Αποκαλυπτικά είναι τα όσα καταθέτει σήμερα στη συνέντευξή της στη «δημοκρατική», η πρόεδρος της Ενωσης Γονέων Μαθητών Ρόδου κ. Χριστίνα Γεωργίου, για τις επιπτώσεις του εγκλεισμού και της αποκοπής από το σχολικό περιβάλλον, στην ψυχολογία των μαθητών.
Σύμφωνα με την κ. Γεωργίου, καταγράφεται αύξηση των επιθετικών ή εκφοβιστικών συμπεριφορών και πράξεων γεγονός που καθιστά αναγκαία την παρουσία ψυχολόγων στα σχολεία ενώ επισημαίνει ότι η μετάβαση στο περιβάλλον τηλεκπαίδευσης έγινε με τρόπο που δεν επέτρεψε την ομαλή προσαρμογή των παιδιών.
Στη συνέντευξή της, κάνει ιδιαίτερη αναφορά και στην οικονομική ανέχεια που οδηγήθηκαν πολλές οικογένειες της Ρόδου ως απόρροια των δεινών της πανδημίας, πολλές από τις οποίες έφτασαν στο σημείο να μην έχουν ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι και ως εκ τούτου η τηλεκπαίδευση για τα παιδιά αυτών των οικογενειών να καθίσταται απαγορευτική, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο την ήδη βεβαρημένη ψυχολογία τους.
Η Ένωση Γονέων Μαθητών Ρόδου, είναι ένα συλλογικό όργανο που δραστηριοποιείται στη Ρόδο από το 2014. Αποτελείται από γονείς που είναι εκλεγμένοι από εκπροσώπους των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων των σχολείων του νησιού και ανήκει στην Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδος.
• Κυρία Γεωργίου, θα ήθελα να ξεκινήσουμε την συνέντευξη κάνοντας τον απολογισμό του ενός έτους από την εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης στα σχολεία. Ποια θα λέγατε ότι είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα τα οποία κληθήκατε να αντιμετωπίσετε;
Από τον πρώτο καιρό που ο κορωνοϊός έπληξε τη χώρα μας, οι δύο κύριοι τομείς που απασχολούν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας είναι αυτοί της υγείας και της παιδείας. Ολόκληρη η σχολική κοινότητα -εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς- κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση πρωτόγνωρη και εξαιρετικά δύσκολη, χωρίς καμία προετοιμασία, ουσιαστικά μας έριξαν στα βαθιά νερά! Από την αρχή λοιπόν, ως ένωση γονέων όπως και το γονεϊκό κίνημα πανελλαδικά (Ενώσεις Γονέων, Ομοσπονδίες, ΑΣΓΜΕ) ζητήσαμε από το Υπουργείο να καλύψει όλες τις ανάγκες των παιδιών σε δίκτυο, μέσα και βοηθητικό εκπαιδευτικό υλικό ώστε να μη μείνει κανένας μαθητής εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας, τονίζοντας ότι η τηλεκπαίδευση πρέπει να αποτελεί μόνο ένα έκτακτο μέτρο λόγω των ειδικών συνθηκών γιατί αυτή δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει την δια ζώσης μάθηση. Καλέσαμε τους γονείς του νησιού να επικοινωνήσουν με την Ένωση για οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίσουν τα παιδιά τους. Η εικόνα που ήρθε και συνεχίζει να έρχεται ήταν η μεγάλη έλλειψη μέσων για την τηλεκπαίδευση, παιδιά έκαναν μάθημα από οθόνη κινητού, άλλα δεν είχαν ίντερνετ και γενικά εισπράτταμε μια απελπισία από γονείς για την κατάσταση αυτή.
Αργότερα, με το άνοιγμα των σχολείων, είχαμε καταγγελίες για τάξεις ασφυκτικά γεμάτες, μαθήματα σε αυλές σχολείων ή σε αποδυτήρια, σχολεία χωρίς επαρκές προσωπικό καθαριότητας, λεωφορεία που μετέφεραν μαθητές μαζί με τουρίστες και άλλους πολίτες ή που μετακινούνταν μαθητές από περισσότερα σχολεία κ.ά. Αυτά, αν και δεν είναι τα μοναδικά, είναι τα κυριότερα προβλήματα που είδαμε ένα χρόνο τώρα.
• Και ως προς τα παιδιά, ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετώπισαν με την αποκοπή τους από το σχολικό περιβάλλον;
Τα παιδιά είναι ένα μεγάλο κομμάτι αυτής τα ιστορίας, αν όχι το μεγαλύτερο. Ξαφνικά βρίσκονται σε ένα ασταθές περιβάλλον χωρίς να μπορούν να γνωρίζουν αν την επόμενη μέρα θα είναι το σχολείο τους ανοιχτό ή κλειστό. Το σχολείο σημαίνει πολλά για τον μαθητή από πολλές απόψεις, κοινωνική, ψυχολογική, μορφωτική κλπ.
