- Οι χιλιάδες πωλήσεις ημερησίως, αντικαταστάθηκαν από εμπορεύματα που μένουν να σκονίζονται στα ράφια
Χάθηκε από τους επισκέπτες της Ρόδου το ενδιαφέρον για τα παραδοσιακά, δερμάτινα σανδάλια. Τα αρχαιοελληνικού τύπου υποδήματα, που κάποτε αποτελούσαν ένα από τα πιο περιζήτητα εμπορικά προϊόντα στην αγορά του νησιού, σήμερα βρίσκονται στα αζήτητα.
Ειδικότερα, ήταν πάντα έκδηλος ο ενθουσιασμός των Σκανδιναβών και γενικότερα των βορειοευρωπαίων, κάθε φορά που βρισκόντουσαν ενώπιον των σανδαλιών, που είχαν το φυσικό χρώμα του δέρματος (βακέτα). Ηταν εκατοντάδες τα ζευγάρια σανδάλια που πουλιόντουσαν κάθε μέρα. Οι ίδιοι οι «δερματάδες» της Ρόδου εξηγούν ότι «δεν προλαβαίναμε να φτιάχνουμε παπούτσια. Είχαμε στη δούλεψή μας αρκετό κόσμο, που όλοι έφτιαχναν σάνδαλα. Βακέτες για τους Σκανδιναβούς, χρώμα ασημί για τους Εβραίους και χρυσό για τους τσιγγάνους. Ακόμα και οι τσιγγάνοι αγόραζαν με τις ντουζίνες τα σάνδαλα, που άφηναν ελεύθερα τα δάκτυλα στα πόδια».
Οι τιμές για τα δερμάτινα, αρχαιοελληνικά σανδάλια κυμαινόντουσαν γύρω από τις 1000 έως 3000 δραχμές, με την πρώτη ύλη και την εργασία να κοστίζουν περίπου 400 δραχμές.
Η έλευση του ευρώ ανέτρεψε τα πάντα. Το ζευγάρι σανδάλια, από τη μια στιγμή στην άλλη άλλαξε τιμή και από 1000 δραχμές το πιο φθηνό, ξεκίνησε να πουλιέται έναντι 15 ευρώ, ενώ εκείνα που επωλούντο έναντι 3000 δραχμών, αμέσως εκτινάχθηκαν στα 45 ευρώ.
Η αλλαγή στις τιμές έγινε αισθητή στους τελικούς καταναλωτές, ωστόσο χρειάσθηκε η παρέλευση μιας ολόκληρης δεκαετίας ώστε ο κλάδος να περιέλθει σε πλήρη μαρασμό.
Σήμερα, 15 χρόνια μετά την έλευση του Ευρώ, τα δερμάτινα σανδάλια έχουν πια περιορισμένη παραγωγή. Αγοραστές είναι οι ίδιοι οι Ελληνες, οι οποίοι με τη σειρά τους τα μεταποιούν και τα διακοσμούν, μήπως και μπορέσουν να τα διαθέσουν ως ένα καλαίσθητο αξεσουάρ για το καλοκαίρι.
Οι έμποροι της τουριστικής αγοράς αναφέρουν ότι «πια το ενδιαφέρον για τα δερμάτινα σανδάλια είναι περιορισμένο. Εξάλλου, είναι πια γνωστό ότι στη Ρόδο έχουν απομείνει μόνο ελάχιστοι πραγματικοί μάστορες, που παίρνουν το δέρμα και το κάνουν σανδάλι. Οι περισσότεροι έμποροι αγοράζουν τα έτοιμα που έρχονται από την Κίνα». Μάλιστα, η ακολουθούμενη διαδικασία παραγωγής και εισαγωγής εμπεριέχει ένα σοβαρό ζήτημα για τα ελληνικά προϊόντα. Είναι γνωστό ότι μεγάλοι χονδρέμποροι αγοράζουν το δέρμα στην Ελλάδα, το αποστέλλουν με δελτίο αποστολής στην Κίνα, όπου κατασκευάζονται τα σανδάλια, τα παπούτσια, οι ζώνες, οι τσάντες και ακολούθως μεταποιημένα εμπορεύματα εισάγονται και σφραγίζονται ως παραγόμενα στην Ελλάδα «Made in Greece». Το φαινόμενο αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά αγγίζει ένα μεγάλο μέρος των δερματίνων ειδών της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας.
Ετσι, από είδος πρώτης γραμμής, που με μικρό ποσοστό κέρδους συντηρούσε εκατοντάδες οικογένειες στη Ρόδο, σήμερα το παραδοσιακό, ροδίτικο σανδάλι έχει περάσει στο περιθώριο και οι πωλήσεις του ικανοποιούν μόνο ένα μικρό αριθμό εμπόρων και ελάχιστο αριθμό μαστόρων.
