«Τη χημειοθεραπεία μπορείς να την κάνεις και στην καρέκλα. Και όρθιος, αν χρειαστεί. Πώς θα γίνει, όμως, η ακτινοβολία όταν δεν υπάρχουν κατάλληλοι χώροι και το αναγκαίο προσωπικό;» Το ερώτημα αυτό απευθύνει η πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών ΚΕΦΙ, Ζωή Γραμματόγλου, περιγράφοντας την κατάσταση που βιώνουν καθημερινά οι ασθενείς στα ογκολογικά νοσοκομεία.
Οι αναμονές στον «Αγιο Σάββα» εξηγεί ξεκινούν από 10 έως 15 μέρες για επέμβαση εντέρου και φτάνουν τις 20 έως 25 μέρες για επέμβαση μαστού. Για να υποβληθείς, όμως, σε ακτινοθεραπεία, πρέπει να περιμένεις από τρεις έως έξι μήνες.
Οι περικοπές στους προϋπολογισμούς έχουν κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα: «Κάναμε πρόσφατα παραστάσεις διαμαρτυρίας, επειδή το μηχάνημα ακτινοβολίας στο νοσοκομείο «Αττικόν» έκλεινε στις 2.30 το μεσημέρι, όταν ο ιδιωτικός τομέας λειτουργεί έως τις 11 το βράδυ», τονίζει η κ. Γραμματόγλου, για να επισημάνει: «Το δημόσιο νοσοκομείο σταματούσε το μεσημέρι, επειδή δεν είχε προσωπικό».
Τα ογκολογικά νοσοκομεία βρίσκονται σε αδυναμία να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών, εκτιμά η πρόεδρος της Επιτροπής Δικαιωμάτων Ασθενών, Καίτη Αποστολίδου: «Οι καρκινοπαθείς περιμένουν επί μήνες για ραντεβού και, όταν χρειαστούν νοσηλεία, έρχονται αντιμέτωποι με τις σοβαρές αδυναμίες του ΕΣΥ».
Τα προβλήματα των δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων στέλνουν χιλιάδες καρκινοπαθείς στον ιδιωτικό τομέα. Μικρές ιδιωτικές κλινικές είναι ασφυκτικά γεμάτες με ασθενείς που αναζητούν τη θεραπεία τους. Λόγω της κρίσης, ωστόσο, ελάχιστοι μπορούν να πληρώνουν για μεγάλο διάστημα. Ποια εικόνα παρουσιάζουν σήμερα τα τέσσερα δημόσια ογκολογικά νοσοκομεία, τα οποία σηκώνουν το κύριο βάρος της θεραπείας χιλιάδων καρκινοπαθών;
Το νοσοκομείο «Αγιος Σάββας» έχει τεράστιες λίστες αναμονής σε ειδικές εξετάσεις (190 μέρες στην κλινική μαστού και 160 μέρες στη γαστρεντερολογική). Η κτιριολογική του υποδομή έχει ξεπεράσει τα όρια αντοχής, ενώ το ίδιο ισχύει με πολλά μηχανήματα. Λείπουν 365 γιατροί και νοσηλευτές, ενώ κρίσιμα τμήματα, όπως το κυτταρολογικό, είναι υποστελεχωμένα. Για να βγει μία βιοψία χρειάζονται έως τρεις μήνες και μπορεί κανείς να αντιληφθεί εύκολα τι σημαίνει αυτή η καθυστέρηση σε ογκολογικά περιστατικά.
Τον «κώδωνα του κινδύνου» κρούουν και οι γιατροί του ογκολογικού νοσοκομείου «Μεταξά». Πριν από μία διετία -εξηγούν- τα δύο ογκολογικά του τμήματα συγχωνεύτηκαν. Ογκολόγοι αποχώρησαν, με αποτέλεσμα να υπηρετούν σήμερα μόλις τέσσερις (δύο διευθυντές και δύο επιμελητές), από τους 13 που προβλέπει ο οργανισμός του νοσοκομείου. Οι τέσσερις αυτοί ογκολόγοι καλούνται να σηκώσουν το βάρος περίπου 80 νοσηλευόμενων, 50 χημειοθεραπειών την ημέρα και μίας 24ωρης γενικής εφημερίας κάθε τέσσερις μέρες. Καλούνται, επίσης, να καλύψουν καθημερινά τα εξωτερικά ιατρεία και τις ανάγκες των τμημάτων. Το ογκολογικό νοσοκομείο «Αγιοι Ανάργυροι» μπαίνει προοδευτικά σε πλήρεις ρυθμούς, καλύπτοντας ένα σημαντικό μέρος της τεράστιας ζήτησης. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού, ωστόσο, οι υποδομές και η στελέχωσή του δεν δίνουν τη δυνατότητα για τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες.