Δεν είμαι ούτε εκπαιδευτικός, ούτε ψυχολόγος αλλά μπορώ να καταλάβω ότι από το παιδί της Α’ δημοτικού που ξεκίνησε πέρσι ή φέτος και δεν έχει καταλάβει τι θα πει σχολείο, μέχρι το παιδί της Γ’ λυκείου που καλείται να δώσει εξετάσεις μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, οι μαθητές ζούνε μια αστάθεια, μια ανασφάλεια, μια πίεση και όχι μόνο, που θα μπορούσε να αποφευχθεί με διαφορετικό χειρισμό από την κυβέρνηση και τους τοπικούς αρμόδιους φορείς. Αν για παράδειγμα αξιοποιούσαν δημόσια κτήρια για να μοιραστούν οι τάξεις ώστε να τηρούνται οι αποστάσεις, προσλάμβαναν κι άλλους εκπαιδευτικούς, έβαζαν περισσότερα σχολικά λεωφορεία, προσλάμβαναν περισσότερο προσωπικό καθαριότητας κ.ά. Αντίθετα, με όλα τα παραπάνω προβλήματα, συνεχίζουν οι αρμόδιοι να δηλώνουν ότι στα σχολεία «όλα βαίνουν καλώς» με ό,τι συνέπειες έχει αυτό για τα παιδιά μας.
• Κυρία Γεωργίου, εκτός από πρόεδρος της Ενωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Μαθητών της Ρόδου, είστε και μητέρα ενός παιδιού στο γυμνάσιο. Ολο αυτό το διάστημα, πώς βιώνει το παιδί αυτή την κατάσταση και ποιες είναι οι αγωνίες που σας έχει εκφράσει;
Το παιδί μου δεν αποτελεί κάποια εξαίρεση σε σχέση με την πλειοψηφία των παιδιών που βιώνουν ως μαθητές αυτή την κατάσταση. Ο εγκλεισμός για ένα παιδί ή έναν έφηβο είναι κάτι το αφύσικο.
Υπάρχουν επιπτώσεις στην κοινωνικοποίηση και στην ψυχολογία των παιδιών αυτών και πρέπει να αντιμετωπιστούν σωστά με ευθύνη του Υπουργείου. Για παράδειγμα, παρατηρούμε μια αύξηση των επιθετικών ή εκφοβιστικών συμπεριφορών και πράξεων στο διάστημα που είναι ανοιχτά τα σχολεία, μέσα σε αυτά αλλά και μέσα στα σχολικά λεωφορεία, όπως μας έχουν καταγγείλει γονείς και μάλιστα δημοτικού σχολείου. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να δει η πολιτεία σοβαρά γιατί έχει μεγάλη ευθύνη για τις αποφάσεις που έχει πάρει για τα παιδιά και τις οικογένειές τους και για την οικονομική εξαθλίωση πολλών νοικοκυριών, στοιχείο που παίζει μεγάλο ρόλο στην αλλαγή συμπεριφορών και όχι μόνο. Την ίδια στιγμή τα σχολεία δεν έχουν ψυχολόγους και κοινωνιολόγους, μόνιμους για κάθε σχολείο, ώστε να αντιμετωπίσουν τέτοιου είδους και άλλα περιστατικά. Ακόμα δεν υπάρχουν συνοδοί σχολικών λεωφορείων κάτι που ζητήσαμε από τους αρμόδιους σε σχετική συνάντηση ώστε να αποφεύγονται επικίνδυνα φαινόμενα και να τηρούνται τα μέτρα ασφαλείας.
• Ποια πιστεύετε ότι είναι η προσφορότερη λύση για την εκπαίδευση των παιδιών με δεδομένο ότι τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά;
Κατ’ αρχάς να πω εδώ ότι η Ένωση Γονέων δεν είναι υπέρ του κλεισίματος των σχολείων. Έχουμε τονίσει και σε ανακοινώσεις μας, και σε επιστολές και σε κινητοποιήσεις μας ότι αυτό δεν μπορεί να είναι μόνιμο μέτρο, γιατί ο φυσικός χώρος μάθησης είναι το σχολικό περιβάλλον. Θα έπρεπε να πάρουν τα μέτρα εκείνα που θα επέτρεπαν στα παιδιά να κάνουν μάθημα δια ζώσης με ασφάλεια. Δεν έκαναν όμως τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση. Αντίθετα εν μέσω πανδημίας πέρασαν και νομοσχέδιο που αυξάνει τον αριθμό παιδιών ανά τάξη. Στη Ρόδο επίσης έχουμε σχολεία από την εποχή της Ιταλοκρατίας, δηλαδή πάνω από 100 χρόνων, οπότε θα έπρεπε ούτως ή άλλως να παρθεί απόφαση για νέα σχολικά κτήρια, πράγμα που δεν έγινε ούτε τώρα που το πρόβλημα αναδείχθηκε. Ζητήσαμε μάλιστα από την Περιφέρεια την αύξηση των κονδυλίων για νέα σχολικά κτήρια και το μόνο που εισπράξαμε ήταν επίθεση και προσβολές σε απλούς γονείς που ζητούν κάτι καλύτερο για τα παιδιά τους.
