υπάρξει επιπλέον μέριμνα και να αντιμετωπιστούν τα χρόνια προβλήματα των εποχιακών υπάλληλων που είναι η κινητήριος δύναμη της τουριστικής βιομηχανίας και επιτέλους να αναβαθμιστούν οι τουριστικές σχόλες που βρίσκονται στη χωρά μας και να αντιμετωπίζονται ως σύγχρονα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Απορώ με τους βουλευτές Δωδεκανήσου του Σύριζα που κυκλοφορούν ακόμα χαμογελαστοί και λένε οτι ‘’όλα θα τα φτιάξει η κυβέρνηση’’. ‘’Μια κυβέρνηση αριστεράς …!!’’ Ποια αριστερά;; Τελικά στις μέρες μας το να ξεπουλάς την ιδεολογία σου υπογράφοντας τα πάντα και λέγοντας σε όλα ναι κοστίζει περίπου 8.000 ευρώ το μήνα και μια καρέκλα.
