Σε ποινή φυλάκισης ενός έτους, με 3ετή αναστολή, καταδικάστηκε χθες από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου συγγενής του αποθανόντος σε ηλικία 93 ετών, στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Πρόοδος» Γεωργίου Διαμαντίδη, που κρίθηκε ένοχος απλής δυσφήμισης 3 ατόμων, από τους 4, που ενεπλάκησαν στη διαδικασία σύνταξης της διαθήκης του.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική», ο συγγενής του εκλιπόντος είχε ισχυριστεί συγκεκριμένα ότι ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας, που απεβίωσε την 18η Ιανουαρίου 2007 και ώραν 15.00, συνεπεία καρδιακής ασυστολίας, στη Μονάδα Εντατικής Παρακολουθήσεως Εμφραγμάτων (ΜΕΠΕ) του Γενικού Περιφερειακού Νοσοκομείου Ρόδου, όπου είχε εισαχθεί επειγόντως την 14η Ιανουαρίου 2007 και ενοσηλεύετο, δεν είχε τη δυνατότητα σύνταξης της διαθήκης του, τρεις ώρες πριν το θάνατό του, ενώπιον συμβολαιογράφου και 3 μαρτύρων.
Υποστήριξε μάλιστα ότι στον ασθενή είχαν χορηγηθεί κατασταλτικά και ναρκωτικά φάρμακα και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε κάτω από την επήρειά τους να είχε πλήρη διαύγεια και να υπαγόρευσε τη διαθήκη του 3 ώρες πριν πεθάνει.
Ζήτησε την άσκηση ποινικών διώξεων για παράβαση καθήκοντος, για ψευδή βεβαίωση, για πλαστογραφία, για ηθική αυτουργία στις πράξεις αυτές, αλλά και για το αδίκημα της κακουργηματικής απάτης.
Η μήνυσή του στην πορεία τέθηκε στο αρχείο με διάταξη της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Ρόδου ως “ψευδής”.
Με την υπ’ αρίθμ. 97/2013 διάταξη κατ’ άρθρον 47 του ΚΠΔ η Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Ρόδου είχε κρίνει συγκεκριμένα ότι «ο εγκαλών προέβη σε ουσιαστικά αβάσιμη έγκληση με κίνητρο προφανώς το προσωπικό του όφελος διότι δεν προέκυψε από κανένα στοιχείο της δικογραφίας ότι ο διαθέτης Γιώργος Διαμαντίδης, ο οποίος απεβίωσε στις 18.1.2007 σε ηλικία 93 ετών στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου, δεν είχε πλήρη επίγνωση των όσων υπέγραφε στην επίδικη διαθήκη. Αντιθέτως, απεδείχθη ότι οι ισχυρισμοί του εγκαλούντος είναι παντελώς ψευδείς, αφού από τα όσα οι μάρτυρες – ιατροί κατέθεσαν και οι οποίοι ουδέν προσωπικό όφελος είχαν, ο θανών είχε διαύγεια, δεν ήταν διασωληνωμένος, η δε φαρμακευτική αγωγή που ελάμβανε τον βοηθούσε στις πνευματικές του λειτουργίες και δεν τον κατέστελλε, όπως ισχυρίζεται ο εγκαλών. Η δε γραφολογική πραγματογνωμοσύνη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο γραφικός χαρακτήρας επί της διαθήκης, ανήκει στον διαθέτη, οι όποιες δε διαφορές με το συνήθη γραφικό του χαρακτήρα οφείλονται στην κατάσταση της υγείας του».
Το δικαστήριο θεώρησε την ως άνω διάταξη οιονεί δεδικασμένο, γεγονός που τονίστηκε από έδρας πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας.
Η πρόεδρος του δικαστηρίου επεσήμανε με την ανακοίνωση της απόφασης ότι δεν εξετάζει αν είναι αληθείς οι εκατέρωθεν ισχυρισμοί περί γνησιότητας ή πλαστότητας της διαθήκης και το Τριμελές αποφάνθηκε ότι υπάρχει αμάχητο τεκμήριο περί της αναλήθειας των όσων εξέθεσε ο κατηγορούμενος με βάση τα όσα έγιναν δεκτά από την ως άνω διάταξη. Περιορίστηκε έτσι να εξετάσει μόνο τον δόλο του μάρτυρα.
Επ’ αυτού αποφάνθηκε ότι δεν συντρέχει δόλος για την καταδίκη του για ψευδή καταμήνυση και για συκοφαντική δυσφήμιση και κατ’ επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας, τον έκρινε ένοχο για απλή δυσφήμιση.
Ο κατηγορούμενος άσκησε έφεση υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι υπήρξε κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ότι δεν συντρέχει αμάχητο τεκμήριο ως προς τα πραγματικά περιστατικά από την ως άνω διάταξη σε ό,τι αφορά την συκοφαντική δυσφήμιση και περαιτέρω ότι η διαθήκη δεν φέρει γνήσια υπογραφή του διαθέτη.
Θυμίζουμε ότι ενώπιον του δικαστηρίου κατέθεσαν τρείς από τους 4 μηνυόμενους, που απάντησαν με μήνυση σε βάρος του για ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμιση και ο καρδιολόγος κ. Δημ. Κρεμαστινός.
Υποστήριξαν στις καταθέσεις τους ότι ο εκλιπών είχε διαύγεια σκέψης και ήταν εκείνος που υπαγόρευσε τη διαθήκη στον συμβολαιογράφο.
Ο κατηγορούμενος, απολογούμενος, επανέλαβε τους ισχυρισμούς του τονίζοντας ότι δεν είναι σε θέση να γνωρίζει γιατί οι μηνυόμενοι προέβησαν στα αδικήματα, που όπως υποστήριξε τέλεσαν, πιθανολογώντας όμως ότι επιχειρείτο ο έλεγχος της εφημερίδας από συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα.
Η εισαγγελέας της έδρας πρότεινε στο δικαστήριο να κριθεί ένοχος για απλή δυσφήμιση.
Ως συνήγοροι υπεράσπισής του παρέστησαν οι δικηγόροι κ.κ. Γ. Χαρίτος και Στ. Στεφανίδης και ως συνήγοροι πολιτικής αγωγής οι δικηγόροι κ.κ. Κ. Σαρρής και Ν. Πέρρος.
