Η υπόθεση κρίθηκε από τα αγγλικά δικαστήρια και ακολούθησε «αντιδικία» της ξενοδοχειακής εταιρείας της Ρόδου με την ασφαλιστική εταιρεία που την κάλυπτε
Σε ζήτημα που αφορά στην υλοποίηση και ερμηνεία συμβάσεων αστικής ευθύνης έναντι τρίτων και αξιώσεις του ασφαλισμένου έναντι του ασφαλιστή για ζημιές τρίτου, για τις οποίες δημιουργείται αποζημιωτική ενοχή του επιλήφθηκε ο Αρειος Πάγος στο πλαίσιο «αντιδικίας» γνωστής ξενοδοχειακής εταιρείας της Ρόδου με ασφαλιστική εταιρεία για τον τραυματισμό φιλοξενούμενου σε ξενοδοχείο.
Με την υπ’ αριθμ. 228/2023 απόφασή του το Α1’ Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε την από 1-6-2020 αίτηση για αναίρεση της υπ` αριθμ. 81/2020 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών που αιτήθηκε η ξενοδοχειακή εταιρεία της Ρόδου κατά της ασφαλιστικής εταιρείας.
Με την αίτησή της επεδίωξε την αναίρεση της υπ` αριθμ. 81/2020 αποφάσεως του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, με την οποία έγινε τυπικώς δεκτή και απορρίφθηκε κατ` ουσίαν η από 12-12-2018 έφεση της ήδη αναιρεσείουσας κατά της υπ` αριθμ. 12086/2018 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Η ενάγουσα και ήδη αναιρεσείουσα με την από 24-2-2014 αγωγή της, που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ιστορούσε ότι δυνάμει σύμβασης ασφάλισης, που συνήψε με την εναγομένη και ήδη αναιρεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία, η τελευταία ανέλαβε για το χρονικό διάστημα από 1-7-2006 έως 1-7-2007 να καλύψει την αστική ευθύνη της έναντι τρίτων, με ανώτατο όριο κάλυψης το ποσό των 150.000 ευρώ κατ` άτομο, στο πλαίσιο λειτουργίας ξενοδοχειακής επιχείρησης, που διατηρεί στην Ρόδο και ότι στις 28-9-2006 υπήκοος Αγγλίας και πελάτης της ενάγουσας, μέσω της αλλοδαπής εταιρίας με την οποία είχε καταρτίσει σύμβαση παροχής υπηρεσιών, γλίστρησε στις εξωτερικές σκάλες του ξενοδοχείου της και υπέστη σωματικές κακώσεις.
Ιστορούσε ακόμη η ενάγουσα και ήδη αναιρεσείουσα ότι η ως άνω αλλοδαπή νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο της Αγγλίας και στην συνέχεια άσκησε αγωγή αποζημίωσης ενώπιον των αγγλικών δικαστηρίων κατά της προαναφερθείσης εταιρίας ζητώντας αποζημίωση για την ζημία που είχε υποστεί από το παραπάνω ατύχημα, εξαιτίας της αμελούς συμπεριφοράς της εν λόγω αλλοδαπής εταιρίας, αφού η τελευταία δεν φρόντισε να πληρούνται όλοι οι υφιστάμενοι κανονισμοί ασφαλείας στα καταλύματα που είχε επιλέξει για διαμονή των πελατών της, ενώ ιστορούσε ακόμη ότι η παραπάνω ασκηθείσα αγωγή αποζημιώσεως γνωστοποιήθηκε σ` αυτήν κατά τον μήνα Αύγουστο του έτους 2009 και ακολούθως κοινοποιήθηκε περαιτέρω στην εναγομένη και ήδη αναιρεσίβλητη στις 21-8-2009.
Τόνιζε ακόμη η ενάγουσα ότι η ως άνω εταιρία ήρθε σε συμβιβασμό με την προαναφερθείσα αλλοδαπή που τραυματίσθηκε και ότι ο συμβιβασμός αυτός επικυρώθηκε με την από 25/2/2010 απόφαση του αρμοδίου αγγλικού δικαστηρίου και στις 11/4//2011 η τελευταία ως άνω αλλοδαπή εταιρία ενημέρωσε την ενάγουσα και ήδη αναιρεσείουσα ότι εξ αιτίας του προαναφερθέντος δικαστικού αγώνα αναγκάστηκε να δαπανήσει συνολικά το χρηματικό ποσό των 161.001,94 ευρώ, λόγω καταβληθείσης αποζημίωσης αλλά και λόγω δικαστικών της εξόδων.
Ιστορούσε ακόμη η ενάγουσα και ήδη αναιρεσείουσα ότι κατά τα μεταξύ τους συμφωνηθέντα, από το προαναφερθέν χρηματικό ποσόν η αλλοδαπή εταιρία απαίτησε από αυτήν (την ενάγουσα και ήδη αναιρεσείουσα) να της καταβάλει το χρηματικό ποσόν των 150.000 ευρώ, το οποίο θα καλυπτόταν από την επίδικη ασφαλιστική σύμβαση.
Με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά και κατόπιν νομότυπου περιορισμού του αγωγικού αιτήματος, η ενάγουσα ζήτησε να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη και ήδη αναιρεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία υποχρεούται να της καταβάλει το προαναφερθέν χρηματικό ποσό των 150.000 ευρώ νομιμοτόκως από 13-4-2011, οπότε έλαβε χώρα γνωστοποίηση στην εναγομένη της ως άνω σχετικής αξίωσης που διατηρεί η αλλοδαπή εταιρία … εναντίον της ενάγουσας και ήδη αναιρεσείουσας, άλλως από την επίδοση της αγωγής.
Μετά την συζήτηση της ως άνω ασκηθείσης αγωγής εκδόθηκε η υπ` αριθμ. 12086/2018 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή, γιατί κρίθηκε ότι η σχετική αγωγική αξίωση είχε υποπέσει σε παραγραφή.
Ακολούθως κατά της ως άνω πρωτοβαθμίου αποφάσεως η ήδη αναιρεσείουσα άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών την από 12-12-2018 έφεσή της, μετά την συζήτηση της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλομένη υπ` αριθμ. 81/2020 απόφαση του ως άνω δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, με την οποίαν, αφού έγινε τυπικώς δεκτή, απορρίφθηκε κατ` ουσίαν η ως άνω ασκηθείσα έφεση.