Το «Θεαγένειο» Θεσσαλονίκης είναι ένα αξιόμαχο νοσηλευτικό ίδρυμα, με ιστορία 270 χρόνων! Είναι το μοναδικό ογκολογικό νοσοκομείο της Βόρειας και Κεντρικής Ελλάδας το οποίο εξυπηρετεί ασθενείς από τον Βόλο μέχρι την Ορεστιάδα.
Η προσέλευση ασθενών αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, αλλά ο προϋπολογισμός έχει μειωθεί από τα 50 εκατομμύρια ευρώ στα 33 εκατομμύρια. «Εξυπηρετούμε ασθενείς από τα δύο τρίτα της χώρας. Είμαστε ένα σύνθετο νοσοκομείο με ισχυρό κύρος», αναφέρει η διοικήτρια του νοσοκομείου, Ευαγγελία Ξουρή – Κουρτέλη.
Η κάθετη υποχρηματοδότηση ?εξηγεί? είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: «Αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις να προσφέρουμε ποιοτικές υπηρεσίες και να δεχτούμε όλους τους ασθενείς, γιατί εμείς είμαστε ένα ιδιαίτερο νοσοκομείο. Δεν έχουμε σχέση με τα γενικού τύπου, για παράδειγμα εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε μειώσεις στο κονδύλι για τα φάρμακα».
Αναφορικά με τις ελλείψεις στο προσωπικό, οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι λείπουν συνολικά 240 άτομα και από αυτές οι 30 κενές θέσεις αφορούν σε γιατρούς.
Γράφει η Ζωή Γραμματόγλου
Δεν ακούγεται η φωνή τους
Oι καρκινοπαθείς ανεβαίνουν καθημερινά έναν «Γολγοθά». Δεν ακούγονται, επειδή δεν έχουν το κουράγιο να φωνάξουν. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Τις λίστες αναμονής, οι οποίες μπορούν να φτάσουν έως και έξι μήνες; Τις ελλείψεις των νοσοκομείων σε προσωπικό, υλικά και εξοπλισμό; Ολα αυτά έχουν επίπτωση στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών σε μία ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα ασθενών. Οι ασθενείς αναγκάζονται να καταφύγουν στον ιδιωτικό τομέα. Οι περιορισμένοι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων, τα αποτρέπει από το να προμηθεύονται τα ακριβά φάρμακα για παθήσεις όπως ο καρκίνος. Αναγκαζόμαστε να τα αναζητούμε στα ελάχιστα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ.
*Πρόεδρος Συλλόγου Καρκινοπαθών (ΚΕΦΙ)
Γράφει η Καίτη Αποστολίδου
Δεν επαρκεί η αυτοθυσία
Hμεταφορά του λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας στο ογκολογικό νοσοκομείο «Αγιος Σάββας» καθιστά επίκαιρη τη φράση των αρχαίων Ελλήνων «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Τι να κάνει η αγία, όταν το νοσοκομείο έχει τόσα πολλά προβλήματα; Χρειάζονται μήνες για ραντεβού. Μηχανήματα είναι χαλασμένα. Η υποδομή των δημόσιων ογκολογικών νοσοκομείων, δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες ενός καρκινοπαθούς τελικού σταδίου. Είναι κοινή διαπίστωση ότι τα δημόσια νοσοκομεία δεν είναι πλέον σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες ασθενών με δύσκολες μορφές καρκίνου. Δεν επαρκεί η αυτοθυσία του προσωπικού.
*Πρόεδρος Επιτροπής Δικαιωμάτων Καρκινοπαθών (ΔΕΔΙΔΙΚΑ)
Εθνος