• Σας ανησυχεί το άνοιγμα των σχολείων μετά την πάροδο της προθεσμίας του τοπικού lockdown;
Αυτό που με ανησυχεί είναι το ό,τι δεν έχουν πάρει ούτε ένα μέτρο από αυτά που ζητάει το γονεϊκό κίνημα πανελλαδικά και αυτό μας δείχνει ότι δεν ενδιαφέρονται για την προστασία της υγείας των μαθητών και των οικογενειών τους.
• Ως μητέρα αλλά και ως πρόεδρο της Ενωσης τι είναι εκείνο που σας ανησυχεί περισσότερο;
Με τρομάζουν οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην κοινωνικοποίηση, στην ψυχολογία και στον συναισθηματικό κόσμο των παιδιών από τον υποχρεωτικό εγκλεισμό και την απομάκρυνση τους για μεγάλα διαστήματα από το σχολείο. Σε αυτό πρέπει να προστεθούν και οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης που είναι πολύ βαριές για το νησί μας, μιας και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό. Φανταστείτε πόσο σκληρό είναι για μικρούς μαθητές και εφήβους να κόβεται το ρεύμα στο σπίτι τους και εκτός των άλλων συνεπειών να αποκόπτονται από αυτήν την λειψή τηλεκπαίδευση και αυτό να συμβαίνει σε συνθήκες υποχρεωτικού εγκλεισμού… Αυτά τα περιστατικά κομμένου ρεύματος σε οικογένειες με μικρά παιδιά είναι πάρα πολλά στο νησί μας, όμως για διάφορους λόγους, μόνο λίγες περιπτώσεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
• Στις συζητήσεις με τα μέλη του Δ.Σ. της Ενωσης αλλά και με άλλους γονείς, ως προς την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη σχολική κοινότητα ποια είναι τα θέματα εκείνα που σας απασχολούν περισσότερο;
Τα θέματα που συζητάμε στο ΔΣ της ένωσης είναι πολλά γιατί τα προβλήματα των δημόσιων σχολείων είναι πάρα πολλά. Ειδικά όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας μάς έρχονται από τα ΔΣ συλλόγων γονέων και από μεμονωμένους γονείς καταγγελίες για διάφορα προβλήματα σε καθημερινή βάση.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως η πανδημία ανέδειξε και όξυνε ακόμα περισσότερο τα μεγάλα προβλήματα της δημόσιας παιδείας. Σε αυτές τις συνθήκες θα περίμενε κανείς η κυβέρνηση να αυξάνει τον προϋπολογισμό για την δημόσια παιδεία. Όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, η χρηματοδότηση μειώνεται ενώ παράλληλα ψηφίζονται νομοσχέδια που υποβαθμίζουν το δημόσιο σχολείο και οδηγούν στην αύξηση της παραπαιδείας. Είναι χαρακτηριστικό πως τα νομοσχέδια της κυβέρνησης χειροκρότησαν μόνο οι ιδιοκτήτες μεγάλων φροντιστηρίων, ιδιωτικών κολεγίων και ιδιωτικών ΙΕΚ. Αυτά φυσικά συζητιούνται και στο ΔΣ της Ένωσης ώστε να παίρνουμε αποφάσεις για δράσεις πάνω στα πραγματικά σοβαρά προβλήματα που απασχολούν τους γονείς του νησιού μας.
• Πού εντοπίζετε λάθη ως προς τους χειρισμούς της κυβέρνησης για το θέμα των σχολείων;
Θεωρώ πως το μεγαλύτερο λάθος της κυβέρνησης είναι πως τα μέτρα και τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων, που επέβαλε να εφαρμόζουμε οι πολίτες στην καθημερινότητά μας, δεν τα εφάρμοσε η ίδια η κυβέρνηση στα δημόσια σχολεία. Δηλαδή η αποφυγή συνωστισμού και η τήρηση αποστάσεων δεν εφαρμόστηκαν στα σχολεία και στα σχολικά λεωφορεία. Θα περίμενε κανείς ότι μετά το πρώτο σοκ, η κυβέρνηση θα λάμβανε υπόψη τα λογικά και δίκαια αιτήματα του γονεϊκού –και όχι μόνο- κινήματος και θα έκανε τις απαραίτητες αλλαγές για το καλό των παιδιών μας και τη σωστή και ασφαλή τους μορφωτική διαδικασία. Κάθε άλλο παρά αυτό συνέβη.
Εμείς ως Ένωση Γονέων Ρόδου, όπως και άλλες ενώσεις σε όλη την χώρα, καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις στο υπουργείο παιδείας, αλλά δυστυχώς πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων. Είναι προκλητικό πως όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας η υπουργός παιδείας δεν βρήκε χρόνο για να συναντηθεί με την Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ), ενώ έχει ζητηθεί συνάντηση τρεις φορές. Εμείς, προσπαθούμε μέσα από δράσεις και κινητοποιήσεις να διεκδικούμε ενιαία εκπαίδευση αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, αναβαθμισμένη και σύγχρονη χωρίς κοινωνικούς φραγμούς. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι τα παιδιά είναι το μέλλον της χώρας μας. Θέλουμε ένα σχολείο ενιαίο που θα χωρά όλη την γνώση και όλα τα παιδιά και δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε γι αυτό.
