Της Νεκταρίας Μπίλλη
O Ρουσώ μίλησε για την αρχή της Συγκαταβάσεως λέγοντας χαρακτηριστικά ότι « η ανοχή των πολιτών συνάγεται μέσα από τη σιωπή τους». Ανοχή λοιπόν γενικότερα. Ότι δεν μπορείς να το αλλάξεις το υπομένεις στωικά και γενναία είπε ο υπεύθυνος των Έντεκα που έδωσε το κώνιο στον Σωκράτη. Ο Σωκράτης κατά τον Πλάτωνα μέσα από τη διαλεκτική αναζητούσε αξίες σπάνιες. Αναζητούσε την αρετή ως μέσο επίτευξης του άριστου βίου. Η έννοια της αρετής εξελίχθηκε στην ιδιότητα του καλού πολίτη και του καλού πολιτικού. Με λίγα λόγια η έννοια της αρετής περιλαμβάνει όλες εκείνες τις αξίες που απαιτείται να δομούν μια κοινωνία και κατ΄επέκταση να ρυθμίζουν τις κοινωνικές σχέσεις και συναρτήσεις.
Η ισονομία, η αξιοκρατία, η ισηγορία η παρρησία αποτέλεσαν τους βασικούς κανόνες της Δημοκρατίας κατά τους αρχαίους Έλληνες. Δημοκρατία η οποία στηριζόταν σε κυβέρνηση νόμων και όχι προσώπων. Η ισότητα όλων των Αθηναίων απέναντι στον Νόμο κατοχύρωνε την ισοπολιτεία και τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια των πολιτών. Μελετώντας κανείς το Αρχαίο Ελληνικό Δίκαιο διαπιστώνει, ότι o Νόμος αποτελούσε θέσφατο και έπρεπε να τηρείται πιστά. Ήταν με σαφήνεια και ρητά διατυπωμένος χωρίς αντικρουόμενες διατάξεις και χωρίς αρνητικά παρεπόμενα. Προβήκαμε σε μια ιστορική αναδρομή για να φτάσουμε στο σήμερα. Στα σημερινά δεδομένα όπου κυριολεκτικά οι πολίτες αυτής της χώρας βρίσκονται σε «τρικυμία εν κρανίω». Πολυνομία, αντιφατικότητα, ασάφεια παντού. Η γραφειοκρατία έχει πλέον καθιερωθεί με την αρνητική διάσταση της έννοιας, την αποδεχτήκαμε ως πρόβλημα, την επικρίνουμε σε ακραιφνείς φιλολογικές συζητήσεις και μ΄αυτήν πορευόμαστε. Ό ωχαδερφισμός πρυτανεύει. Αφού έτσι είναι τα πράγματα μωρέ αδελφέ. Εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο;
Αφού στη χώρα αυτή το αυτονόητο διαχρονικά παραμένει ζητούμενο και το ένα και ένα δεν κάνει δύο. Αλλάζουν οι κυβερνήσεις, αλλάζουν οι νόμοι, αλλάζουν οι συνθήκες γενικότερα αλλάζουν πρόσωπα και καταστάσεις όμως όλα παραμένουν τα ίδια. Γιατί άραγε; Μας το επιβεβαιώνουν και οι έξωθεν μαρτυρίες. Η χώρα μας δεν έχει ελπίδες επενδυτικών δραστηριοτήτων και επιχειρήσεων, δεν θα ανατάξει οικονομικά αν δεν παταχθεί η γραφειοκρατία, αν δεν υπάρξει η ευελιξία στο τρέξιμο των υποθέσεων και στην απλούστευση των διαδικασιών. Η γραφειοκρατία παραμένει και διαιωνίζεται ως μείζον διαχρονικό πρόβλημα και ουδείς ασχολείται ad hoc παρά μόνο στη διαδικασία της θεωρίας. Διότι ο νόμος της υποσχέσεως στην πολιτική αποτελεί την πλέον έγκυρη μέθοδο αποπροσανατολισμού του πλήθους.
Υποσχέσεις αυξήσεων μισθών, υποσχέσεις για επενδύσεις, γεφύρια ποτάμια, έργα που παρουσιάζονται στη φαντασία σαν ήδη να έχουν πραγματοποιηθεί. Υποσχέσεις ασαφών εννοιών όπως Κράτος δικαίου, εξυγιάνσεις, καθάρσεις, για Επαναστάσεις σε κοινωνικούς τομείς όπως στην υγεία και την παιδεία χωρίς ο υποσχόμενος να χρεώνεται τίποτα, γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν θα του καταλογιστεί, αφού στον διοικούμενο πολίτη θα παραμένει η προσμονή της έκβασης και τις τελικής ελεύσεως των δεσμεύσεων του. Πάντα κάποιος άλλος θα φταίει, και η ευθύνη θα επιρρίπτεται σε κάποιους άσχετους παράγοντες.
Και το Δημόσιο θα παραμένει διαχρονικά ο μεγάλος ασθενής, διότι κανείς δεν αντιλαμβάνεται ότι το αυτονόητο συνίσταται στην μεγάλη ευελιξία των υπηρεσιών έτσι ώστε να μην ταλαιπωρείται ο διοικούμενος και κατ΄επέκταση να μην βαλτώνουν οι υποθέσεις. Διαδικασίες οι οποίες δεν είναι απαραίτητες και αναγκαίες και εφόσον προκύπτουν μέσα από ερμηνείες πρέπει να καταργούνται. Έγγραφα και δικαιολογητικά τα οποία οι υπηρεσίες τα έχουν ήδη λάβει για άλλο σκοπό δεν θα πρέπει να επαναυποβάλλονται. Η δραστική μείωση των υπογραφών αποτελούν απλές αλλά μείζονος σημασίας ενέργειες για την απλούστευση των διαδικασιών. Η ευρύτερη υιοθέτηση των υπηρεσιών μιας στάσης, είναι κινήσεις με άμεσα θετικά αποτελέσματα σύμφωνα με τον καθηγητή στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης Π. Καρκατσούλη.
Απλές αλλά ουσιαστικές παρεμβάσεις. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα απλά για να φτάσουμε και να μιλάμε για τα σύνθετα και τα μεγάλα.
