H μετά καραντίνα περίοδος, παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό. Συζητήσεις επί συζητήσεων, για την επόμενη ημέρα την οποία δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε ούτε καν χρονικά.
Οι κοινωνικές, ψυχολογικές, οικονομικές επιπτώσεις στην πραγματική τους διάσταση θα αποκαλυφθούν στην πράξη, όταν θα έρθουμε αντιμέτωποι με την νέα πραγματικότητα.
Kατά βάθος όλοι γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, αυτό που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε είναι σε ποιο βαθμό θα μας αλλοιώσει και πόσο δύσκολη θα είναι η προσαρμογή.
Το εύρος των επιπτώσεων στον κοινωνικό ιστό θα αποτελέσει αντικείμενο έρευνας για πλειάδα ειδικοτήτων επιστημόνων.
Το εύρος της εσωτερικής διάβρωσης όμως θα κληθούμε να το αντιμετωπίσουμε ο καθένας μας ξεχωριστά γι αυτό και θα πρέπει η συντεταγμένη πολιτεία, να σταθεί δίπλα στον πολίτη, να φροντίσει για τη δημιουργία υποδομών που θα μπορέσουν να υποστηρίξουν ψυχολογικά όλους εκείνους που θα δοκιμαστούν σκληρά στο νέο περιβάλλον της επόμενης ημέρας, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο.
Εχει χρέος η πολιτεία να μην σταθεί ξένη, να κρατήσει το παραθυράκι της ελπίδας ανοιχτό και η διαχείριση της κρίσης να μην σταματήσει με την αφαίρεση της μάσκας που ένα χρόνο τώρα κρύβει καλά το χαμένο χαμόγελο και επιτρέπει μόνο στο θλιμμένο βλέμμα να αναζητά την χαμένη στο χάος κανονικότητα.
…Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα `ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή…
