Κρίθηκε τελεσιδίκως υπόθεση εικονικών τιμολογίων στον Δήμο Σύμης

Το Μονομελές Η’ Τμήμα του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, συνεδριάζοντας στη μεταβατική του έδρα στη Ρόδο, εξέτασε την έφεση του Ελληνικού Δημοσίου κατά της απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου που είχε δικαιώσει τον Δήμο Σύμης αναφορικά με πρόστιμα που του είχαν επιβληθεί λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων.
Το Ελληνικό Δημόσιο, μέσω της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), προσέφυγε κατά της απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου, ζητώντας την εξαφάνισή της.
Η υπόθεση αφορούσε πρόστιμα που επιβλήθηκαν στον Δήμο Σύμης με τις πράξεις 585/2014, 586/2014 και 587/2014 της Δ.Ο.Υ. Ρόδου, λόγω λήψης εικονικών τιμολογίων κατά τις διαχειριστικές περιόδους 1999-2002.
Τα πρόστιμα αυτά, συνολικού ύψους περίπου 40.000 ευρώ, επιβλήθηκαν κατόπιν ελέγχου που διαπίστωσε ότι ο Δήμος είχε λάβει τιμολόγια για υπηρεσίες που δεν πραγματοποιήθηκαν.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου είχε δεχθεί ότι το δικαίωμα του Δημοσίου να επιβάλει τα πρόστιμα είχε παραγραφεί, βασιζόμενο στις διατάξεις του άρθρου 84 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 2238/1994) και του άρθρου 9 του ν. 2523/1997. Σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 1738/2017, 732/2019, 1057/2020), η επιβολή προστίμων υπόκειται σε πενταετή παραγραφή, εκτός αν συντρέχουν εξαιρετικές συνθήκες, όπως η ύπαρξη «συμπληρωματικών στοιχείων» που δικαιολογούν δεκαετή παράταση της παραγραφής.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο έκρινε ότι η Δ.Ο.Υ. Ρόδου είχε ήδη από το 2007 γνώση των παραβάσεων, μέσω των εκθέσεων ελέγχου που είχαν συνταχθεί για τους εκδότες των τιμολογίων.
Ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπήρχαν νέα συμπληρωματικά στοιχεία που να δικαιολογούν δεκαετή παραγραφή.
Συνεπώς, το δικαίωμα του Δημοσίου να επιβάλει πρόστιμα είχε παραγραφεί έως το 2010-2012, και οι πράξεις επιβολής προστίμων το 2014 ήταν εκπρόθεσμες.
Το Διοικητικό Εφετείο, εξετάζοντας την έφεση του Δημοσίου, επικύρωσε την απόφαση του Πρωτοδικείου. Το δικαστήριο έκρινε ότι:
-Η Δ.Ο.Υ. Ρόδου είχε γνώση των εικονικών τιμολογίων ήδη από το 2007 μέσω των σχετικών εκθέσεων ελέγχου, οι οποίες είχαν ληφθεί υπόψη και στην ποινική διαδικασία.
-Η 1838/2013 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ρόδου δεν αποτελούσε νέο στοιχείο που να δικαιολογεί δεκαετή παραγραφή.
-Οι διατάξεις που προέβλεπαν παράταση της παραγραφής για φόρους και τέλη δεν καταλαμβάνουν τα πρόστιμα του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (Κ.Β.Σ.), καθώς συνιστούν κυρώσεις και όχι φορολογικές επιβαρύνσεις.
-Συνεπώς, το δικαίωμα του Δημοσίου είχε υποπέσει σε παραγραφή και η επιβολή των προστίμων ήταν άκυρη.
Η απόφαση αυτή ενισχύει τη νομολογία που δέχεται ότι η παραγραφή των φορολογικών προστίμων δεν μπορεί να παρατείνεται αυθαίρετα από τη διοίκηση.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Λευτέρης Πάσσος.