Στις εσχατιές του Αιγαίου

Κίναρος και δεκάδες ακατοίκητα νησάκια στις εσχατιές του Αιγαίου έχουν παραδοθεί στα στοιχεία της φύσης ενώ και αυτά που κατοικούνται αντιμετωπίζουν τόσα προβλήματα απομόνωσης που οι νέοι φεύγουν γιατί το αύριο μοιάζει άγνωστο και θλιβερό. Την ίδια ώρα απέναντι στα τουρκικά παράλια παρατηρείται ένας οικοδομικός οργασμός.(…) Από καλοκαίρι σε καλοκαίρι η διαφορά είναι εμφανής. Ξεφυτρώνουν όλο και περισσότερα τουριστικά θέρετρα με δυνατά φώτα, απόδειξη ζωής. Είσαι στην Ελλάδα και στο κινητό εμφανίζεται η τουρκική τηλεφωνία γιατί το σήμα της είναι δυνατό. Αυτή είναι η στρατηγική του Ερντογάν. Ενθαρρύνει τους Τούρκους να κτίζουν στα παράλια. Δίνονται με ευκολία τα δάνεια όπως συζητιέται. Όπως γέμισε με εποίκους την βόρεια Κύπρο, μετά την εισβολή του 1974 δημιουργώντας ένα νέο πληθυσμιακό στάτους, έτσι και τώρα «ζωντανεύει» τα παράλια για να ισχυροποιήσει την διαπραγματευτική του γραμμή στη στρατηγική καζάν- καζάν, win- win, ή τον διαμοιρασμό των θαλασσών που διεκδικεί. Όχι, δεν είναι αρκετό το ότι πηγαίνουν προμήθειες στην κυρά Ρηνιώ μια φορά την εβδομάδα. Η το ότι την αναζητούν όταν κόβεται το τηλέφωνο και το ρεύμα από την κακοκαιρία. «Το σπίτι είναι έτοιμο να μας πλακώσει» λέει η ίδια. Δεν μπορούσε η έρημη πολιτεία να της το φτιάξει; Εχασε τον άνδρα της. Θα ήθελε να έχει κοντά τον γιο της αλλά του έκοψαν το επίδομα όπως είπε! Να σκύψει πάνω σε αυτήν την ηρωίδα η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Και να δώσει κίνητρα για να μην ερημώσουν και τα άλλα ακριτικά νησιά με τους λιγοστούς κατοίκους. Μια τέτοια πολιτική δεν αποτελεί μόνο επίδειξη ευαισθησίας. Είναι στρατηγική απέναντι στις τουρκικές διεκδικήσεις που θα κλιμακώνονται.» (απόσπασμα από άρθρο της Χριστίνας Κοραή στο newpost.gr)